Wykonanie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1922 r. w przedmiocie ujednostajnienia opodatkowania kwasu octowego na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 15 grudnia 1922 r.

celem wykonania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1922 r. w przedmiocie ujednostajnienia opodatkowania kwasu octowego na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Na mocy § 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1922 r. w przedmiocie ujednostajnie nią opodatkowania kwasu octowego na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. № 112 poz. 1015) zarządza się co następuje:

I.

Postanowienie ogólne.

Przedmiot opodatkowania.

§ 1. Przedmiotem opodatkowania jest kwas octowy krajowy, tudzież sprowadzony z zagranicy, wyrabiany bez fermentacji, a przeznaczony do spożycia wewnętrznego; do takich wyrobów zalicza się:

a) kwas octowy z octu drzewnego, lub też soli kwasu octowego (occianów),

b) kwas octowy, wyrabiany z innych materjałów, naprz. z karbidu wapiennego, acetylenu, aldehydu.

Za kwas przeznaczony do spożycia w znaczeniu przepisów niniejszych uważa się bezwzględnie drzewny kwas octowy zawierający octu bezwodnego ponad 60% wagowych, tudzież kwas octowy, wyrabiany z innych materjałów.

Kwas octowy przeznaczony na wywóz zagranicę, oraz do celów przemysłowych i przetwórczych, podatkowi nie podlega.

§ 2. Wytwórnie kwasu octowego, wyrabiające takowy wyłącznie do celów przemysłowych, podlegają przepisom, stosowanym do gorzelni odnośnie do urządzenia i weryfikacji tudzież dozoru.

§ 3. Podatek wynosi mk. 300 za kilogram kwasu bezwodnego, kwoty do 50 f. przy obrachunku odrzuca się; 50 fen. do 99 fen. przyjmuje się za całą marką.

Ilość kwasu bezwodnego oblicza się podług wagi czystej kwasu octowego, stosownie do zawartości w nim kwasu bezwodnego (mocy) z przybliżeniem do 0,1; ilości do 0,05 odrzuca się, a 0,05-0,09 przyjmuje się za 0,1.

§ 4. Moc kwasu octowego określa się podług przepisów zawartych w załączniku do art. niniejszego.

Materjały i przyrządy niezbędne do badania kwasu octowego muszą być dostarczane przez wytwórcę, jego kosztem i powinny być przechowywane pod urzędowem zamknięciem.

§ 5. Gdy przy sprawdzaniu magazynów, ilość kwasu octowego daje się określić tylko objętościowo, to takową przelicza się na wagową według przepisów zawartych w załączniku do § 4.

§ 6. Do uiszczenia podatku od kwasu octowego obowiązany jest wytwórca.

§ 7. Podatek staje się płatnym w chwili wydawania kwasu octowego do wolnego obrotu do celów spożywczych i powinien być uiszczony w ciągu trzech dni od dnia odprawy. Odroczeń nie udziela się.

§ 8. Wytwórnia winna prowadzić księgę kontroli wpływu podatku (wzór № 17).

§ 9. Kwas octowy odpowiada za ciążący na nim podatek bez względu na prawa do niego osób trzecich i dopóki podatku nie uiszczono, może. być na pokrycie podatków przez władze skarbowe urzędowo zajęty w drodze postępowania bezspornego.

§ 10. Przypadające należności lub też zwroty uiszczonego podatku ulegają przedawnieniu w terminie rocznym, licząc od dnia, w którym powstał obowiązek wpłacenia należności, lub też w którym takowy wpłacono.

Należności, przypadające wskutek zatajenia podatku, ulegają przedawnieniu w terminie lat trzech, od chwili zatajania.

Przedawnienie przerywa się skutkiem jakiejkolwiek czynności urzędowej, skierowanej przez właściwą władzę skarbową ku ściągnięciu przypadającej należności podatkowej.

§ 11. Ministerstwo Skarbu upoważnia się do umarzania należnego podatku w wypadkach, kiedy wzglądy słuszności za tem przemawiają, w szczególności w wypadkach zniszczenia lub znacznego uszkodzenia kwasu octowego.

§ 12. W każdej wytwórni kwasu octowego winien być odpowiedzialny kierownik, którym może być sam właściciel lub jego zastępca.

Właściciel wytwórni powinien zawiadomić Urząd Skarbowy 1 instancji, kto jest jego zastępcą w kierownictwie zakładu.

§ 13. Do celów związanych z odbiorem, odprawą i sprawdzaniem kwasu w wytwórniach kwasu octowego powinny być przez wytwórcę nabyte i w dobrym stanie utrzymywane waga z odważnikami, tudzież niezbędne przyrządy i miary cechowane.

§ 14. W razie wyznaczenia do dozorowania wytwórni stałego organu kontroli skarbowej, może Izba Skarbowa obciążyć przedsiębiorstwo stosowną opłatą na rzecz Skarbu na koszta utrzymania tego organu w całości lub w części, niezależnie od obowiązku dostarczenia mu przez przedsiębiorstwo mieszkania z opałem, światłem, kuchnią i niezbędnem umeblowaniem.

