Przepisy wykonawcze dla b. dzielnicy austrjackiej w przedmiocie należytości od przeniesień majątku pod tytułem darmym.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU W POROZUMIENIU Z MINISTRAMI SPRAW WEWNĘTRZNYCH, SPRAWIEDLIWOŚCI ORAZ WYZNAŃ RELIGIJNYCH I OŚWIECENIA PUBLICZNEGO

z dnia 25 sierpnia 1923 r.

zawierające przepisy wykonawcze dla b. dzielnicy austrjackiej w przedmiocie należytości od przeniesień majątku pod tytułem darmym.

Na podstawie art. 53 ustawy z dnia 29 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 49 poz. 299), art. 10 ustawy z dnia 31 marca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 33 poz. 263) oraz art. 27 ustawy z dn. 24 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 44 poz. 296) zarządza się co następuje:

1.

Sposób powoływania przepisów o należytościach od przeniesień majątku pod tytułem darmym.

§ 1. O ile w rozporządzeniu niniejszem powołane są przepisy ustawy bez bliższego określenia, oznaczają one postanowienia ustawy z dn. 29 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 49, poz. 299).

"Cesarskie rozporządzenie" bez dalszego określenia oznacza austr. cesarskie rozporządzenie z dn. 15 września 1915 r. (Dz. p. p. № 278), o należytościach od przeniesień majątku pod tytułem darmym.

"Rozporządzenie ministerjalne" bez bliższego określenia oznacza austr. rozporządzenie Ministrów Skarbu i Sprawiedliwości z dn. 29 grudnia 1915 r. (Dz. p. p. № 397), wydane celem wykonania powyższego rozporządzenia cesarskiego.

2.

Ruchomości domowe.

(do art. 2 ustawy w brzmieniu ustalonem w art. 16 ustawy z dn. 24 marca 1923 r. Dz. U. R. P. № 44 poz. 296).

§ 2. Ruchomości domowe, t. j. rzeczy wymienione w ustępie drugim art. 2 ustawy, podlegają należytości spadkowej, o ile u spadkodawcy nie były przeznaczone do użytku w gospodarstwie domowem, lecz stanowiły przedmiot przemysłu lub handlu albo wogóle należały do gospodarstwa zarobkowego. Kosztowności, dzieła sztuki, antyki, dywany i wogóle przedmioty zbytkowe, w żadnym razie nie należą do przedmiotów, które w myśl art. 2 ustawy są wolne od należytości spadkowej.

§ 3. O ile wartość ruchomości domowych co do pewnego nabywcy przewyższa minimum, oznaczone w ustępie drugim art. 2 ustawy (w brzmieniu, ustalonem w par. 1 rozporządzenia z dnia 14 czerwca 1923 r., Dz. U. R. P. № 61 poz. 453, względnie w dalszem rozporządzeniu wydanem na podstawie art. 19 ustawy z dn. 24 marca 1923 r., Dz. U. R. P. № 44 poz. 296), to do podstawy wymiaru wlicza się całą wartość nie zaś tylko nadwyżkę ponad minimum.

Jeżeli ruchomości domowe przechodzą na dwie lub więcej osób, wymienionych w ustępie drugim art. 2 ustawy, to należy do każdej z tych osób ustalić oddzielnie, czy zachodzi uwolnienie od należytości.

Jeżeli np. przy minimum, wynoszącem 12.600.000 marek do spadku należą ruchomości domowe wartości 24.000.000 mk., a na podstawie testamentu otrzymuje dziecko spadkodawcy część ich wartości 10.000.000 mk., resztę zaś-wartości 14.000.000 mk., -żona spadkodawcy, to do podstawy wymiaru należytości spadkowej, którą ma zapłacić dziecko, niewlicza się wartości ruchomości domowych wcale, a celem wymierzenia należytości spadkowej żonie wlicza się do podstawy wymiaru wartość ruchomości domowych w kwocie 14.000.000 marek. Jeżeli do spadku należą ruchomości domowe wartości 60,000.000 marek i przechodzą niepodzielnie w równych częściach na pięcioro dzieci, to ruchomości te wcale nie podlegają należytości spadkowej.

§ 4. Uwolnienie ruchomości domowych od należytości spadkowej nie wyklucza równoczesnego zastosowania ustępu pierwszego art. 2 ustawy, o ile czysta wartość reszty majątku, otrzymanego przez odnośnego nabywcę, nie przekracza minimum, oznaczonego w ustępie pierwszym art. 2 ustawy.

Do długów i cezarów, które przypadają stosunkowo na ruchomości domowe, uwolnione od należytości spadkowej, stosuje się przepis ustępu 4 § 22 cesarskiego rozporządzenia.

3.

Wysokość należytości.

(do art. 3 ustawy oraz art. 17 ustawy z dnia 24 marca 1923 r. Dz. U. R. P. № 44 poz. 296).

§ 5. O ile majątek spadkowy przechodzi na małżonka lub zstępnego (pozycja 1 taryfy), wymierza się należytość spadkową według dwu stóp taryfowych. Jedną z nich nazywać należy "stopą zasadniczą", druga ma nazwę "stopy pomocniczej". "Zasadniczą" jest ta, która odpowiada stopniowi wartości¹), obejmującemu podstawę wymiaru; "pomocniczą" zaś ta, która w taryfie bezpośrednio poprzedza "zasadniczą". Jeżeli np. w przypadku poszczególnym stopą zasadniczą jest 8 procentowa, przewidziana w taryfie pod poz. 1 j; to pomocniczą jest 6-procentowa, przewidziana pod poz. 1 i.

Celem wymierzenia należytości według tych dwu stóp należy przedewszystkiem odnaleźć w taryfie stopień wartości, odpowiadający podstawie wymiaru i w ten sposób ustalić stopę zasadniczą. Następnie rozdziela się podstawę wymiaru na dwie części: część pierwsza równa się najwyższej kwocie bezpośrednio poprzedzającego taryfowego stopnia wartości, druga obejmuje resztę sumy, będącej podstawą wymiaru. Do części pierwszej zastosowuje się stopę pomocniczą, do części drugiej zasadniczą. Przykład: (oparty na taryfie, załączonej do rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 14 czerwca 1923 r. Dz. U. R. P. № 61, poz. 453).

Jeżeli syn otrzymał po ojcu spadek czystej wartości 400.000.000 marek, to stopa zasadnicza wynosi 8% (pozycja taryfy t. j), pomocnicza 6% (poz. 1 i). Część pierwsza podstawy wymiaru wynosi 315.000.000 marek (pozycja taryfy 1 i) i od niej należy wymierzyć 6% t, j. 18.900.000 marek; od części drugiej t. j. od 85.000.000 mk. wymierza się 8% t. j. 6.800.000 mk.; należytość spadkowa wynosi zatem w danym przypadku 25.700.000 marek.

§ 6. O ile majątek spadkowy przechodzi na osoby, wymienione w pozycjach 2, 3, 4 lub 6 taryfy, wymierza się podatek według jednej tylko stopy taryfowej, mianowicie według stopy, odpowiadającej temu stopniowi wartości, w którym mieści się suma, stanowiąca podstawę wymiaru.

