Opłaty stemplowe od podań oraz od świadectw urzędowych.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU W POROZUMIENIU Z MINISTRAMI SPRAW WEWNĘTRZNYCH, ORAZ POCZT I TELEGRAFÓW

z dnia 24 kwietnia 1923 r.

w przedmiocie opłat stemplowych od podań oraz od świadectw urzędowych.

Na podstawie art. 6 i 7 ustawy z dn. 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie podwyższenia i zrównania stawek przy niektórych opłatach stemplowych (należytościach) (Dz. U. R. P. № 38, poz. 315), art. 12 ustawy z dn. 31 lipca 1919 r. o tymczasowej organizacji władz i urzędów skarbowych (Dz. P. P. P. № 65, poz. 391) oraz art. 27 ustawy z dnia 24 marca 1923 r. w przedmiocie wyrównania opłat stemplowych oraz podatków: spadkowego i od darowizn (Dz. U. R. P. № 44, poz. 296) zarządza się co następuje:

I.

"Przepisy w przedmiocie opłat stemplowych od podań oraz od świadectw urzędowych", załączone do rozporządzenia z dnia 8 maja 1922 r. (Dz. U. R. P. №2 38, poz. 319), przestają obowiązywać, a w ich miejsce wstępują "Przepisy w przedmiocie opłat stemplowych od podań oraz od świadectw urzędowych", załączone do rozporządzenia niniejszego.

Przepisy te obowiązują na całym obszarze Rzeczypospolitej z wyjątkiem górnośląskiej czyści województwa śląskiego.

II.

Uchyla się pozycję 35 pruskiej taryfy stemplowej.

III.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie w dwa tygodnie po ogłoszeniu ustawy z dnia 24 marca 1923 r. w przedmiocie wyrównania opłat stemplowych oraz podatków: spadkowego i od darowizn (Dz. U. R. P. № 44, poz. 296). Pozycja 12 załączonej taryfy opłat stemplowych od podań, załączników do podań oraz od świadectw urzędowych będzie jednak stosowana od dnia ogłoszenia powołanej ustawy do wszystkich spraw zmiany nazwiska, w dniu tym jeszcze nie załatwionych prawomocnie.

ZAŁĄCZNIK  ¹

PRZEPISY W PRZEDMIOCIE OPŁAT STEMPLOWYCH OD PODAŃ ORAZ OD ŚWIADECTW URZĘDOWYCH.

I.

OPŁATY OD PODAŃ, WNOSZONYCH DO URZĘDÓW PAŃSTWOWYCH.

Przedmiot.

§ 1. (Art. 1 ustawy z dnia 24 marca 1923 r., Dz. U. R. P. № 44, poz. 296).

Podania, wnoszone do urzędów państwowych - z wyjątkiem sądów i urzędów wymiaru sprawiedliwości - podlegają opłatom, wymienionym w części pierwszej załączonej taryfy.

Załączniki do takich podań podlegają opłacie, wymienionej w części drugiej (poz. 10) tejże taryfy.

§ 2. Art 3 dekretu z dnia 7 Sutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14, poz. 145).

Przepisy niniejsze, o ile dotyczą podań, stosować należy - o ile nie postanowiono inaczej - również do załączników.

§ 3. (Poz. 10 lit. a 1) austr. taryfy należytościowej).

Protokuł, zastępujący podanie, podlega opłacie takiej samej, jakaby się należała w razie wniesienia podania tej samej treści.

§ 4. (§ 33 austr. ustawy neleżytościowej z dn. 9 lutego 1850 r., austr. Dz. u. p. № 50; art. 5 dekretu z dn. 7 lutego 1819 r., Dz. P. P. P. № 14, poz. 145).

Podanie, wniesiona przez dwie lub więcej osób lub przez jedną osobą, działającą w charakterze ustawowego zastępcy lub pełnomocnika dwu lub więcej osób - podlega opłacie jednokrotnej, tylko o tyle, o ile odnośne osoby zgłosiły żądanie, w podaniu zawarte, jako współwłaściciele co do majątku wspólnego lub o ile żądanie opiera się na jednym i tym samym tytule prawnym. W braku powyższych warunków podanie takie podlega opłacie tyle razy, ile osób wniosło je w imieniu własnem lub ile jest osób, w których imieniu wniósł podanie zastępca ustawowy lub pełnomocnik. Załączniki do podań, określonych w niniejszym paragrafie, podlegają zawsze opłacie jednokrotnej.

§ 5. (§ 36 austr. ustawy należytościowej z dn. 9 lutego 1350 r., austr. Dz. u. p. № 50; art. 7 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. K P. № 14, poz. 145).