Rozdział  II.

Zgłoszenie wytwórni, przemiar i użytkowanie naczyń.

§ 15. Przedsiębiorca, zamierzający wyrabiać kwas octowy, powinien najpóźniej na dwa tygodnie przed rozpoczęciem wyrobu złożyć Grzędowi Skarbowemu I inst. oznajmienie w 2-ch okazach, zawierające plan odręczny, opis pomieszczeń, przyrządów i naczyń, przeznaczonych do wyrobu kwasu octowego, tudzież rysunek i opis aparatów wytwórczych (wzór 1).

§ 16. Urząd Skarbowy po przejrzeniu oznajmienia i załączników prześle oba okazy właściwemu inspektorowi kontroli skarbowej dla sprawdzenia na miejscu i dokonania przemiaru naczyń.

Po załatwieniu tych czynności inspektor zwróci przedsiębiorcy jeden okaz zatwierdzonego oznajmienia wraz z protokułem sprawdzenia, drugi zaś okaz wraz z drugim okazem protokułu sprawdzenia przedstawi przełożonemu urzędowi.

§ 17. Inwentaryzacji i przemiaru naczyń dokonać należy na tych samych zasadach i z zachowaniem tych samych form, co przy analogicznych czynnościach w gorzelniach, browarach i t. p. zakładach.

Stosuje się to również do zmian w stanie zakładu i jego inwentarza.

§ 18. O zmianie właściciela należy zawiadomić niezwłocznie Urząd Skarbowy I inst.

Nowy właściciel powinien uznać dowody sprawdzenia i przemiaru.

§ 19. W razie pozbycia się przyrządów odpadowych należy oznajmić władzy skarbowej I instancji adres nowonabywcy; o ile tenże znajdywałby się w innym okręgu skarbowym, to władza skarbowa powinna o tem powiadomić Urząd Skarbowy podług właściwości.

Rozdział  III.

Oznajmienie ruchu.

§ 20. O rozpoczęciu ruchu należy oznajmić na trzy dni przedtem właściwemu Urzędowi Skarbowemu. O wstrzymaniu ruchu na czas przewyższający dwa tygodnie należy również oznajmić tej samej władzy najpóźniej na trzeci dzień bezczynności wytwórni.

§ 21. Oznajmienia ruchu składa się w dwóch okazach i winno zawierać opis zabiegów technicznych przy wyrobie i oczyszczaniu kwasu, opis wyrabianych gatunków kwasu octowego i czas trwania robót codziennych, należy też wykazać przewidywaną wydajność kwasu z oznajmionych do przerobu ilości surowców, mianowicie z octu drzewnego, soli kwasu octowego i t. p.

Przy ponawianiu oznajmień można powoływać się na szczegóły, zawarte w poprzedniem oznajmieniu.

§ 22. Po zbadaniu oznajmienia ruchu Urząd Skarbowy takowe zatwierdzi, jeden okaz zwróci przedsiębiorstwu, drugi zaś zachowa przy aktach.

§ 23. W razie konieczności zmian w oznajmionym ruchu, należy wzamian ostatniego oznajmienia złożyć nowe w sposób przepisany w art. 20 i 21. Mowę oznajmienie będzie potraktowane stosownie do art. 22.

Rozdział  IV.

Dozór urzędowy.

§ 24. Odnośnie do dozorowania wytwórni kwasu octowego stosuje się analogiczne przepisy, obowiązujące względem innych zakładów, wyrabiających przedmioty, podlegające podatkowi spożywczemu - gorzelni, browarów, cukrowni i t. p.

§ 25. Ocet drzewny, sole kwasu octowego (occiany) i kwas octowy wolno przechowywać, obrabiać i pakować tylko w pomieszczeniach oznajmionych, stosownie do art. 30.

Poszczególne gatunki kwasu octowego i wyżej wymienionych materjałów należy przechowywać każdy osobno.

Occian wapnia należy przechowywać w tym porządku, w jakim go siej wciąga do księgi magazynowej (§ 60) i każdą partję należy w magazynie oznaczyć odpowiednio do pozycji książkowej.

Przy wyrobie kwasu octowego, odbieralniki do kwasu surowego i przyrządy do oczyszczania powinny znajdywać się w osobnych pomieszczeniach.

§ 26. Przy dozorowaniu wytwórni organa skarbowe winny baczyć, aby do wyrobu kwasu octowego używano tych tylko naczyń i przyrządów, jakie wymieniono w zatwierdzonych oznajmieniach, tudzież, aby przechowywano ocet drzewny, sole kwasu octowego i kwas octowy w pomieszczeniach oznajmianych (§§ 30 i 31). Inspektor kontroli skarbowej powinien od czasu do czasu badać kwas octowy, przeznaczony do celów technicznych, czy odpowiada ustalonym prawnie wymaganiom.

Izba Skarbowa określi bliżej czas i sposób kontroli.

W wytwórni należy prowadzić książkę do zapisywania wyników badania przez kontrolę skarbową, podług załączonego wzoru (wzór 2).