§ 7. W przypadkach, przewidzianych w § 6, należy wymierzyć podatek w ten sposób, aby z sumy, która służy za podstawę wymiaru, pozostało po potrąceniu podatku nie mniej, niż zostaje z najwyższej kwoty bezpośrednio poprzedzającego stopnia wartości po potrąceniu podatku, przypadającego na ten stopień. O ileby z sumy, która służy za podstawę wymiaru, pozostało po potrąceniu podatku mniej, niż wynosi kwota, zwolniona od podatku w myśl art. 2 ustawy (w brzmieniu ustalonem w § 1 rozporządzenia z dnia 14 czerwca 1923 r. Dz. U. R. P. № 61, poz. 453, względnie w dalszem rozporządzeniu, wydanem na podstawie art. 19 ustawy) z dnia 24 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 44, poz. 296) wymierza się podatek tylko w wysokości nadwyżki podstawy wymiaru ponad kwotę zwolnioną.

Przykłady (oparte na taryfie, załączonej do rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 14 czerwca 1923 r. Dz. U. R. P. № 61, poz. 453).

1. Spadek otrzymuje brat spadkodawcy. Czysta wartość 320 miljonów marek. W myśl taryfy (kolumna "j") wynosi stawka 26%, a podatek 83.200.000 marek. Jeśli od podstawy wymiaru t. j. od 320 miljonów, potrącimy kwotę podatku 83.200.000 marek, to otrzymamy 236.800.000 marek. Jeśli zaś od najwyższej kwoty bezpośrednio poprzedzającego stopnia wartości t. j. od 315 miljonów mk. potrącimy podatek, należący się według taryfy (stawki 23%, wymienionej w kolumnie "i") w sumie 72.450.000 marek, otrzymamy 242.550.000 marek. Okazuje się więc że spadkobiercy, który otrzymał 320 miljonów, pozostałoby po potrącaniu podatku mniej, niż ternu, kto otrzyma! tylko 315 miljonów. Wobec tego wymierza się podatek tylko w kwocie 77.450.000 mk., równającej się różnicy między 320 miljonami, a sumą 242.550.000 mk.

2. Spadek po bracie wynosi 1.320.000 marek. W myśl taryfy (kolumna "b") należałoby wymierzyć podatek (według stawki 4°/0) w kwocie 52.800 mk. Ponieważ po potrąceniu podatku od podstawy wymiaru pozostałoby tylko 1.267.200 mk., a zatem mniej niż minimum wolne od podatku, przeto należy wymierzyć tytułem podatku tylko 20.000 mk.- tak, aby minimum pozostało nietknięte.

Gdyby czysta wartość spadku po bracie wynosiła 1.360.000 mk., należałoby podatek, obliczony (według stawki 4%) w wysokości 54.400 mk., pobrać w pełnej kwocie, gdyż po potrąceniu podatku od podstawy wymiaru pozostałoby 1.305.600 marek.

4.

Większa ilość darowizn między tymi samymi kontrahentami.

(do art. 8 i 24 ustawy).

§ 8. Notarjusz, spisując akt notarjalny, podlegający należytości spadkowej (§ 1 ustęp i, punkty 2 i 3, oraz § 1 ustęp 3, punkty 1 i 2 cesarskiego rozporządzenia) lub należytości od darowizn (§§ 30 i 31 cesarskiego rozporządzenia), winien zapytać odpowiednio strony umawiające się, czy już przed tem - bądź w kraju bądź za granicą - zawarły między sobą umowy, podlegające należytości spadkowej lub należytości od darowizn (względnie "podatkowi" spadkowemu lub "podatkowi" od darowizn w myśl przepisów, obowiązujących w b. dzielnicach: rosyjskiej lub pruskiej). Chodzi przytem również o umowy, zawarte przed wejściem w życie ustawy z dnia 29 maja 1920 r. (Dz. U R. P. № 49, poz. 299), które podlegałyby opodatkowaniu według tej ustawy, gdyby ona obowiązywała w dniu zawarcia urnowy.

W razie odpowiedzi twierdzącej ma notarjusz wezwać strony, aby wymieniły: miejscowości i daty zdziałania owych umów, ich przedmiot oraz władze skarbowe lub notarjuszów, którzy obliczyli należytość ("podatek", "opłatę") od tych poprzednich umów.

Notarjusz zwróci uwagę stron, że udzielenie niezgodnych z prawdą odpowiedzi na powyższe pytania stanowi występek, przewidziany w art. 21 ustawy.

Odpowiedź stron należy podać w akcie, choćby była ujemna.

§ 9. § 8 stosuje się odpowiednio, jeżeli umowę podlegającą podatkowi spadkowemu lub podatkowi od darowizn, zawarto wobec sądu jak również wówczas, gdy na dokumencie, którym stwierdzono taką urnową, ma sąd lub notarjusz uwierzytelnić własnoręczność podpisu. W tym ostatnim razie należy odpowiedź stron podać w klauzuli legalizacyjnej oraz w kolumnie 6 rejestru G (§ 239 Instrukcji sądowej z dnia 5 maja 1897, Dz. p. p. Na 112, oraz reskrypt Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 sierpnia 1902 r., Dz. rozp № 36) względnie w protokule legalizacji (§ 82 ordynacji notarjalnej).

5.

Domniemanie prawne co do właściciela przedmiotów oddanych na skład.

(do art. 10 ustawy).

§ 10. Dowód przeciwny, przewidziany w art. 10 ustawy, może być przeprowadzony również w sposób, wskazany w § 16 ustawy z dnia 18 czerwca 1901 r. (Dz. p. p. № 74). Władza skarbowa może zwolnić podatnika od przeprowadzenia dowodu przeciwnego, jeżeli ze znanych jej okoliczności wynika, że domniemanie prawne z arf. 10 ustawy nie odpowiada istotnemu stanowi rzeczy.

Jeżeli komuś na podstawie otrzymanego pełnomocnictwa służy prawo podnoszenia odsetek z ma-jatki) oddanego na skład lub rozporządzania temi odsetkami, to praw tych nie uważa się za prawo rozporządzania majątkiem, na skład oddanym, w rozumieniu art. 10 ustawy.

6.

Przepisy przejściowe, dotyczące przynależności państwowej spadkodawcy lub nabywcy.

(do art. 13 i 14 ustawy).

§ 11. O ile w myśl art. 13 i 14 ustawy wymiar należytości spadkowej zależy od przynależności państwowej spadkodawcy lub nabywcy, należy w przypadkach" w których spadkodawca zmarł przed dniem 31 stycznia 1920 r.(stosować powołane artykuły w ten sposób, jak gdyby ustawa z dn. 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. R. P. № 7, poz. 44) oraz rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 czerwca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 52, poz. 320), uzupełnione rozporządzeniem z dnia 20 kwietnia 1921 r. (Dz. U. R. P. № 39, poz. 246), obowiązywały już w dniu śmierci spadkodawcy.