Podanie, od którego opłatę uiszczono, zwrócono petentowi bez rozpatrzenia z powodu wniesienia do urzędu niewłaściwego lub z powodu innych braków formalnych, podlega w razie ponownego złożenia w urzędzie właściwym - lub po usunięciu braków formalnych - ponownej opłacie tylko co do arkusza pierwszego, a to - z wyjątkiem przypadku, w następnym ustąpię przewidzianego - w wysokości 15.000 mk. (poz. 9 taryfy) ; arkusze następne, jak również następna egzemplarze, odpisy i załączniki nie podlegają ponownej opłacie.

Od podań, określonych w punktach a), b), w pozycji 8 taryfy, należy w przypadku, wymienionym w ustępie poprzednim, zamiast 15.000 mk. uiścić 1.000 mk. względnie 3.000 mk.

Uwolnienia przedmiotowe.

§ 6. (Poz. 44 e, f, g, l, q, austr. taryfy należytościowej; art. 6 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. №. 14, poz. 145; art. 10 ustawy z dn. 19 maja 1220 r., Dz. U. R. P. № 48, poz. 297; art. 1 ustawy z dn. 24 marca 1923 r., Dz. U. R. P. № 44, poz. 296).

Opłacie w myśl przepisów niniejszych nie podlegają podania następujące:

1) zawierające wnioski w sprawach publicznych;

2) zawierające wiadomości, udzielone w sprawie publicznej w myśl obowiązującego przepisu lub na żądanie władzy;

3) podania o zwrot wydatków, poniesionych celem wykonania czynności, zleconej przez władzę państwową lub celem odwrócenia szkody, grożącej Państwu, jak również o wynagrodzenie szkody, o ile do wynagrodzenia obowiązany jest Skarb Państwa;

4) podania do władz oświatowych praż do zakładów naukowych i szkolnych - z wyjątkiem podań w sprawach gospodarczych tych władz i zakładów;

5) dotyczące wyborów do Sejmu i Senatu lub do ciał reprezentacyjnych samorządowych, jak również do komisji podatkowych oraz podania w sprawie zgromadzeń publicznych lub wykładów publicznych;

6) podania w sprawie służby wojskowej;

7) w sprawie osobistych lub rzeczowych świadczeń wojennych (art. 19 ustawy z dn. 25 lipca 1919 r., Dz. U. R. P. № 67 poz. 401, oraz art. 14 ustawy z dn. 11 kwietnia 1919 r., Dz. P. P. P. № 32 poz. 264) jak również w sprawie obowiązku odstępowania zwierząt pociągowych i wozów na rzecz Państwa (art. 27 ustawy z dn. 21 lutego 1922 r., Dz. U. R. P. Na 21 poz. 166);

8) w sprawach, dotyczących orderu "Virtuti Militari" (art. 15 ustawy z dn. 1 sierpnia 1919 r., Dz. U. R. P. № 67 poz. 409) jak również w sprawach, dotyczących odznaki wojskowej pod nazwą "Krzyż Walecznych" (art. 6 rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dn. 11 sierpnia 1920 r., Dz. U. R. P. № 87 poz. 572);

9) podania osób, które pozostają lub pozostawały na służbie Państwa lub związków samorządnych oraz członków rodzin tych osób w sprawach, dotyczących stosunku służbowego;

10) o posady w urzędach państwowych;

11) wnoszone do urzędów państwowych, sprawujących zarząd majątkiem państwowym lub prywatnym, o ile dotyczą bezpośrednio eksploatacji tego majątku;

12) podania osób, korzystających z usług kolei żelaznej, poczty, telegrafu, telefonu, Pocztowej Kasy Oszczędności lub innych urządzeń użyteczności publicznej, dotyczące tego stosunku do wspomnianych przedsiębiorstw, jeżeli te przedsiębiorstwa są własnością Państwa lub pozostają pod zarządem państwowym;

13) zawierające dane celem dokonania wymiaru lub poboru danin publicznych;

14) zawierające dane co do rodzaju lub wysokości danin publicznych, lub innych kwot, wnoszonych do kas państwowych - w szczególności też deklaracje płatnicze;

15) podania o zwrot nienależnie pobranych danin publicznych, jeśli je uiszczono bez nakazu płatniczego władzy, powołanej do wymiaru odnośnej daniny, lub w kwocie wyższej, niż ustalona w nakazie płatniczym, albo w decyzji, wydanej na skutek odwołania się;

16) o ustawowo nakazane uwolnienia, obniżki lub odroczenia płatności w zakresie danin publicznych;