§ 27. W razie nieczynności wytwórni, należy trzymać przyrządy odpędowe pod urzędowem zamknięciem kontroli skarbowej; w razach koniecznych (naprz. przy remoncie i t. p.) inspektor kontroli może zezwolić na wyjątek.

Zabezpieczenia zdejmuje się przed rozpoczęciem oznajmionego ruchu.

§ 28. Na przychód i rozchód occianu wapnia należy prowadzić w wytwórni książkę składową, według wzoru N° 3, do której zapisywać każdą pozycję w dniu odbioru i wydania tego materjału.

Przy wyrobie innego kwasu, nie zaś octu drzewnego, należy prowadzić książkę magazynową wzoru № 4.

§ 29. Na rozchód kwasu octowego należy prowadzić w wytwórni książkę wzoru Na 5.

Poszczególne pozycje rozchodowe powinny być ściśle sprawdzane przez inspektora kontroli skarbowej.

§ 30. Najmniej raz na kwartał Urząd Skarbowy przeprowadza szczegółowe badanie zapasów wytwórni.

Przed badaniem przedsiębiorca obowiązany zło-żyć oznajmienie według wzorów №№ 6, 7 lub 8, w zależności od rodzaju wyrabianego kwasu octowego (§ 1 a i. b).

§ 31. Przy rewizji zapasów mogą być dokonane badania próbne w celu sprawdzenia wyżej przewidzianych oznajmień (§ 30).

W razie niemożności przeprowadzenia badania i ważenia occianu wapnia, zapasy mogą być sprawdzone bez tego, na podstawie dowodów pisemnych i ksiąg handlowych przedsiębiorstwa.

§ 32. Przy rewizji fabrykacji octu drzewnego należy spisać protokuł rewizji wzoru Na 9, w którym wymienić wydajność za okres ubiegły, tudzież znalezione ubytki lub nadwyżki occianu wapnia w porównaniu z zapasem książkowym.

Przy fabrykacji innego kwasu octowego należy spisać protokuł o wynikach rewizji, podług wzoru № 10.

Różnice otrzymane przy rewizji w porównaniu z oznajmieniem przedsiębiorcy odnośnie do wydajności i zapasów occianu wapnia lub też nieoczyszczonego kwasu octowego, należy uwidocznić i odpowiednio oświetlić w protokule rewizji.

Przedsiębiorca lub jego zastępca prawny powinien być przy rewizji obecny.

§ 33. Izba Skarbowa powinna protokuły rewizji ściśle zbadać i orzec czy dane w nich zawarte mogą być pozostawione bez dalszych skutków. Przeniesienia pozostałości do ksiąg na nowy okres musi być poświadczone przez inspektora kontroli skarbowej.

§ 34. W razie zniszczenia w wytwórni wskutek nieprzewidzianego wypadku bądź materjalów surowych, bądź gotowego kw art.: cerowego, należy niezwłocznie oznajmić o tem najbliższej władzy skarbowej, która obowiązana będzie przeprowadzić stosowne dochodzenie i o wyniku tegoż przedstawić władzy przełożonej dla postanowienia o dalszym biegu sprawy. Zniszczone części materjałów lub też kwasu octowego należy odpisać w księgach magazynowych na rozchód.

Rozdział  V.

Odprawa kwasu octowego.

§ 35. Przed wydaniem kwasu octowego z wytwórni, powinien wytwórca wpisać do książki kontroli oznajmienie według wzoru № 1.1.

W oznajmieniu należy wymienić znaki i numera, liczbę i rodzaj naczyń, tarę, wagę brutto i netto, oraz moc kwasu octowego w stopniach wagowych i ogólną ilość przeznaczonego do odprawy bezwodnego kwasu octowego.

§ 36. Urzędnik kontroli skarbowej, uskuteczniający odprawę, sprawdza dane zawarte w oznajmieniu.

§ 37. Naczynia transportowe mogą być zgóry zważone z oznaczeniem tary i wpisane do książki tarowej, podobnie jak to się czyni w magazynach przy gorzelniach.

§ 38. Przy odprawie należy 'sprawdzić wagę conajmniej 5% oznajmionych naczyń; w razie powzięcia wątpliwości, tudzież przy znacznych różnicach - powyżej 2% wagi oznajmionej, należy przeważyć cały transport.

§ 39. Jeśli kwas octowy przeznacza się do celów przemysłowych po odpowiedniem skażeniu, to należy to zaznaczyć w świadectwie przewozowem według wzoru Na 12.

Odnośnie do świadectw przewozowych stosuje się przepisy analogiczne, obowiązujące wzglądem odprawy spirytusu.

§ 40. Przy zauważeniu na dnie zbiorników przewozowych osadu skrystalizowanego kwasu octowego, który po nadejściu do miejsca przeznaczenia nie mógł być stamtąd wybrany, należy ilość tę urzędowo stwierdzić i zawiadomić o tem Urząd Skarbowy w miejscu odprawy, ilość osadu określa się z różnicy wagi przewiezionego kwasu stwierdzonej przy odprawie przy odbiorze przesyłki. Te same formalności zachować należy, w razie zauważenia osadu krystalicznego w zbiorniku przewozowym przy odprawie przesyłki.