W przypadkach, których dotyczy rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1922 r., zawierające przepisy przechodnie w przedmiocie obywatelstwa na obszarze Ziemi Wileńskiej (Dz. U. R. P. № 63, poz. 565) - jeśli spadkodawca zmarł w czasie od dnia 15 stycznia 1921 r. do dnia 23 marca 1922 r. - należy stosować art. 13 i 14 ustawy, jak gdyby powołane rozporządzenie Rady Ministrów obowiązywało już w dniu śmierci spadkodawcy.

W przypadkach - których dotyczą §§ 2 lub 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1922 r. (Dz. U. R. P. z 1923 r. № 10, poz. 53), dotyczące Śląska Cieszyńskiego, Spiszą i Orawy -jeśli spadkodawca zmarł przed dniem 31 stycznia 1923 r. należy stosować art. 13 i 14 ustawy, jak gdyby powołane rozporządzenie Rady Ministrów obowiązywało już w dniu śmierci spadkodawcy.

7.

Przepisy międzydzielnicowe.

(do art. 18 ustawy).

§ 12. Gdy na obszarze b. dzielnicy austriackiej znajduje się tylko część majątku spadkowego, podlegającego opodatkowaniu w myśl ustawy z dnia 29 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 49, poz. 299) i przepisów dawniejszych, przez nią utrzymanych w mocy, reszta zaś w innej dzielnicy, to władza skarbowa, mająca siedzibą w b. dzielnicy austrjackiej, ma się zająć zebraniem danych, potrzebnych do dokonania wymiaru, tylko co do części majątku znajdującej się w tej dzielnicy.

§ 13. Gdy na obszarze b. dzielnicy austrjackiej znajduje się tylko część majątku podlegającego należytości spadkowej, reszta zaś za granicą, to władza skarbowa, mająca siedzibę w b. dzielnicy austrjackiej, ma przeprowadzić postępowanie przygotowawcze (§ 12) również co do części majątku, znajdującej się za granicą.

§ 14. Jeżeli spadkodawca zamieszkiwał mi obszarze b. dzielnicy austrjackiej, a majątek spadkowy znajduje się częściowo w tej dzielnicy, częściowo zaś w innej, a nadto zagranicą, to władza skarbowa, mająca siedzibę na obszarze b. dzielnicy austrjackiej, przeprowadza postępowanie przygotowawcze co do części majątku spadkowego, znajdujących się w b. dzielnicy austrjackiej oraz zagranicą.

Jeżeli zaś przy takiem rozmieszczeniu majątku spadkodawca mieszkał poza b. dzielnicą austrjacką, to wspomniana władza przeprowadza w każdym razie postępowanie przygotowawcze co do części majątku, znajdującej się w b. dzielnicy austrjackiej. Co do zagranicznego rozstrzygnie Ministerstwo Skarbu.

§ 15. Gdy cały majątek znajduje się za granicą, to postępowanie przygotowawcze przeprowadza ta władza skarbowa, w której okręgu spadkodawca zamieszkiwał.

O ile chodzi o znajdujący się zagranicą majątek po obywatelu Państwa Polskiego, który miał zamieszkanie za granicą, oznacza się właściwość do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego według siedziby sądu, który przeprowadza pertraktacje spadkową. O ileby - żaden sąd w b. dzielnicy austrjackiej nie był powołany do tej czynności, oznacza się właściwość według gminy, w której spadkodawca miał prawo swojszczyzny. W braku i tego wskaźnika władza skarbowa, mająca siedzibę w b. dzielnicy austrjackiej, jeżeli pierwsza dowiedziała się o spadku tego rodzaju, przedstawia akta Ministerstwu Skarbu celem ustalenia właściwości.

§ 16. Jeżeli w przypadku, przewidzianym w art. 18 ustawy, część majątku spadkowego znajduje się w b. dzielnicy austrjackiej, ale opodatkowanie ma nastąpić w b. dzielnicy rosyjskiej lub pruskiej, to władza, mająca siedzibą w dzielnicy austrjackiej, ma mimo to wymierzyć wszystkie należytości, które z powodu odnośnego przejścia majątku przypadają prócz należytości spadkowej (należytość ryczałtową za postępowanie spadkowe w myśl pozycji 23 taryfy załączonej do ces. rozp. z dn. 15 września 1915 r., Dz. p. p. № 279; stałą należytość za rozporządzenie ostatniej woli i t. p.).

8.

Odroczenie płatności.

(do art. 20 ustawy).

§ 17. Podanie o odroczenie płatności albo o zezwolenie na uiszczenie ratami należy wnieść do władzy skarbowej, od której pochodzi wezwanie płatnicze.

Od płatnika, któremu zezwolono na odroczenie płatności lub na spłata ratami, pobierane będą odsetki w wysokości ¹/₂% miesięcznie płatne zdołu (odsetki za odroczenie); przytem miesiąc rozpoczęty liczy się za cały. W razie niedotrzymania terminu będzie pobrana od całej sumy, nieuiszczonej w terminie, kara na zwlokę, przewidziana w ustawie z dnia 9 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 31 poz. 189).

9.

Postanowienia karne.

(do art. 21 ustawy).

§ 18. Doniesienie o popełnieniu występku, przewidzianego w art. 2! ustawy, skierować należy do prokuratora przy tym sądzie okręgowym, w którego okręgu występek został popełniony.

Przed odesłaniem doniesienia władza skarbowa ma przeprowadzić dochodzenia w sposób tak wyczerpujący, aby prokurator mógł wnieść akt oskarżenia na podstawie danych i dowodów dostarczonych mu przez władzę skarbową.

Zgodnie z postanowieniem § 12 (ustępu 6) ustawy z dn. 18 czerwca 1901 r. (Dz. p. p № 74), należy doniesienia zaniechać, jeżeli winny przy przesłuchaniu, poprzedzającem złożenie przysięgi manifestacyjnej, cofnął oświadczenie nieprawdziwe, o ile ono dotyczy stosunków faktycznych, objętych rotą przysięgi.

10.

Organa skarbowe, powołane do wymiaru należytości od darowizn.

(do art. 24 ustawy)

§ 19. Ustęp trzeci art. 3 rozporządzenia z dn. 26 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 60 poz. 373), uzupełnia się następującym punktem:

"c) od darowizn między żyjącymi, jeżeli darujący-bądź równocześnie ze zdziałaniem danej darowizny bądź kiedykolwiek przedtem-zawarł z obdarowanym jedną lub więcej umów, podlegających należytości od darowizn lub jeżeli majątek darowany znajduje się w całości lub w części poza obszarem b. dzielnicy austrjackiej".

§ 1. rozporządzenia z dnia 15 czerwca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 43 poz. 430) otrzymuje brzmienie następujące:

"Inspektoraty skarbowe mają w przedmiocie wymiaru należytości zakres działania, określony w art. 3 rozp. Ministra Skarbu z dnia 26 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 60 poz. 373) w brzmieniu, ustalonem w ustępie pierwszym § 19 rozporządzenia z dnia 25 sierpnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 101 poz. 794) względnie w przepisach dawniejszych, normujących zakres działania urzędów podatkowych, o ile przepisy te nie uległy zmianie na skutek powołanych rozporządzeń z 1920 r. i 1923 r.".

11.