17) podania w postępowaniu w przedmiocie scalania gruntów, podziału wspólnot gruntowych, likwidacji serwitutów oraz ścisłego określenia rozciągłości serwitutów a także w sprawie nadania ziemi bezrolnym i małorolnym;

18) w sprawach przymusowego wywłaszczenia na użytek publiczny, wnoszone przez osoby, których majątek ulega wywłaszczeniu;

19) dotyczące ubezpieczeń przymusowych;

20) o udzielenie patentów na wynalazki, o ochronę wzorów rysunkowych i modeli oraz o ochronę znaków towarowych; (podania te podlegają natomiast opłatom osobnym, przewidzianym w art. 7 dekretu z dnia 4 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 13 poz. 137, w art. 12 dekretu z tejże daty, Dz. P. P. P. № 13 poz. 138 i w art. 14 dekretu z tejże daty, Dz. P. P. P. № 13 poz. 139 względnie w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 września 1922 r., Dz. U. R. P. № 89 poz. 814);

21) 2 dotyczące spraw, należących do zakresu działania Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej oraz urzędów podwładnych mu, o ile zawierają prośbę o pracę, ochronę lub opiekę, albo zgłoszenie zapotrzebowania pracowników przez pracodawcę;

22) dotyczące spraw, należących do zakresu działania instruktora stowarzyszeń przemysłowo-rzemieślniczych;

23) podania w sprawie pożyczek ulgowych dla drobnych przemysłowców, rzemieślników, ich organizacji wytwórczych oraz przemysłu ludowo-domowego (art. 2 ustawy 30 dn. 30 maja 1919 r., Dz. P. P. P. № 44 poz. 314 oraz art. 2 ustawy z dn. 17 grudnia 1920 r., Dz. U. R. P. z 1921 r. № 4 poz. 16) ;'

24) wnoszone do Komisji Państwowego Funduszu Mieszkaniowego lub jego organów (art. 9 ustawy z dn. 1 sierpnia 1919 r., Dz. U. R. P. № 72 poz. 424);

25) dotyczące czynów, zagrożonych karą w kodeksie karnym albo w przepisach administracyjnych lub skarbowych - w szczególności też występków i wykroczeń służbowych (art. 66 ustawy z dn. 17 lutego 1922 r., Dz. U. R. P. № 21 poz. 165);

26) podania w sprawach, unormowanych rozporządzeniem z dn. 13 lipca 1920 r. w przedmiocie nabycia i utraty obywatelstwa polskiego w myśl art. 91 traktatu wersalskiego (Dz. U. R. P. z 1920 r. Na 57 poz. 358) oraz rozporządzeniem z dn. 11 czerwca 1921 r. w przedmiocie nabycia i utraty obywatelstwa polskiego na zasadzie art. VI traktatu pokoju między Polską a Rosją i Ukrainą, podpisanego w Rydze (Dz. U. R. P. z 1921 r. № 59 poz. 375);

27) o wydanie świadectw urzędowych, wymienionych w § 23 przepisów niniejszych pod liczbami i oraz 5 do 9;

28) podania osób, którym sąd przyznał prawo ubogich, wnoszone do władz administracyjnych, a pozostające w związku ze sprawą, co do której petent uzyskał prawo ubogich;

29) podania osób, dotkniętych klęską żywiołową o zapomogi lub ulgi przy stosowaniu obowiązujących przepisów;

30) podania w sprawia pomocy państwowej na odbudowę i uruchomienie gospodarstw, zniszczonych lub uszkodzonych na skutek wojny (art. 15 ustawy z dn. 8 lipca 1919 r. Dz. P. P. P. № 63 poz. 368);

31) podania składane na mocy ustawy z dnia 2 marca 1920 r. o organizacji odbudowy technicznej wsi, miast i miasteczek (Dz. U. R. P. № 24 poz. 143) przez osoby bezpośrednio zainteresowane w sprawach technicznej pomocy przy odbudowie lub w przedmiecie świadczeń przymusowych albo wywłaszczenia na cele odbudowy, jak również w sprawach regulacji działek budowlanych (art. 35 powołanej ustawy);

32) podania o udzielenie pomocy rolnej z- kredytu, przewidzianego w ustawie z dn. 24 marca 1922 r. Dz. U. R. P. № 24 poz. 193, art. 9 ustawy z dnia 18 marca 1921 r. Dz. U. R. P. № 30 poz. 174;

33) podania kół amatorskich o zezwolenie na urządzenie przedstawienia amatorskiego, jeśli dochód z przedstawienia jest przeznaczony na cele oświatowe i kulturalne;

34) podania o zezwolenie na uprawę tytoniu.