Pozycje rozchodowe księgi magazynowej przedsiębiorstwa powinny być ściśle uzgodnione z danemi świadectw przewozowych i z wynikiem urzędowego odbioru przesyłki.

Rozdział  VI.

Zwolnienie kwasu octowego od podatku.

§ 41. Kwas octowy przeznaczony do celów technichno-przemysłowych podlega przepisom szczególnym i może też podlegać skażeniu w sposób przepisany przez Ministra Skarbu.

§ 42. Przedsiębiorstwo zamierzające przerabiać kwas octowy zwolniony od podatku, powinno oznajmić właściwej Izbie Skarbowej cel i sposób przerobu, sposób przechowywania i sposób skażania kwasu octowego, jeśli przerób tegoż w stanie skażonym jest możliwy.

§ 43. Izba Skarbowa orzeka, czy oznajmiony sposób skażenia jest dopuszczalny, a w odnośnych wypadkach, czy można dopuścić techniczny przerób kwasu octowego bez podatku w stanie nieskażonym i na jakich warunkach.

§ 44. Skażonego i nieskażonego (47) kwasu octowego można używać tylko w tem przedsiębiorstwie i do tych celów, jakie w zezwoleniu Izby Skarbowej wymieniono.

§ 45. Skażenie dokonywa się w miejscu przerobu denaturatu; na wyjątki od tego przepisu może zezwolić właściwa Izba Skarbowa.

Denaturat należy przechowywać w miejscu oznajmionem władzy skarbowej I instancji.

§ 46. Organy skarbowe obowiązane są kontrolować w zakładzie przemysłowym, przerabiającym kwas octowy, zapasy i przerób denaturatu.

§ 47. Gdy według orzeczenia Izby Skarbowej zezwala się na przerób techniczny kwasu octowego w stanie nieskażonym, to wydaje się jednocześnie według wzoru № 13 zezwolenie na prawo nabycia w ciągu roku kalendarzowego określonej ilości kilogramów kwasu do ściśle określonego celu technicznego. Gdyby ilość dozwolona okazała się niedosteteczną, to Izba Skarbowa władna jest takową powiększyć.

Przy nabywaniu kwasu octowego należy to zezwolenie przedstawiać przy odprawie, a ilość odebranego kwasu za każdym razem na nim przy odprawie zaznaczać.

Po wyczerpaniu zezwolenia zwrócić je należy niezwłocznie za pośrednictwem właściwego urzędu skarbowego Izbie Skarbowej.

§ 48. Kwas octowy wydany bez pobrania podatku do celów przemysłowych znajduje sio pod węzłem podatku aż do czasu przerobu w miejscu przeznaczenia. Kwas octowy zniszczony w czasie przewozu, skutkiem wypadku nadzwyczajnego, może być według uznania Izby Skarbowej zwolniony od podatku.

§ 49. Kwas octowy nieskażony wolno przechowywać tylko w miejscu oznajmionem, w magazynach lub w zbiornikach dokładnie wymierzonych i zaopatrzonych w laski lub szkła miernicze.

§ 50. Na przychód i rozchód kwasu octowego przeznaczonego do technicznego przerobu a zwolnionego od podatku spożywczego, należy prowadzić w przedsiębiorstwie, uprawnionem do tego przerobu-książkę magazynową według wzoru Ni 14.

§ 51. Władze skarbowe obowiązane są najmniej raz na trzy miesiące sprawdzać zapasy kwasu octowego i porównywać je z pozostałością książkową.

Ubytki i zaniki kwasu octowego podlegają opodatkowaniu, jeśli w wyniku rewizji powzięto uzasadnione przypuszczenie, że powstały skutkiem nielegalnego użycia kwasu. O zwolnieniu od podatku ubytków i zaników, określonych przy rewizji, orzeka na wniosek urzędu skarbowego właściwa Izba.

§ 52. Kwas octowy, przeznaczony do wywozu zagranicę, wolny jest od podatku. Przy załatwieniu Wywozu stosuje się analogiczne przepisy, dotyczące wywozu spirytusu.

Rozdział  VII.

Handel kwasem octowym zwolnionym od podatku spożywczego.

§ 53. Kto zamierza otworzyć skład kwasu octowego pod węzłem podatku spożywczego powinien uzyskać stosowne zezwolenie właściwej Izby Skarbowej.

Zezwolenie wydaje się według wzorów № 13 i 15.

§ 54. Składnicy obciążani są prowadzić książką magazynową na przychód i rozchód kursu octowego według wzoru № 16.

Ze składu wolno wydawać bez podatku ilości nie mniejsze niż 2 kilogr. kwasu i tylko nabywcom posiadającym stosowne uprawnienie wzoru przepisanego, na którem wydawane ilości należy dokładnie zaznaczać (moc i wagą).

§ 55. Kwas opodatkowany należy przechowywać w składzie osobno od nieopodatkowanego.

§ 56. Odnośnie do rewizji składów stosuje się przepisy § 51.

Rozdział  VIII.

Sprawozdania rachunkowa.