Należytość od wpisu prawa własności

(do art. 46 ustawy).

§ 20. Należytość od wpisu prawa własności, dokonanego w księdze publicznej na podstawie tytułu prawnego, podlegającego wymiarowi należytości spadkowej lub należytości od darowizn, wymierza się stosownie do uwagi 2 do poz. tar. 45 ustawy z dn. 13 grudnia 1862 r., (Dz. p. p. № 89) -od czystej wartości nieruchomości t. j. od tej samej kwoty, którą przyjęto za podstawę wymiaru należytości spadkowej lub należytości od darowizny.

O ile długi i ciężary spadkowe nie obciążały wyłącznie danej rzeczy nieruchomej (część 2 § 22 cesarskiego rozporządzenia), należy celem obliczenia wartości czystej potrącić od wartości ogólnej tej nieruchomości stosunkową część długów i ciężarów.

Art. 46 ustawy oraz § niniejszy stosowane będą, ilekroć tytuł prawny, na podstawie którego nastąpił wpis w księdze publicznej, podlega (stosownie do art. 51 ustawy) przepisom ustawy z dn. 29 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 49, poz. 299) ; nie ma znaczenia czy wpisu dokonano po wejściu w życie powołanej ustawy, czy przedtem.

12.

Majątki przeznaczone na cele użyteczności publicznej.

(do poz. 5 taryfy).

§ 21. Jeżeli fundacja, zakład, zrzeszenie lub związek samorządny, mające siedzibę w Państwie Polskiem, żądają co do majątku, otrzymanego na podstawie rozporządzenia ostatniej woli lub darowizny, zastosowania stopy przewidzianej w pozycji 5 taryfy, a przeznaczenie odnośnego majątku na cele dobroczynne albo cele nauki lub nauczania stwierdzone jest wyraźnie w rozporządzeniu ostatniej woli lub w akcie darowizny, to wiadra wymiarowa uwzględni to żądanie, chociażby nawet inny majątek uposażonej osoby prawnej nie służył do wymienionych celów.

W przypadkach, w których w rozporządzeniu ostatniej woli lub w akcie darowizny brak bliższego określenia celu, dla którego ofiarowano majątek, zastosowana będzie poz. 5 taryfy jedynie wówczas, jeżeli uposażona osoba prawna wykaże, że według norm, określających jej ustrój (statutu, aktu fundacyjnego i t. p.), majątek jej służyć ma wyłącznie celom powyższym i nawet w razie zgaśnięcia odnośnej osoby prawnej celom tym nie może być odjęty.

13.

Ustalenie wartości majątku spadkowego.

(do art. 6 ustawy z dnia 31 marca 1922 r., Dz. U. R. P. № 33 poz. 263).

§ 22. W przypadkach, przewidzianych w zdaniu trzeciem art. 6 ustawy z dnia 31 marca 1922 roku (Dz. U. R. P. № 33 poz. 263), władza skarbowa ustala wartość sprzedażną na podstawie opinji stałych znawców, ustanowionych i zaprzysiężonych przez sąd.

Władze skarbowe korzystają z pomocy znawców, stale ustanowionych dla celów postępowania sądowego. Jeśli tacy znawcy dla pewnego zakresu wiadomości ustanowieni nie są, lub gdy liczba ich nie jest wystarczająca, to sąd ustanowi ich na żądanie władzy skarbowej i odbierze od nich przysięgę.

Znawców ustanawiają sądy powiatowe; jednakże dla zakresu wiadomości, wymienionych w ustępie drugim § 1 rozp. min. z dn. 25 lipca 1897 r. (austr. Dz. p. p. № 175), ustanawiają znawców sądy apelacyjne.

Sąd ustanawia znawców na żądanie tej władzy skarbowej pierwszej instancji, której jest poruczone wymierzanie należytości spadkowej.

Władza skarbowa wystosowuje swe żądanie w formie odezwy.

§ 23. Znawcami mogą być tylko osoby własno-wolnie, zasługujące na pełne zaufanie i posiadające potrzebne wiadomości zawodowe, oraz znajomość stosunków miejscowych.

§ 24. Władza skarbowa ma do żądania swego załączyć wykaz osób, które uważa za odpowiednie do pełnienia funkcji znawcy, podając co do każdej z nich:

a) wiek,

b) zawód,

c) adres oraz

d) zakres wiadomości, co do którego ma udzielać opinji.

Celem sporządzenia tego wykazu ma władza skarbowa, a ileby nie posiadała dostatecznych wiadomości o osobach, nadających się do powyższej funkcji (§ 23) zasięgnąć opinji odpowiednich organizacji zawodowych (instytucji kredytowych, ubezpieczeniowych, zrzeszeń rolniczych i t. p.), lub urzędów gminnych (miejskich i wiejskich).

Przed ostatecznem sporządzeniem wykazu ma władza skarbowa upewnić się, czy osoby przez nią wybrane, skłonne są podjąć się obowiązków znawcy.

§ 25. Sąd, o ile nie ma zarzutów przeciw proponowanym osobom, ustanawia je znawcami i wzywa je celem odebrania od nich przysięgi. O ile jednak znawcę ustanowił sąd apelacyjny (§ 22), przysięgę odbiera sąd powiatowy, w którego okręgu znawca mieszka.

Przed odebraniem przysięgi sędzia winien wyjaśnić znawcy cel i znaczenia czynności, do których go powołano, oraz świętość aktu przysięgi.

Przysięga winna być odebrana według przepisów postępowania sądowego, przyczem rota przysięgi ma zawierać oświadczenie, że przysięgający będzie pełnił obowiązki znawcy sumiennie według najlepszego swego rozumienia i znajomości rzeczy.

Z aktu odebrania przysięgi będzie sporządzony protokuł.

Sąd zawiadomi o osobach znawców, przez siebie zamianowanych i zaprzysiężonych, tę władzę skarbową, na której wniosek nastąpiło ich ustanowienie.

Jeśli sąd niektórych osób wymienionych w wykazie, sporządzonym przez władzę skarbową, nie ustanowi! znawcami, to ma o tem zawiadomić władzę skarbową, przytaczając powody.

Sąd winien na wniosek władzy skarbowej lub z urzędu skreślić ze spisu znawców, ustanowionych na żądacie władzy skarbowej, osoby, co do których stwierdzono, że nie odpowiadają warunkom, wymienionym w § 23, lub które na skutek choroby albo podeszłego wieku nie mogą spełniać czynności znawcy.

§ 26. Znawca, który na skutek wezwania ze strony władzy skarbowej wydał opinję o wartości przedmiotu majątkowego celem opodatkowania spadku lub darowizny, może żądać zwrotu wydatków oraz wynagrodzenia za pracę według zasad, podanych w §§ 27 i 28.

§ 27. Znawca może żądać zwrotu kosztów przejazdu, jeśli-ze względu na znaczną odległość lub trudności komunikacji pieszej - użycie środka przewozowego było niezbędne lub stosowne.

Należność tę oblicza się zasadniczo według kosztów użycia środka przewozowego najtańszego. Władza skarbowa może jednak przyznać zwrot wydatków, poniesionych w kwocie wyższej, o ile okazało się niezbędnem lub stosownem użycie środka przewozowego droższego.