Uwolnienia osobiste.

§ 7. (Poz. 75 lit. a) austr. taryfy należytościowej; art. 8, 25 i 40 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r. Dz. P. P. P. № 14 poz. 145, art. 1 ustawy z dn. 24 marca 1923 r. Dz. U. R. P. № 44 poz. 296).

Od opłat, unormowanych w dziale I przepisów niniejszych są zwolnione:

1) Państwo Polskie oraz polskie zakłady państwowe będące odrębnemi osobami prawnemi;

2) związki samorządne, mające siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej;

3) kościoły i gminy wyznaniowe przez Państwo Polskie uznane;

4) fundacje, zakłady i zrzeszenia, prawnie istniejące, jeżeli siedziba tych instytucji znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej, a za cel mają wyłącznie działalność dobroczynną albo naukową, oświatową, kulturalną lub religijną; uwolnienia to dotyczy również podań o legalizację.

5) osoby, które do podania załączyły świadectwo ubóstwa, jeśli urząd, do którego podanie wpłynęło, uznał złożone świadectwo za dostateczne.

§ 8. (Art. 9 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14 poz. 145).

Fundacjom, zakładom i zrzeszeniom, które mają na celu działalność, określoną w § 7, jeżeli ich siedziby znajdują się zagranicą, może być przyznane uwolnienie osobiste decyzją Ministra Skarbu.

§ 9. Art. 10 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14 poz. 145).

Jeżeli jedno i to samo podanie wniosły dwie lub więcej osób, przyczem niektóre tylko są zwolnione od opłaty, to osoby nieuwolnione obowiązane są solidarnie do uiszczenia całej opłaty.

Uiszczenie opłaty.

(§§ 21 i 22 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P № 14 poz. 145: art. 8 ustawy z dn. 24 marca 1923 r., Dz. U. R. P. № 44 poz. 296).

§ 10. Opłatą stemplową od podania należy - o ile § 11 nie postanawia inaczej-uiścić za pomocą znaczków stemplowych. Petent winien mianowicie na pierwszej stronicy podania, a w razie wniesienia w dwu lub więcej egzemplarzach, na pierwszej stronicy jednego egzemplarza, nakleić znaczki stemplowe, których wartość równa się sumie opłat, należących się od wszystkich arkuszy i wszystkich egzemplarzy, tudzież od odpisów podania oraz od wszystkich załączników.

§ 11. Jeśli kwota należna od wszystkich arkuszy I wszystkich egzemplarzy, tudzież od odpisów podania oraz od wszystkich załączników wynosi więcej niż 60.000 marek, to można ją uiścić bądź znaczkami stemplowemi, w sposób wskazany w § 10, bądź przez wniesienie gotówką do kasy skarbowej.

Kwotę należną przy podaniu o zezwolenie na niezamykanie lokalu publicznego (poz. 6) należy uiścić gotówką.

Uiszczenie gotówką przy podaniach, przy których kwota należna nie przewyższa 60.000 mk., jest dopuszczalne tylko w braku znaczków stemplowych.

§ 12. W razie uiszczenia gotówką (§ 11) kasa skarbowa umieszcza pokwitowanie na podaniu. Na żądanie petenta należy mu wydać osobny kwit kasowy; w takim razie jednak kasa nie umieści potwierdzenia odbioru na podaniu, a petent obowiązany jest kwit kasowy na podaniu nakleić.

§ 13. Jeżeli osoba, która wniosła podanie, żąda pokwitowania z przyjęcia podania, to pokwitowanie takie (obejmujące: imię i nazwisko lub firmę petenta, krótką treść podania oraz kwotę, uiszczoną tytułem opłaty) będzie wydane przez urzędnika, przyjmującego podanie. Pokwitowanie to podlega osobnej opłacie w kwocie - 1.500 mk., która winna być uiszczona przez naklejenie znaczków stemplowych na tem pokwitowaniu i skasowaniu ich w sposób, podany w ustępie pierwszym § 14.

§ 14. Urzędnik biura podawczego winien w razie uiszczenia opłaty za pomocą znaczków stemplowych (§ 10) skasować te znaczki, jeśli nie nasuwa się podejrzenie, iż je podrobiono lub przerobiono albo zdjęto z innego papieru. W celu skasowania należy albo:

a) na każdym znaczku stemplowym wycisnąć pieczęć urzędową w ten sposób, aby część pieczęci znajdowała się na znaczku, część zaś poza nim na papierze, albo

b) każdy znaczek stemplowy przekreślić na krzyż, bądź atramentem, bądź za pomocą pieczątki (kasownika) w ten sposób, aby końce linji znajdowały się. na papierze, poza znaczkami stemplowemi.