§ 57. Wytwórnie, przetwórnie i składy kwasu octowego powinny składać urzędowi skarbowemu w pierwszej dekadzie każdego miesiąca wykazy miesięczne za miesiąc ubiegły według wzoru Nb 17.

Grzędy skarbowe po sprawdzeniu wykazów składają je w drugiej dekadzie miesiąca Izbie Skarbowej.

Izba Skarbowa złoży wykaz (według tego samego wzoru) z podległego sobie obszaru i w ostatniej dekadzie miesiąca przedstawi go Ministerstwu Skarbu.

§ 58. Do wykazu dołączy Izba Skarbowa wyjaśnienia dotyczące średnich cen fabrycznych na kwas octowy, przyczyn zmniejszenia lub zwiększenia jego spożycia i zużycia tak do celów spożywczych, jak i technicznych.

§ 59. Od kwasu przywożonego z zagranicy uiszcza się akcyzę jednocześnie z cłem. Komora celna może wypuścić kwas octowy bez ściągnięcia akcyzy jedynie na skutek posiadanego przez importera stosownego uprawnienia bądź na dalszy przerób kwasu bez akcyzy, bądź na pokredytowanie należnej akcyzy i sprowadzenie kwasu pod węzłem podatku.

O wypuszczeniu kwasu bądź z pobraniem akcyzy, bądź bez podatku, bądź pod węzłem podatku Komora celna winna powiadomić z koniecznemi szczegółami właściwą Izbę Skarbową, stosownie do miejsca przeznaczenia wypuszczonego towaru.

§ 60. Kwas octowy nierozcieńczony wolno sprzedawać do użytku spożywców tylko w naczyniach szklanych, najwyżej półlitrowych, zaopatrzonych w etykietą fabryki lub rozlewni z oznaczeniem "esencja octowa", firmy (adres), mocy i wagi netto.

Korek naczynia powinien być zabezpieczony kapsla, pieczęcią lub innym widocznym sposobem.

§ 61. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od 1 stycznia 1923 r. z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc obowiązującą dotychczasowe przepisy wykonawcze.

ZAŁĄCZNIK 

PRZE PISY

dotyczące badania esencji octowej.

Rozdział I.

Określanie rodzaju esencji.

A.

Przepis dla urzędników.

§ 1. Esencja przeznaczona do odprawy musi być w stanie płynnym. Ponieważ esencja o wysokiej zawartości kwasu uszkadza ciało i odzież, należy więc zachowywać przy czynnościach z esencją należytą ostrożność.

§ 2. Zwykle należy badać zawartość każdego naczynia osobno. Od esencji przeznaczonej do zbadania odbiera sit; próbą, którą należy zaczerpnąć w drobnych ilościach po dokładnem wymieszaniu płynu z różnych warstw tegoż, razem ¹/₄ do ¹/₂ litra; odebraną próbą miesza dokładnie i bada się jak niżej.

§ 3. Zawartość bezwodnika kwasu octowego określa się sposobem wskazanym w rozdz. II przepisów niniejszych. Jeśli ta zawartość wynosi lub przewyższa 60%, to należy uważać esencją za przydatną do celów spożywczych; jeśli zaś ta zawartość okaże się niżej 60%, to należy badać esencją w dalszym ciągu.

§ 4. Badanie z pomocą rozczynu nadmanganian potasu. Do naczynia szklanego objętości 50 do 100 ctm.³, które należy przed tem dokładnie wypłukać, wlewa się 15 ctm.³ wody destylowanej, dodaje się do niej 5 ctm.³ esencji odciągniętej z danej próby pipetką, miesza się te ciecze dokładnie i następnie dodaje się pipetką lub biuretką z podziałką na 0,1 ctm.³ jeden centymetr świeżo przygotowanego rozczynu 1 grama nadmanganian potasu w 1 litrze wody gotowanej, poczem ciecz otrzymaną należy dobrze wymieszać. Jeżeli fioletowe zabarwienie próby spowodowane rozczynem nadmanganian potasu przejdzie natychmiast lub najwyżej W ciągu 15 minut w barwą różową, brunatną lub źołtą, albo też zgoła zniknie, to w takim razie można uznać badaną esencją za zdatną tylko do celów technicznych. Próbą bada się w dalszym ciągu na zapach (§ 5). Jeśli natomiast fioletowe zabarwienie próbki pozostaje na oko niezmienne, to esencją należy uznać za zdatną do spożycia i traktować ją stosownie do przepisów rozdziału II.

§ 5. Badanie na zapach. 5 ctm.³ badanej próby zmieszanych z kilku kroplami rozczynu spirytusowego fenolftaleiny (1 : 100) rozcieńcza się dwunormalnym ługiem sodowym dopóki mieszanina przy skłóceniu nie pozostanie zabarwioną na różowo. Wtedy nagrzewa się próbką na siatce drucianej do zawrzenia i bada się jej zapach. Jeżeli próbka wydziela przykry zapach dymu lub smoły kamiennej, to uznaje się esencje; za zdatną tylko do celów technicznych, jeśli zaś próba daje zapach owocowy lub wogóle zapach przyjemny, albo też jest zgoła bez zapachu, to esencją uznać należy za zdatną do spożycia.