§ 28. Znawca może żądać wynagrodzenia za pracę. Należność tę ustala się według długości czasu użytego na pracę, potrzebną do wydania opinji, oraz według stopnia poniesionego trudu, ewentualnie też z uwzględnieniem wydatków, które znawca ponieść musiał poza kosztami przejazdu (§ 27).

§ 29. Jeśli znawca wezwany przez władzę skarbową, stawił się w miejscu, przez nią wyznaczonem, ale czynności do której go wezwano, nie wykonał na skutek oznajmienia urzędnika, kierującego ustaleniem wartości, że udział znawcy nie jest potrzebny, lub na skutek innych przyczyn, od znawcy niezależnych, to może żądać zwrotu wydatków, które ponieść musiał (§§ 27 i 28).

§ 30. Żądanie wypłacenia należności, przewidzianych w §§ 27 i 28 winien znawca zgłosić zaraz po wydaniu opinji, - należności zaś, określonej w § 29, zaraz po stwierdzeniu, że wydanie opinji nie nastąpi.

14.

Stosowanie austr. rozporządzenia ministerialnego z dnia 29 grudnia 1915 r. (Dz. p. p. № 397).

§ 31. Prócz postanowień §§ 3 do 19 oraz 21 do 30 niniejszego rozporządzenia należy przy wymiarze należytości spadkowych i należytości od darowizn stosować §§ 1 do 4, 8 do 13, 14 do 26, 28 do 41, 42, 46 do 50, 52, 53, 57 oraz 61 do 65, rozporządzenia austr. Ministrów Skarbu i Sprawiedliwości dnia 29 grudnia 1915 r. (Dz. p. p. № 397) w brzmieniu, ustalonem w §§ 32 do 49 niniejszego rozporządzenia.

§ 32. Ustępy 1 i 2 § 9 rozporządzenia ministerjalnego otrzymują brzmienie następujące:

"(1) Szacunek przedmiotów spadkowych ustala się według ich stanu w dniu, w którym w myśl §§ 8 lub 9 cesarskiego rozporządzenia powstaje obowiązek uiszczenia należytości, a według wartości w czasie, w którym władza skarbowa ustala szacunek; w razie zaś wcześniejszej sprzedaży przedmiotu spadkowego - według wartości w czasie sprzedaży. Przepis ten stosuje się odpowiednio do długów i ciężarów.

2) Ostęp pierwszy niniejszego paragrafu stosuje się również w przypadkach, przewidzianych w § 21 cesarskiego rozporządzenia, o ile chodzi o wymiar należytości pierwszej, przypadającej od nabycia przedmiotu, obciążonego służebnością użytkowania lub używania. Wartość ogólna w ten sposób obliczona a zmniejszona o kwotę, od której wymierzono należytość pierwszą, służy również za podstawę wymiaru należytości drugiej, przypadającej od wzbogacenia się na skutek ustania służebności; jeśli obowiązek uiszczenia tej należytości drugiej powstał po ogłoszeniu ustawy z dnia 24 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 44, poz. 296) t. j. w czasie od dn. 24 kwietnia 1923 r. to do tej należytości stosuje się art. 23 powołanej ustawy.

§ 33. § 17 rozporządzenia ministerialnego otrzymuje brzmienie następujące:

"Ustalenie wartości dzieł sztuki i t. p.

1) Co do ruchomych zabytków sztuki i kultury, korzystających z opieki prawa w myśl rozporządzenia b. Komisji Rządzącej z dnia 1 marca 1919 r. L. 134 W. K. Sz. (Dz. rozp. Kom. Rządu., Część VI, № 39) Ministerstwo Skarbu może w porozumieniu z Ministerstwem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w przypadkach na szczególne uwzględnienie zasługujących zezwolić, na wniosek podatnika na zastosowanie § 19 cesarskiego rozporządzenia.

2) Ulga powyższa jest wykluczona, jeśli spadkodawca trudnił się zawodowo handlem rzeczami wyżej określonemi.

3) Przyznanie ulgi uzależnia się od zapisania do inwentarza zabytków sztuki i kultury (§ 5 powołanego rozporządzenia b. Kom. Rządz.).

4) W razie pozbycia przedmiotów, objętych ulgą, drogą kontraktu odpłatnego będzie' należytość podwyższona według wartości w czasie pozbycia. Osoba, której wymierzono należytość z zastosowaniem § 19 cesarskiego rozporządzenia, obowiązana jest donieść o pozbyciu w ciągu ośmiu dni tej władzy skarbowej, która dokonała owego wymiaru".

§ 34. W ustąpię 1 § 21 rozporządzenia ministerjalnego należy w punkcie 5 wyrazy: "§ 6 ustępy 1 i 2, cesarskiego rozporządzenia" zastąpić wyrazami "art. 16 ustawy z dnia 29 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 49 poz. 299)".

§ 35. 1 Kwotę 500 K., wymienioną w § 22 rozporządzenia ministerjalnego, zmienia się na 500 zł.

Kwotę 50.000 K., wymienioną w § 28 rozporządzenia ministerjalnego, zmienia się na 50.000 zł.

Kwotę 20.000 K., wymienioną w § 30 ustęp 3 rozporządzenia ministerjalnego, zmienia się na 20.000 zł.; słowa zaś: "najmniej jedną piątą część sumy ubezpieczonej" zawarte w tym ustępie, zastępuje się słowami: "najmniej jedną czwartą część sumy ubezpieczonej.

§ 36. § 31 rozporządzenia ministerjalnego otrzymuje brzmienie następujące:

(1) Wykaz spadku (§ 46 ustawy należytościowe z dnia 9 lutego 1850 r., Dz. p. p. № 50) należy sporządzić w dwóch egzemplarzach i złożyć jeden egzemplarz sądowi, przeprowadzającemu postępowanie spadkowe, drugi zaś właściwemu inspektoratowi skarbowemu względnie urzędowi wymiaru należytości.

(2) Jeżeli do przeprowadzenia postępowania spadkowego powołany jest sąd, mający siedzibą w b. dzielnicy austriackiej, ale postępowanie to obejmuje tylko część przedmiotów majątkowych, podlegających należytości spadkowej, a na niektóre z nich się nie rozciąga, to należy przedmioty, nieobjęte postępowaniem spadkowem bądź wymienić w wykazie spadku bądź podać je do wiadomości właściwej władzy skarbowej (ustąp 1 niniejszego § ) za pomocą wykazu oddzielnego. Dotyczy to np. przypadków, przewidzianych w cesarskiem rozporządzeniu: w § 1 (w punktach 2 i 3 ustępu 1 oraz w ustępach 2 i 3) tudzież w § 16; w §§ 14 i 15 ustawy z dnia 18 czerwca 1901 r., Dz. p. p. Na 74; w art. 10 ustawy z dnia 29 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 49, poz. 299) ; w art. 13 tejże ustawy w związku §§ 23, 137, 138 i 139 ces. patentu z dnia 9 sierpnia 1854 r., (Dz. p. p. № 208) ; w art. 14 ustawy, o ile w spadku po obywatelu Państwa Polskiego pozostały prócz majątku, znajdującego się w b. dzielnicy austrjackiej, nieruchomości położone zagranicą.