O ile przyjęcie podania lub otwarcie koperty, w której ono się mieści, następuje poza biurem podawczem, kasuje znaczki stemplowe urzędnik, przyjmujący podanie, lub otwierający kopertę, albo urzędnik przezeń upoważniony.

Znaczki stemplowe, skasowane w sposób podany w poprzednich dwóch ustępach, ulegają ponownemu skasowaniu za pomocą wypisania daty atramentem na znaczkach przez urzędnika, któremu poruczono załatwienie podania, lub przez urzędnika przezeń upoważnionego-z wyłączeniem jednak urzędnika biura podawczego (ustęp 1 niniejszego paragrafu).

§ 15. Celem uiszczenia opłaty od podania, wniesionego w drodze telegraficznej, winien petent nakleić znaczki stemplowe odpowiedniej wartości na blankiecie mieszczącym odnośny telegram.

Urząd, przyjmujący telegram, uzupełnia tekst telegramu, umieszczając po podpisie nadawcy uwagą: "Stempel ...... Mk."

Urząd, przyjmujący telegram, kasuje znaczki stemplowe, odciskiem stempla kalendarzowego.

Urzędy, powołane do przyjmowania telegramów, nie odmawiają przyjęcia telegramów nieostemplowanych. Nie jest też ich rzeczą badać, czy poszczególne podanie telegraficzne podlega opłacie i w jakiej wysokości. Mają jednak przy telegramach, zawierających podania, wystosowane do urzędów państwowych, a niezaopatrzonych w znaczek stemplowy, zwrócić uwagę nadawcy, że podanie odnośne - jeśli podlega opłacie-nie będzie załatwione. O ileby nadawca mimo tej uwagi nie chciał zaopatrzyć telegramu w znaczek stemplowy, urząd przyjmujący telegram stwierdzi to, umieszczając po podpisie nadawcy uwagę: "Stempla odmówiono".

Uwagi, wymienione w ustępach drugim i czwartym niniejszego paragrafu, mają być telegrafowane narówni z tekstem właściwym. Przy obliczaniu ilości wyrazów celem ustalenia należności za telegram, wlicza się również wyrazy, z których składają się wspomniane uwagi.

Skutki nieuiszczenia opłaty.

(§ 81 ustępy pierwszy i drugi austr. ustawy należytościowej z dn. 9 lutego 1850 r., austr. Dz. u. p. № 50; art. 24 i 25 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14, poz. 145),

§ 16. Jeśli podanie, podlegające opłacie, wniesiono bez uiszczenia opłaty lub jeśli uiszczono ją niedostatecznie, to podanie pozostawia się bez biegu, aż do zupełnego uiszczenia opłaty-o ile nie zachodzi przypadek, przewidziany w § 17.

Jeśli wniesienie podania stanowi czynność, dla której ustanowiony jest termin prekluzyjny, to termin ten uważać się będzie za zachowany tylko w razie uiszczenia opłaty przed upływem czasokresu, wyznaczonego w myśl § 20.

§ 17. Jeśli w razie nieuiszczenia lub niedostatecznego uiszczenia opłaty za załatwieniem podania przemawiają wzglądy publiczne, to urząd, do którego podanie wniesiono, może załatwić podanie o tyle, o ile tego wymaga interes publiczny.

Postępowanie w razie nieuiszczenia opłaty.

(§ 81 ustęp pierwszy oraz § 93, punkt 2, austr. ustawy należytościowej z dn. 9 lutego 1850, austr. Dz. u. p. № 50; art. 21, 24, 25 i 40 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14, poz. 145).

§ 18. Jeśli podanie, wniesione bez uiszczenia opłaty, nie podlega opłacie (§§ 6 do 8 przepisów niniejszych, jak również w razie zastosowania uwagi 2 lub 4 do części pierwszej taryfy), urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, winien na podaniu lub na referacie załatwienia umieścić odpowiednią uwagę i swój podpis.

W razie zastosowania § 17 należy umotywować w tej samej formie, jakie względy publiczna przemawiają za załatwieniem podania.

§ 19. Jeśli podanie, podlegające opłacie, wniesiono bez uiszczenia opłaty, lub jeżeli uiszczono ją niedostatecznie (a nie zachodzi przypadek, przewidziany w § 17), to urząd, do którego takie podanie y/płynęło, wzywa petenta lub jednego z petentów do uiszczenia opłaty. W tym celu urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, umieszcza na podaniu uwagę "Kancelarja wezwie ...... w. ...... do uiszczenia opłaty ...... mk.".