§ 6. W wypadkach wątpliwych należy resztą próby w ilości conajmniej 120 ctm.³, a w razie potrzeby odebraną nową próbą w ilości około ³/₄ litra odesłać do właściwej pracowni chemicznej, która zbada ją według przepisów §§ 8 i 9. Gdyby i potem badaniu pozostały wątpliwości co do rodzaju esencji, to. należy odebrać z niej trzecią próbą, zlać ją do starannie wymytej butelki i odessać do pracowni chemicznej Politechniki Warszawskiej do sprawdzenia.

§ 7. W razie uznania esencji za zdatną do spożycia należy postępować podług wymagań przepisów §§ 11 do 17, esencję zaś zdatną tylko do celów technicznych należy niezwłocznie traktować jako taką.

B.

Przepisy dla chemików.

§ 8. Pracownia chemiczna ma przedewszystkiem powtórzyć z otrzymaną próbą całe badanie jak wyżej, gdyby badanie nie dało dokładnych wyników, to należy przeprowadzić badanie acetonem.

§ 9. W tym celu wlewa się z badanej próbki 100 ctm.³ do kolby objętości 250-300 ctm.³ i ostrożnie nasyca się je bezwodnym węglanem sodu. Następnie nasadza się na kolbę dwukrotnie zgiętą pod kątem prostym rurką szklaną długości około 75 ctm., służącą jako oziębiacz i prowadzącą do probówki; nagrzewa się kolbę dopóki nie przekropli się 0,5 do 1 ctm.³ płynu badanego. W każdym razie gdyby dolne ramię rurki stało się gorącem, trzeba natychmiast nagrzewanie przerwać. Do destylatu dodaje się 1 ctm.³ amoniaku płynnego o gęstości 0,96, poczem zatyka się probówką i pozostawia w spokoju około 3 godzin celem związania mogącego zawierać się aldehydu. Po upływie tego czasu dodaje się 1 ctm.³ piętnasto procentowego ługu sodowego lub potasowego, a następnie 1 ctm.³ świeżo przygotowanego rozczynu 2¹/₂% nitroprussidu sodowego. Wtedy w obecności acetonu powstaje wyraźne zabarwienie na różowo, które przechodzi przy zewnętrznern ochłodzeniu i dodawaniu kroplami 50% kwasu octowego w barwę fioletową lub różowo-fioletową. Bez acetonu występuje tylko barwa złoto-żółta. która po dodaniu kwasu octowego znika lub przechodzi w barwę brudno-żółtą.

§ 10. Gdy obecność acetonu ściśle stwierdzono, to uznaje się daną esencją za zdatną jedynie do celów technicznych, w przeciwnym zaś razie-za zdatną do celów spożywczych.

Rozdział  II.

Określanie zawartości bezwodnika kwasu octowego t. j. mocy esencji.

A.

Przepisy dla urzędników.

§ 11. Próba. Przeciętną próbę można odbierać tylko od naczyń mających w przybliżeniu jednaką objętość i zawierających esencje zbliżonej mocy, z różnicą nie więcej niż 2%. Z każdego naczynia odbiera się do próby po 20 ctm.³, które należy dokładnie wymieszać, a następnie przystępuje się do określenia zawartości bezwodnika kwasu octowego jak poniżej.

Określenie zawartości bezwodnika kwasu.

§ 12. Z otrzymanej próby oddziela się z pomocą pipetki lub biuretki przy ciepłocie pokojowej 5 ctm.³, spuszcza się je po ściance do kolbki Eilenmajera mającej około 200 ctm. objętości i zawierającej 50-60 ctm.³ wody destylowanej, trzymając koniec pipetki lub biuretki tuż nad poziomem zawartości kolbki; po spłynięciu próbki trzyma się jeszcze pipetkę (biuretkę) przez 15 sekund w kolbce dla dokładnego ścieknięcia resztek. Następnie dodaje się do kolbki kilka kropel spirytusowego rozczynu fenolftaleiny (1 : 100), poczem wpuszcza się potrochu z biuretki z podziałką na 0,1 ctm. dwunormalny ług sodowy, mieszając zawartość kolbki po dolaniu każdej kropli, póki występujące stopniowo zabarwienie różowe, które z początku znika po skróceniu płynu, nie utrwali się. Znalezioną liczbę dolanych z biuretki centymetrów sześciennych ługu porównywa się z liczbami podanemi w pierwszej kolumnie przyległej tabliczki przyjmując liczbę najbardziej zbliżoną do liczby znalezionej; jeżeli liczba z użytych centymetrów ługu jednakowo zbliża się do dwóch sąsiednich liczb tej kolumny, przyjmuje się liczbę wyższą. Odpowiednia liczba kolumny drugiej wskazuje bezpośrednio zawartość bezwodnika kwasu octowego w badanej próbie (§ 18).