(3) Jeśli cały majątek, podlegający należytości spadkowej, składa się z przedmiotów, co do których sąd nie przeprowadza postępowania spadkowego (ustęp 2), to należy wykaz tego majątku złożyć władzy skarbowej (ustęp 1).

(4) W razie zmiany w osobie posiadacza fideikomisu za życia poprzedniego posiadacza należy sporządzić wykaz majątku fideikomisowego w dwóch egzemplarzach i złożyć jeden egzemplarz sądowi, powołanemu do nadzoru nad fideikomisem, drugi władzy skarbowej (ustęp 1).

(5) Do wykazu majątku (ustępy 2, 3 i 4) stosują się przepisy, dotyczące wykazu spadku.

(6) Do złożenia wykazu spadku względnie wykazu majątku (ustępy 2, 3, 4) są obowiązani:

1. Spadkobiercy w przypadkach, przewidzianych w § 1 cesarskiego rozporządzenia i w ustępie 1, punkcie 1;

2. Dziedzic podstawiony (substytut) po zajściu zdarzenia prawnego, na skutek którego ustaje prawo do majątku spadkowego, służące dziedzicowi ustanowionemu;

3. W razie zmiany w osobie posiadacza fideikomisu - osoba, na którą przechodni posiadanie.

4. Jeśli w wyniku procesu sądowego nastąpiła, już po wydaniu dekretu dziedzictwa, zmiana w osobach nabywców lub w rozdziale majątku spadkowego, to nabywcy obowiązani są solidarnie złożyć wykaz spadku władzy skarbowej.

(7) Władza skarbowa (ustęp 1) może bez względu na stan postępowania spadkowego - wyznaczyć termin do złożenia wykazu spadku. W razie niedotrzymania tego terminu władza skarbowa wymierzy grzywnę, przewidzianą w § 64.

§ 37. § 32 rozporządzenia ministerjalnego otrzymuje brzmienie następujące:

"Forma i treść wykazu spadku":

(1) Wykaz spadku należy sporządzić według załączonego wzoru. Przytem należy zastosować siej do następujących przepisów:

(2) Wykaz spadku mają podpisać spadkobiercy. Jeżeli ustanowili pełnomocników, to wykaz spadku ma być podpisany również przez nich. Jeżeli z powodu istotnych przeszkód nie wszystkie te osoby mogły podpisać, to sąd lub władza skarbowa mogą po ustaniu przeszkody zażądać dodatkowego podpisania.

(3) Wykaz spadku składa się z pięciu działów:

Dział 1. Majątek, znajdujący się na obszarze b. dzielnicy austriackiej i zagranicą.

W dziale 1 mają być wymienione szczegółowo wszystkie przedmioty, podlegające należytości Spadkowej, o ile znajdują się w b. dzielnicy austrjackiej.

Majątek, znajdujący się zagranicą, o ile podlega opodatkowaniu w myśl art. 14 ustawy należy podać szczegółowo w dziale 1: a) jeżeli przedmioty majątkowe, podlegające opodatkowaniu, znajdują się tylko w b. dzielnicy austriackiej oraz zagranicą, a nie znajdują się na obszarze b. dzielnicy rosyjskiej lub pruskiej, b) jeżeli majątek, podlegający opodatkowaniu, znajduje się zagranicą, a spadkodawca zamieszkiwał w b. dzielnicy austrjackiej. W innych razach postanowi władza skarbowa w każdym przypadku poszczególnym, w której dzielnicy ma być zeznany majątek zagraniczny. O spowodowanie takiej decyzji może podatnik zwrócić się do którejkolwiek z władz skarbowych polskich, do których zakresu działania należą sprawy opodatkowania spadków. O ile tą decyzją poruczono wymierzenia podatku spadkowego od majątku zagranicznego władzy skarbowej, mającej siedzibę w b. dzielnicy austrjackiej, należy ten majątek wymienić w wykazie spadku szczegółowo, w przeciwnym zaś razie wskazać w kolumnie 4 wykazu spadku władzę skarbową w innej dzielnicy, której złożono zeznanie majątku zagranicznego.

W kolumnie 2 należy wymienić w szczególności rzeczy nieruchome z przynależnościami, papiery wartościowe (rodzaj, ilość i wartość nominalną), poszczególne wierzytelności i innego rodzaju majątek ruchomy,

Co do każdej nieruchomości należy podać, czy jest ona budynkiem, czy gruntem niezabudowanym; co do budynków: ich przeznaczenie; co do gruntów niezabudowanych: ich obszar i przeznaczenie (rodzaj uprawy i t. p.).

Co do wierzytelności należy wymienić w kolumnie 2: imiona i nazwiska lub firmy oraz adresy dłużników; przy hipotecznych należy podać nadto: przedmiot, obciążony prawem zasiewu (nieruchomość lub wierzytelność), oraz liczbą wykazu hipotecznego.

Co do wierzytelności oprocentowanych należy podać w kolumnie 2 stopę procentową, oraz czasokres, za który odsetki w dniu śmierci spadkodawcy były już wymagalne, lecz jeszcze nie zostały uiszczone; co do papierów wartościowych: kupony już płatne, a niezrealizowane tudzież odsetki za czas od płatności ostatniego kuponu do dnia śmierci spadkodawcy.

O ile okładający wykaz spadku jest zdania, że pewne wierzytelności jako nieściągalne lub niepewne winny być zwolnione od należytości spadkowej w całości lub w części, to ma mimo to wymienić je w kolumnie 2 i zarazem podać w kolumnie 4, że i z jakiego powodu zachodzi nieściągalność lub wątpliwość. Do takich wierzytelności należą również pretensje z tytułu strat wojennych, poniesionych przed śmiercią spadkodawcy, zgłoszone stosownie do ustawy z dnia 10 maja 1919 r. (Dz. P. P. P. № 41 poz. 298).

Dział 2. Majątek, znajdujący się w Polsce poza obszarem b. dzielnicy austriackiej.

Jeżeli majątek, podlegający należytości spadkowej, znajduje się częściowo w b. dzielnicy austriackiej, a częściowo w innych dzielnicach, to należy w dziale 1 wymienić szczegółowo tylko te przedmioty, które znajdują się w b. dzielnicy austriackiej; co do innych dzielnic należy uczynić ogólnikowa, wzmiankę przez wypełnienia działu 2 wykazu spadku.

Dział 3. Długi i ciężary.

Przy wypełnianiu kol. 13 i 14 należy zastosować odpowiednio wskazówki podane wyżej co do wierzytelności spadkowych.

O ile ciężar wynika z prawa do pożytków lub z prawa do świadczeń powtarzających się, to należy podać, do jakiego czasu ma trwać, obciążenie oraz w jaki sposób obliczono jego wartość.

Dział 4. Udziały w spadku.