Kancelarja sporządza wezwanie na diaku w formie karty pocztowej, ułożonym według załącznika 2 i wysyła je pocztą, jednak bez uiszczenia opłaty pocztowej (art. 6 rozporządzenia z dn. 5 września 1919 r., Dz. U. R. P. № 78 poz. 442), poczem umieszcza poniżej polecenia uwagę "Wysłano dnia ......"

Adresat winien przy odbiorze zawiadomienia uiścić pojedynczą opłatę pocztową, według taryfy ogólnej. Jeśliby odmówi! uiszczenia, to poczta zwraca pismo jako niedoręczone urzędowi wysyłającemu, który ma pismo to przechować przy podaniu.

W razie dodatkowego uiszczenia opłaty kancelarja notuje na podaniu datę dostarczenia znaczków stemplowych lub nadesłania kwitu kasy skarbowej i kasuje znaczki stemplowe w sposób, wskazany w § 14, ustępie pierwszym, względnie nakleja kwit kasowy na podaniu. Urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, kasuje znaczki stemplowe w sposób, wskazany w § 14 ustępie ostatnim.

§ 20. Jeśli wniesienie podania stanowi czynność, dla której ustanowiony jest termin prekluzyjny (ustęp drugi § 16), to należy w wezwaniu do uiszczenia opłaty (§ 19) wyznaczyć termin, który ma wynosić najmniej miesiąc, licząc od dnia, w którym wezwanie wysłano. Urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, winien udzielić kancelarji odpowiedniej wskazówki.

Środki prawne.

§ 21. (§ 77 austr. ustawy należytościowej z dn. 9 lutego 1850 r., austr. Dz. u. p. № 50; art. 26 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14, poz. 145; art. 9 i 12 ustawy z dn 31 lipca 1919 r. Dz. P. P. № 65, poz. 391).

Zwrotu opłaty od podania lub załączników uiszczonej nienależnie - bądź przy wniesieniu podania, bądź przy uiszczeniu dodatkowem (§ 19) -można żądać w ciągu lat trzech od dnia uiszczenia.

Decyzja należy do zakresu działania tej władzy skarbowej pierwszej instancji, powołanej do załatwiania spraw opłat stemplowych w ogóle, w której okręgu ma siedzibę urząd, do którego odnośne podanie wpłynęło.

Przeciw wezwaniu, określonemu w § 19, nie służy w razie nieuiszczenia opłaty żaden środek prawny.

II.

OPŁATY OD ŚWIADECTW URZĘDOWYCH.

Przedmiot.

§ 22. (art. 1 ustawy z dnie 24 marca 1923 r. Dz. U. R. P. № 44, poz. 296).

Zaświadczenia, wydawane stronom w ich sprawach prywatnych przez urzędy państwowe - z wyjątkiem sądów i urzędów wymiaru sprawiedliwości- podlegają opłatom, wymienionym w części trzeciej załączonej taryfy.

Uwolnienia od opłaty.

§ 23. (poz. 75 lit. a oraz poz. 117 lit. m taryfy należytościowej austr.; § 4 punkt f pruskiej ustawy o opłatach stemplowych; art. 25, 34 i 37 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14, poz. 145; art. 1 ustawy z dnia 24 marca 1923 r. Dz. U. R. P. 44, poz. 296).

Opłacie w myśl przepisów niniejszych nie podlegają świadectwa:

1) których posiadanie nakazane jest przez obowiązujące przepisy ze względów publicznych (np. wymienione w § 9 rozporządzenia z dn. 30 stycznia 1922 r. w przedmiocie zwalczania wścieklizny, Dz. U. R. P. № 10, poz. 79; tymczasowy dowód osobisty, przewidziany w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dn. 30 listopada 1918 r., Monitor Polski № 223 i t. p.);

2) wydane celem załączenia do podań, wymienionych w § 6, z wyjątkiem wymienionych w punktach 11, 12 i 20 § 6;

3) wydane na żądanie urzędu państwowego lub zakładu państwowego, będącego odrębną osobą prawną lub związku samorządnego, mającego siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej - jeśliby opłata miała być poniesiona ze Skarbu Państwa Polskiego lub z majątku zakładu państwowego albo związku samorządnego;

4) szkolne;

5) świadectwa (w szczególności też kopje i wyciągi), wydane na podstawie operatów pomiarowych (katastralnych) ; (uwolnienie to nie ma jednak wpływu na obowiązek uiszczenia opłat, przewidzianych w ustawie austrjackiej z dn. 23 maja. 1883 r., austr. Dz. u. p. № 83 względnie w ustawie pruskiej z dn. 8 lutego 1867 r., Zb. Ustaw pruskich str. 185);