§ 13. Ług normalny należy przechowywać w naczyniu dokładnie zamkniętem, ponieważ psuje się wskutek zetknięcia się z powietrzem i traci na swej mocy. Moc ługu należy od czasu do czasu sprawdzać za pomocą mianowania go normalnym rozczynem kwasu (siarkowego, solnego lub octowego), który można nabywać w aptece lub poważniejszym składzie aptecznym i przechowywać należy również w naczyniu szczelnie zamkniętem.

§ 14. Sprawdzanie ługu odbywa się w następujący sposób: odmierza się 20 ctm.³ kwasu normalnego o ciepłocie pokojowej i spuszcza się go pipetką lub biuretką do kolbki o objętości około 200 ctm. zawierającej 20-30 ctm. wody destylowanej postępując jak wyżej (§ 12). Następnie po dodaniu kilku kropel spirytusowego rozczynu fenolftaleiny wpuszcza się ługu, przyczem około 8 ctm. można wlać odrazu potem zaś potrochu, wreszcie kroplami, póki występująca w mieszaninie barwa różowa nie utrwali się; do tego zużyte być winno nie mniej niż 9.8 i nie więcej niż 10.2 ctm.³ ługu normalnego; w przeciwnym razie należy uznać ług za niezdatny do dalszego użytku i postarać się o świeży.

§ 15. W razie wystąpienia jakiejkolwiek wątpliwości co do przeprowadzonego zbadania danej próby esencji, należy jej pozostałość w ilości conajmniej 120 ctm.³, lub też nową odebraną próbę odesłać do zbadania w kompetentnej pracowni chemicznej.

B.

Przepisy dla chemika.

§ 16. Z otrzymanej próby odważa się 50 gram i wlewa się je do kolby litrowej, którą następnie dopełnia się do kreski wodą o ciepłocie + 15 C. Z kolby odciąga się pipetką 50 ctm.³ i po dodaniu spirytusowego rozczynu fenolftaleiny tudzież ługu normalnego aż do wystąpienia trwałego zabarwienia, poczem oblicza się ilość zużytego ługu w centymetrach, a liczba ta pomnożona przez 2.4 wskaże moc danej próby t. j. zawartość bezwodnika kwasu octowego.

§ 17. Naczynia używane do badań powyższych muszą być gwarantowane lub też wypróbowane przez chemika co do ich ścisłości.

Rozdział  III.

Przeliczanie ilości objętościowych na wagowe.

§ 18. Z danych o objętości esencji i jej mocy w procentach wagowych według wyników zbadania danej próby określa się wagę kwasu bezwodnego zawartej w wiadomej objętości esencji. W tym celu odszukuje się w kolumnie I tablicy II wskazującej moc esencji liczbę znalezioną w tabl. i, a odpowiednia liczba w kolumnie II tabl. II podaje spółczynnik, na który należy pomnożyć daną liczbę litrów zbadanej esencji, by następnie po pomnożeniu otrzymanego iloczynu przez liczbę wskazującą moc esencji-(tabl. I) i podzieleniu przez 100 znaleść liczbę kilogramów bezwodnika kwasu octowego zawartą w danej objętości esencji.

§ 19. Przykład. Ilość esencji 347.51; badanie mocy podług tabl. I wykazało 83% wagowych, którym w tabl. 11 odpowiada spółczynnik 1.07, zatem 1.07 X 347.5 = 371.8 kilg. esencji o mocy 83% bezwodnika kwasu, czylikwasu bezwodnego. Przy obliczaniu drugi znak dziesiętny do 0.05 odrzuca się a 0.05 i więcej liczy się za 0.1.

Tablica I.

Do określenia zawartości w danej próbie bezwodnika kwasu octowego.

Ilość zużytych ctm. dwunormalnego ługu sodowego	Zawartość bezwodnika kwasu w %% wagowych	Ilość zużytych ctm. dwunormalnego ługu sodowego.	Zawartość bezwodnika kwasu w%% wagowych
1	2	1	2
0.4	1	22.6	51
0.8	2	23.0	52
1.3	3	23.5	53
1.7	4	24.0	54
2.1	5	24.4	55
2.5	6	24.9	56
3.0	7	25.3	57
3.4	8	25.8	58
3.8	9	26.3	59
4.2	10	26.7	60
4.7	11	27.2	61
5.1	12	27.6	62
5.5	13	28.1	63
6.0	14	28.6	64
6.4	15	29.0	65
6.8	16	29.5	66
7.3	17	29.9	67
7.7	18	30.4	68
8.1	19	30.9	69
8.6	20	31.3	70
9.0	21	31.8	71
9.5	22	32.2	72
9.9	23	32.7	73
10.3	24	33.1	74
10.8	25	33.6	75
11.2	26	34.0	76
11.7	27	34.5	77
12.1	28	34.9	78
12.6	29	35.4	79
13.0	30	35.8	80
13.5	31	36.3	81
13.9	32	36.7	82
14.4	33	37.2	83
14.8	34	37.6	84
15.3	35	38.0	85
15.7	36	38.5	86
16.2	37	38.9	87
16.6	38	39.3	88
17.1	39	39.8	89
17.5	40	40.2	90
18.0	41	40.6	91
18.5	42	41.0	92
18.9	43	41.4	93
19.4	44	41.8	94
19.8	45	42.2	95
20.3	46	42.6	96
20.7	47	42.9	97
21.2	48	43.3	98
21.7	49	43.6	99
22.1	50	44.0	100

Tablica II.