W kolumnie 21 należy wymienić wszystkie osoby, które jako spadkobiercy lub legatarjusze lub wogóle jako nabywcy w rozumieniu cesarskiego rozporządzenia mają udział w majątku, podlegającym należytości spadkowej (w szczególności też z tytułu wspólności majątkowej małżeńskiej na wypadek śmierci; § 13 cesarskiego rozporządzenia).

W kolumnie 24 należy podać darowizny, zdziałane przez spadkodawcą za życia, na rzecz osób, wymienionych w kolumnie 21, bez względu na to, czy zdziałane były na obszarze b. dzielnicy austriackiej czy w innej dzielnicy czy zagranica.

Dział 5 inne dane.

W dziale 5 należy podać wszelkie okoliczności faktyczne, mające znaczenia dla wymiaru należytości spadkowej, nieobjęte działami poprzedniemi.

W szczególności należy w tym dzieje wyjaśnić dokładnie stosunki prawne, wynikłe ż aktów prawnych dotyczących majątku spadkowego, zdziałanych po śmierci spadkodawcy (aktów zrzeczenia się. spadku, ugod spadkowych, aktów działu i t. p.).

§ 38. Po § 32 rozporządzenia ministerialnego umieszcza się § 32a, treści następującej:

(1) Jeżeli podatnik stosownie do przepisów § 32, dotyczących działu 1 i 2, składa zeznanie majątku spadkowego władzy skarbowej w innej dzielnicy, to ma odpisy tego zeznania złożyć władzy skarbowej (§ 31 ustęp 1).

Odpisy mają być uwierzytelnione przez władzą skarbową w innej dzielnicy, której złożono zeznanie. W tym samym celu należy do wykazu spadku, w którym wypełniony jest dział 2, a mianowicie do tego egzemplarza, który składa się z władzy skarbowej (§ 31 ustąp 1) załączyć odpis tego wykazu (dwa odpisy, jeżeli reszta majątku znajduje się w dwu innych dzielnicach); władza skarbowa zwraca ten odpis, zaopatrzywszy go w zaświadczenie zgodności 7. oryginałem, poczem podatnik ma go złożyć właściwej władzy w innej dzielnicy.

(2) W przypadkach, określonych w ustępie poprzednim, należy w dziale 3 wykazu spadku podać te tylko długi i ciężary, które pozostają w związku z przedmiotami, wymienionemi w dziale 1.

Niewątpliwie więc należą do działu 3 długi hipoteczne, które obciążają nieruchomości, wymienione w dziale 1 lub które wynikły z prowadzenia przedsiębiorstw zarobkowych, znajdujących się w b. dzielnicy austriackiej.

O ileby było wątpliwe, z którą dzielnicą pewien dług lub ciężar w związku pozostaje, należy go podać w któremkolwiek z zeznań, które w danej sprawie mają być złożone władzom dzielnicowym.

§ 39. § 34 rozporządzenia ministerjalnego otrzymuje brzmienie następujące:

Współudział sądów przy sporządzaniu wykazów spadku.

(1) Do §§ 32, 32a i 33 należy zastosować się również wówczas, gdy wykaz spadku sporządza sąd.

(2) Jeśli wartość ogólna spadku (bez potrącenia długów i ciężarów) z doliczeniem wartości przedmiotów majątkowych, wymienionych w ustępie 2 § 31 (o ile przedmioty te są sądowi znane), nie przewyższa 80.000.000 marek, może być wykaz spadku wciągnięty do protokułu postępowania spadkowego. Protokuł ten winien w takim razie zawierać wszystkie dane, która w myśl §§ 32 i 32a mają się znajdować w wykazie spadku. Celem uproszczenia można w protokule postępowania spadkowego powołać się na inna akta, spisane w tem samem postępowaniu, o ile one zawierają dane, które należy wymienić w wykazie spadku.

(3) Do protokułu postępowania spadkowego, zastępującego wykaz spadku, oraz do akt sądowych, na które powołano się w takim protokule, stosują de normy należytościowe w taki sam sposób jak do wykazu spadku.

(4) Władz-i skarbowa może również w przypadkach, przewidzianych w ustępie 2, zażądać złożenia oddzielnego wykazu spadku (§ 37, ustęp 7).

§ 40. § 35 rozporządzenia ministerjalnego otrzymuje brzmienie następujące:

Zbędność wykazu spadku.

(1) Jeżeli co do żadnej z osób, mających udział w spadku (§ 1, ustępy 1, 2 i 3, cesarskiego rozporządzenia), czysta wartość otrzymanego majątku nie przewyższa minimum wolnego od należytości (art. 2 ustęp pierwszy ustawy w brzmieniu, ustalonem w § 1 rozporządzenia z dn. 14 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 61, poz. 453), względnie w dalszem rozporządzeniu wydanem na podstawie art. 19 ustawy z dn. 24 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 44, poz. 296) lub jeżeli spadek składa się wyłącznie z ruchomości domowych (ustęp drugi art. 2 ustawy), przechodzących wyłącznie na małżonka lub krewnych w linji prostej, a co do żadnego z nabywców wartość ruchomości domowych nie przekracza minimum oznaczonego w ustępie drugim powołanego art. 2, to osoby, wymienione w § 31, obowiązane są złożyć wykaz spadku tylko na żądanie władzy skarbowej (§ 31 ustęp 7).

(2) Celem rozstrzygnięcia, czy wykaz spadku jest w myśl przepisu powyższego zbędny, należy mieć na względzie wartość współczesną (nie zaś Wartość z czasu śmierci spadkodawcy).

§ 41. Ustęp 1 § 36 rozporządzenia ministerjalnego otrzymuje brzmienie następujące:

"Poza przypadkami, przewidzianemi w § 26 cesarskiego rozporządzenia, może przyznanie spadku nastąpić dopiero po uiszczeniu lub dostatecznem zabezpieczeniu należytości spadkowej".

§ 42. W ustępie 1 § 40 rozporządzenia ministerjalnego należy skreślić wyrazy: "należytości immobiljarnych z powodu przeniesienia majątku na wypadek śmierci i innych danin należących się od spadku",

§ 43. § 42 rozporządzenia ministerjalnego uzupełnia się następującym ustępem drugim.

"(2) Dłużnicy spadkodawcy oraz ci, w których posiadaniu znajdują się przedmioty spadkowe, obowiązani są na żądanie władzy skarbowej podać szczegółowo i zgodnie z prawdą wszelkie znane im okoliczności, których znajomość potrzebna jest celem wymiaru należytości spadkowej.

Osoby te są obowiązane na żądanie władzy skarbowej złożyć będące w ich posiadaniu dokumenty i księgi handlowe, o ile przejrzenie dokumentów lub ksiąg jest potrzebne do sprawdzenia danych, na których wymiar ma być oparty".

Dotychczasowy tekst § 42 oznacza się znakiem "(1)".

§ 44. § 46 rozporządzenia ministerjalnego otrzymuje brzmienie następujące:

"Wymiar należytości spadkowej.

(1) Należytość spadkową wymierza władza skarbowa. O wymiarze zawiadamia za pomocą wezwania płatniczego.

(2) Należytość oblicza się co do każdego z nabywców osobno, według czystej wartości części majątku, jemu przypadłej".

§ 45. W § 50 rozporządzenia ministerjalnego skreśla się liczbę "5".