6) wydawane w postępowaniu, dotyczącem nabycia i utraty obywatelstwa polskiego, w myśl przepisów powołanych w punkcie 26 § 6 przepisów niniejszych;

7) wydawane osobom, które pozostają lub pozostawały na służbie Państwa lub związków samorządnych, oraz członkom rodzin tych osób-w sprawach, dotyczących stosunku służbowego;

8) szczepienia ospy;

9) ubóstwa;

10) wydane osobom, które przedstawiły świadectwo ubóstwa, jeśli urząd wydający świadectwo, uznał złożony dowód ubóstwa za dostateczny;

11) wydawane przez urzędy państwowe, sprawujące zarząd majątkiem państwowym lub prywatnym, o ile dotyczą bezpośrednio eksploatacji tego majątku;

12) patenty na wynalazki oraz świadectwa ochronne co do wzorów rysunkowych, modeli i znaków towarowych;

13) zezwolenia na urządzenie przedstawienia amatorskiego, jeśli zachodzą warunki, wymienione w punkcie 33 § 6 przepisów niniejszych oraz zezwolenia na urządzenie wykładu publicznego;

14) zezwolenia na uprawę tytoniu;

15) 3 wydawane na skutek próśb, wymienionych w punkcie 21 § 6 przepisów niniejszych; w szczególności wolne są od opłaty stemplowej także wszelkie świadectwa, wydawane robotnikom dla podróży w celach zarobkowych.

Uwolnienia od opłaty, przewidziane w paragrafie niniejszym pod LL. 2, 3, 6 i 7, nie odnoszą się do duplikatów, odpisów i wyciągów (poz. 16, 17 i 18 taryfy).

§ 24. Art. 36 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14. poz. 145).

W przypadkach, określonych w punktach 1, 2, 3, 6 i 10 art. 23 ma urząd, wydający świadectwo, uwidocznić na niem powód uwolnienia od opłaty.

§ 25. (Art. 35 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r. Dz. P. P. P. № 14, poz. 145).

Jeśli świadectwo, określone w punkcie 2 § 23, ma być użyte nie według przeznaczenia pierwotnego, to należy przed tem użyciem uiścić opłatę, przewidzianą w taryfie (w sposób, określony w § 27).

Uiszczenie opłaty. Skutki nieuiszczenia.

(§§ 66 i 67 austr. ustawy należytościowej z dn. 9 lutego 1850 r., austr. Dz. u. p. 1-b 50; art. 21, 24, 25 i 37 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14, poz. 145).

§ 26. Opłatę od świadectw, wymienionych w pozycjach 11, 11a, 12, 13a, 15 załączonej taryfy, należy uiścić gotówką w kasie skarbowej; opłatę, zaś od świadectw, wymienionych w pozycjach 13b, 14 oraz 16 do 20, taryfy, przez dostarczenie urzędowi znaczków stemplowych.

Przed dostarczeniem kwitu z uiszczenia opłaty gotówką względnie znaczków stemplowych dostatecznej wartości, nie- może nastąpić wydanie świadectwa. W razie zastosowania punktu 10 § 23, ma urząd, wydający świadectwo, zostawić w aktach notatkę, wyjaśniającą z jakich motywów uznał złożony dowód ubóstwa za dostateczny. Również całkowite lub częściowe zwolnienie od opłaty na podstawie uwagi 1, 2 lub 3 do części trzeciej taryfy winno być umotywowane.

Urząd wydający świadectwo, ma kwit z uiszczenia opłaty gotówką przechować w swych aktach, a znaczki stemplowe nakleić na świadectwie i skasować.

§ 27. Dodatkowe uiszczenie opłaty w przypadkach, określonych w § 25 następuje przez naklejenie znaczków stemplowych na świadectwie i skasowanie ich (§ 26) przez urząd, który wydał świadectwo lub wobec którego ono ma być użyte.

Środki prawne.

§ 28. (§ 77 austr. ustawy należytościowej z dn. 9 lutego 1850 r. austr. Dz. u. p. № 50; art. 26 i 37 dekretu z dn. 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14, poz. 145; art. 9 i 12 ustawy z dn. 31 lipca 1919 r., Dz. P. P. P. № 65, poz. 391).

Co do zwrotu opłaty, uiszczonej od świadectwa nienależnie, stosuje się odpowiednio § 21.

Przeciw odmowie wydania świadectwa z powodu niezłożenia opłaty nie służy żaden środek prawny.