Do określenia wagi jednego litra esencji przy ciepłocie o +15° C.

Zawartość bezwodnika kwasu w%% wagowych	Waga w kilogramach	Zawartość bezwodnika kwasu w %% wagowych	Waga w kilogramach
1	2	1	2
1	1.00	51	1.06
2	1.00	52	1.06
3	1.00	53	1.06
4	1.01	54	1.05
5	1.01	55	1.07
6	1.01	56	1.07
7	1.01	57	1.07
8	1.01	58	1.07
9	1.01	59	1.07
10	1.01	60	1.07
11	1.02	61	1.07
12	1.02	62	1.07
13	1.02	63	1.07
14	1.02	64	1.07
15	1.02	65	1.07
16	1.02	66	1.07
17	1-02	67	1.07
18	1.03	68	1.07
19	1.03	69	1.07
20	1.03	70	1.07
21	1.03	71	1.07
22	1.03	72	1.07
23	1.03	73	1.07
24	1.03	74	1.07
25	1.04	75	1.17
26	1.04	76	1.07
27	1.04	77	1.07
28	1.04	78	1.07
29	1.04	79	1.07
30	1.04	80	1.07
31	1.04	81	1.07
32	1.04	82	1.07
33	1.04	83	1.07
34	1.05	84	1.07
35	1.05	85	1.07
36	1.05	86	1.07
37	1.05	87	1.07
38	1.05	88	1.07
39	1.05	89	1.07
40	1.05	90	1.07
41	1.05	91	1.07
42	1.05	62	1.07
43	1.06	93	1.07
44	1.06	94	1.07
45	1.06	95	1.07
46	1.06	96	1.06
47	1.06	97	1.06
48	1.06	98	1.06
49	1.06	99	1.06
50	1.06	100	1.06

Wzór № 1

(przep. o pod. od kw. oct § 15)

OPIS WYTWÓRNI KWASU OCTOWEGO

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 2

(przep. o pod. od kw. oct. § 26).

KSIĄŻKA KONTROLI

wytwórni kwasu octowego

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 3

(przep. o pod. od kw. oct § 28).

KSIĄŻKA SKŁADOWA A.

zapasów octanu wapnia wytwórni kwasu octowego

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 4

(przep. o poci. od kw. oct. § 28).

KSIĄŻKA SKŁADOWA B.

zapasów surowego kwasu octowego.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 5

(przep. o pod. od kw. oct. § 29).

KSIĄŻKA ROZCHODU

kwasu octowego wytwórni ......

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 6

(przep. o pod. od kw. oct. § 30),

OZNAJMIENIE A

o zapasach occianu wapnia do rewizji

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 7

(przep. o pod. od kw. oct. § 30).

OZNAJMIENIE A

o zapasach kwasu octowego do rewizji

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 8

(przep. o pod. od kw. oct. § 30).

OZNAJMIENIE

o zapasach surowego oczyszczonego kwasu octowego do rewizji dnia ......192 .... r.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 9

(przep. o pod. od kw. oct. § 32).

PROTOKÓŁ

sprawdzenia zapasów wytwórni kwasu octowego

w ......

dnia ......192 ...r.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 10

(przep. o pod. od kw. oct. § 32).

PROTOKÓŁ

sprawdzenia zapasów wytwórni kwasu octowego

w ......

dnia ......192 ...r.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 11

(przep. o pod. od kw. oct. § 35)

KONTROLA

opodatkowania kwasu octowego wytwórni w ......

należącej do ......

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 12

(przep. o pod. od kw. oct. § 39)

ŚWIADECTWO PRZEWOZOWE № ......

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 13

(przep. o opod. kw. oct. § 47).

ZEZWOLENIE

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 14

(przep. o pod. od kw. oct. § 50).

KSIĘGA MAGAZYNOWA

na przychód i rozchód kwasu octowego przeznaczonego do celów technicznych i zwolnionego od podatku.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 15

(przep. o opod. kw. oct. § 53).

ZEZWOLENIE

na prawo sprzedaży kwasu octowego otrzymanego pod węzłem podatku, ważne na rok-.....

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 16

(przep. o opodat. kw. oct. § 54).

KSIĘGA MAGAZYNOWA

sprzedaży kwasu octowego otrzymanego pod węzłem podatku składu ......

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 17

(przep. o opod. kw. oct. § 8).

KONTROLA

wpływu podatku od kwasu octowego Wytwórni (składu) kwasu octowego

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Wzór № 18

(przep. o opod. kw. oct. § 57).

WYKAZ

ruchu kwasu octowego i wpływu podatku

za miesiąc ...... rok ......

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

• Identyfikator: Dz.U.1923.3.14
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1922 r. w przedmiocie ujednostajnienia opodatkowania kwasu octowego na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
• Data aktu: 15/12/1922
• Data ogłoszenia: 11/01/1923
• Data wejścia w życie: 11/01/1923, 01/01/1923