§ 46. W ustępie 1 § 52 rozporządzenia ministerjalnego skreśla się wyrazy: "o ile należytość od darowizny nie ma być uiszczona znaczkami stemplowemi stosownie do § 51 tego rozporządzenia".

Ustęp 3 tegoż § 52 otrzymuje brzmienie następujące:

"Jeżeli darowizny nie zgłoszono celem wymiaru należytości lub zgłoszono ją po upływie przepisanego terminu, to będzie zastosowany § 80 ustawy z dn. 9 lutego 1850 r. (Dz. p. p. № 50").

§ 47. W § 53 rozporządzenia ministerjalnego należy wyrazy: "§§ 51 i 52" zastąpić wyrazami: "§ 52",

§ 48. § 63 rozporządzenia ministerjalnego otrzymuje brzmienie następujące:

"Wszelkie podania zawierające dane celem dokonania wymiaru należytości spadkowej lub od darowizny-w szczególności wykazy spadku-są wolne-od opłaty stemplowej (§ 6 ustęp 13 rozporządzenia z dn. 24 kwietnia 1923 r., Dz. U. R. P. № 44, poz. 298).

§ 49. § 64 rozporządzenia ministerjalnego otrzymuje brzmienie następujące:

"Grzywny porządkowe.

(1) W razie naruszenia przepisów ustawowych lub wykonawczych o należytościach od przeniesień majątku pod tytułem darmym jak również w razie niezastosowania się do zarządzeń władz, wydanych na podstawie tych przepisów, może władza skarbowa - o ile nie zachodzą znamiona przestępstwa w rozumieniu kodeksu karnego, ani też nie ma zastosowania ustęp 1 § 43 cesarskiego rozporządzenia - wymierzyć grzywnę porządkową do wysokości 3,200.000 przewidzianej w§ 3 rozporządzenia z dnia 14 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. Na 61, poz. 453) względnie do wysokości określonej w dalszem rozporządzeniu, wydanem na podstawie art. 19 ustawy z dn. 24 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 44, poz. 296) powołanej ustawy. Grzywna porządkowa może być w tej samej sprawie nałożona dwa lub więcej razy, za każde naruszenie przepisów oddzielnie; w szczególności w razie biernego zachowania się strony wobec zarządzenia władzy można wymierzyć grzywnę po każdem bezskutecznem wezwaniu.

(2) Grzywnę porządkową należy uiścić w ciągu 30 dni po doręczeniu orzeczenia, którem grzywną nałożono.

(3) Przymusowe ściągnięcie grzywny może nastąpić dopiero po uprawomocnieniu się orzeczenia".

15.

Należytość ryczałtowa za postępowanie spadkowe.

§ 50. W § 1 rozporządzenia z dnia 7 kwietnia 1921 r. (Dz. U. R. P. № 35, poz. 212) należy wyrazy "(art. 29 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 września 1920 r. Dz. U. R. P. № 95 z r. 1920, poz. 628)" zastąpić wyrazami: "(§ 40 rozporządzenia z dnia 25 sierpnia 1923 r., Dz. U. R. P. № 101, poz. 794).

16.

Początek mocy obowiązującej niniejszego rozporządzenia.

§ 51. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Równocześnie przestaje obowiązywać rozporządzenie z dnia 17 września 1920 r. (Dz. U. R. P. № 95, poz. 628) jak również rozporządzenie z dnia 24 czerwca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 52, poz. 476), o ile dotyczy b. dzielnicy austrjackiej.

______

¹⁾ "Stopnie wartości" wymienione są w taryfie pod ogólnym napisem "czysta wartość otrzymanego majątku w markach polskich".

Wzór do § 37

(§ 32 austr. rozp. min.).

Sąd przeprowadzający postępowanie spadkowe ...................

WYKAZ SPADKU

po .....................zmarłym/zmarłej dnia .................

19.............. r. w ........................................

DZIAŁ 1.

Majątek, znajdujący się na obszarze b. dzielnicy austrjackiej i zagranicą.

1	2	3	4	5
Pozycja	Przedmioty majątkowe, podlegające należytości spadkowej	Wartość w dniu złożenia wykazu spadku	Uwagi składającego wykaz spadku (np. co do uznania wierzytelności za nieściągalne lub niepewne)	Uwagi sądu
		Marek

DZIAŁ 2.

Majątek, znajdujący się w Polsce poza obszarem b. dzielnicy austrjackiej.

6	7	8	9	10	11
Województwo	Miejscowości	Powiaty	Władza skarbowa powołana do opodatkowania spadku	Uwagi składające wykaz spadku	Uwagi sądu
	w których majątek się znajduje

DZIAŁ 3.

Długi i ciężary.

12	13	14	15	16	17	18	19
Pozycja	Wierzyciel	Tytuł prawny długu lub ciężaru	Suma Marek	Czy dotyczy całego spadku lub tylko jednego udziału a mianowicie którego?	Dowody	Uwagi składającego wykaz spadku	Uwagi sądu

DZIAŁ 4.

Udziały w spadku.

20	21	22	23	24	25	26
Pozycja	Wymienienie nabywców i ich adresów	Czy i w jakim stosunku rodzinnym każda z osób wymienionych w kolumnie 21 pozostawała do spadkodawcy?	Z jakiego tytułu ma udział w spadku i z czego udział ten się składa?	W tej kolumnie co do każdej osoby, wymienionej w koi. 21 podać czy za życia spadkodawcy otrzymała od niego darowizny (§§ 30 i 31 cesarskiego rozporządzenia z dnia 15 września 1915 r. Dz. p. p. № 278), a w danym razie wymienić co do każdej darowizny miejscowość i datę; zdziałania jej oraz wartość darowanych przedmiotów w dniu zdziałania darowizny	Uwagi składającego wykaz spadku	Uwagi sądu

DZIAŁ 5.

Inne dane.

Oświadczam/Oświadczamy, że wszystkie dane, wymagane według formularza wykazu spadku oraz w myśl §§ 31 i 32 rozporządzenia, ministerialnego z dnia 29 grudnia 1915 r., Dz. p. p. № 397) w brzmieniu, ustalonem rozporządzeniem z dnia 25/8 1923 r., Dz. U. R. P. № 101 poz. 794 zeznałem/zeznałam/zeznaliśmy według najlepszej wiedzy zgodnie z prawdą i zataiłem/niezataiłam/zatailiśmy świadomie żadnego przedmiotu, który w myśl obowiązujących przepisów prawnych należy do majątku podlegającego należytości spadkowej.

Powyższe oświadczenie gotów jestem/gotowa jestem/gotowiśmy stwierdzić przysięgą.

........... dnia .............. 19 ....... r.

1 § 35 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 5 sierpnia 1924 r. (Dz.U.24.82.786) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1924 r.

• Identyfikator: Dz.U.1923.101.795
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Przepisy wykonawcze dla b. dzielnicy austrjackiej w przedmiocie należytości od przeniesień majątku pod tytułem darmym.
• Data aktu: 25/08/1923
• Data ogłoszenia: 10/10/1923
• Data wejścia w życie: 10/10/1923