III.

PODANIA. WNOSZONE DO URZĘDÓW SAMORZĄDOWYCH ORAZ ŚWIADECTWA WYDAWANE PRZEZ TAKIE URZĘDY.

§ 29. (Art. 30 dekretu z dnia 7 lutego 1919 r., Dz. P. P. P. № 14, poz. 145; art. 1, punkt 6 ustawy z dn. 7 kwietnia 1922 r., Dz. U. R. P. № 38, poz. 315).

Podania, wnoszone do władz i urzędów samorządowych w sprawach, należących do własnego lub poruczonego zakresu działania gmin lub innych związków samorządnych, nie podlegają opłacie na rzecz Państwa.

To samo dotyczy świadectw, wydawanych przez takie władze i urzędy.

IV.

WEJŚCIE W ŻYCIE PRZEPISÓW NINIEJSZYCH.

(art. 28 ustawy z dnia 24 marca 1923 r. Dz. U. R. P. № 44 poz. 296).

§ 30. Działy I i III przepisów niniejszych (§§ 1 do 21 oraz 29) wchodzą w życie na całym obszarze Rzeczypospolitej z wyjątkiem górnośląskiej części województwa śląskiego, w dwa tygodnie po ogłoszeniu ustawy z dnia 24 marca 1923 r., w przedmiocie wyrównania opłat stemplowych oraz podatków: spadkowego, i od darowizn (Dz. U. R. P. № 44 poz. 296).

Dział I ma zastosowanie do podań, wniesionych od dnia wejścia w życie tego działu. Do podań, wniesionych przed tym dniem, choćby do tego dnia nie załatwionych, stosowane będą przepisy dotychczasowe, a to także wówczas, gdy podanie wniesiono bez uiszczenia opłaty lub jeśli opłatę uiszczono niedostatecznie.

§ 31. Dział II przepisów niniejszych (§§ 22 do 28) wchodzi w życie na całym obszarze Rzeczypospolitej z wyjątkiem górnośląskiej części województwa śląskiego zasadniczo w dwa tygodnie po ogłoszeniu ustawy z dnia 24 marca 1923 r., w przedmiocie wyrównania opłat stemplowych oraz podatków: spadkowego i od darowizn (Dz. U. R. P. № 44 poz. 296).

Dział II będzie stosowany zasadniczo do świadectw, których data nie jest wcześniejsza niż dzień wejścia w życie tego działu. Do odpisów i wyciągów, sporządzonych przez urząd, a niezaopatrzonych w zaświadczenie zgodności z pierwopisem, stosują się odnośne postanowienia działu II, jeśli odpis lub wyciąg wydano stronie po wejściu w życie tego działu.

Przepisy działu II, o ile dotyczą aktu zezwolenia na zmianę nazwiska (poz. 12 załączonej taryfy) będą stosowane do wszystkich spraw zmiany nazwiska, niezałatwionych prawomocnie w dniu ogłoszenia powołanej ustawy z dnia 24 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 44 poz. 296).

ZAŁĄCZNIK  1

do §§ 1 i 22 rozp. Min. Sk.

z dn. 24 kwietrnia 1923 r. poz. 298

Taryfa opłat stemplowych od podań, załączników do podań oraz od świadectw urzędowych

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  2

do § 19 rozp. Min. Sk.

z dn. 24 kwietrnia 1923 r. poz. 298

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

1 Z dniem 1 stycznia 1924 r. przyjmuje się stosunek przeciętnej wartości franka złotego z. czasu od dnia 1 do 7 grudnia 1923 r., do przeciętnej wartości franka złotego w pierwszych trzech miesiącach 1923 r., zgodnie z § 2 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. w sprawie zmiany stawek opłat stemplowych(Dz.U.23.134.1113).

Z dniem 1 lutego 1924 r. stawki opłat stemplowych od podańpodwyższa się, zgodnie z § 2 rozporządzenia z dnia 17 stycznia 1924 r. w sprawie zmiany stawek opłat stemplowych (Dz.U.24.8.81).

2 Załącznik § 6 pkt 21 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1923 r. (Dz.U.24.4.25) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 15 stycznia 1924 r.

3 Załącznik § 23 pkt 15 dodany przez art. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1923 r. (Dz.U.24.4.25) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 15 stycznia 1924 r.

• Identyfikator: Dz.U.1923.44.298
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Opłaty stemplowe od podań oraz od świadectw urzędowych.
• Data aktu: 24/04/1923
• Data ogłoszenia: 24/04/1923
• Data wejścia w życie: 24/04/1923, 09/05/1923