Wykonanie ustawy z dnia 26 października 1921 r. o opłatach stemplowych od weksli.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU I MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 13 maja 1922 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu celem wykonania ustawy z dnia 26 października 1921 r. o opłatach stemplowych od weksli.

Na mocy art. 18 ustawy z dn. 26 października 1921 r. o opłatach stemplowych od weksli (Dz. U. R. P. z 1922 r. № 38, poz. 313), oraz art. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie zniesienia Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej (Dz. U. R. P. № 30 poz. 247) zarządza się co następuje:

I.

Terminy. Weksle blance.

(do art. 1, 8, 12-15 ustawy).

§ 1. Terminy, ustanowione w artykułach 1, 8, 12-15 ustawy o opłatach stemplowych od weksli (Dz. U. R. P. z 1922 r. № 38, poz. 313) liczą się w następujący sposób:

Termin, określony pewną ilością lat lub miesięcy, kończy się w dniu odpowiadającym kalendarzowo, temu, od którego termin biegnie (np. termin trzymiesięczny, rozpoczynający się dnia 10 stycznie, upływa z dniem 10 kwietnia). Jeśli takiego dnia niema w ostatnim miesiącu, termin kończy się w ostatnim dniu tego miesiąca (np. termin trzymiesięczny, rozpoczynający się dn. 30 listopada, upływa z dniem 28 lutego).

Do terminu, określonego pewna; ilością dni, nie wlicza się dnia, od którego termin biegnie (np. przy wekslu, wystawionym zagranicą, otrzymanym dnia 1 stycznia, termin ośmiodniowy, wyznaczony do uiszczenia opłaty, upływa z dniem 9 stycznia).

(do art. 1 ustęp trzeci)

§ 2. Weksle, wystawione bez określenia kwoty długu, opłaca się stawką pojedynczą lub podwójną, stosownie do terminu płatności weksla. Jeśli weksle takie nie zawierają daty wystawienia i płatności, albo jednej z tych dat, uiszcza się zgóry podwójną stawkę, (art. 1 ustęp czwarty ustawy).

W razie wpisania na wekslu, niewypełnionym kwotą długu, sumy wyższej niż 500.000 mk. wysokość dopłaty zależy również od terminu płatności weksla.

Uzupełnienie weksla blanco kwotą długu niższą, jak 500.000 mk. nie wpływa na zmniejszenie uiszczonej pierwotnie opłaty.

II.

Podstawa obliczenia.

(do art. 6).

§ 3. 1 Sumy pieniężne, służące za podstawą obliczenia opłaty, wyrażone w walucie zagranicznej, przelicza się na walutę polską według przeciętnego kursu giełdy warszawskiej w dniu bezpośrednio poprzedzającym dzień, w którym powstał obowiązek uiszczenia opłaty; jeśliby kurs ten w chwili obliczenia opłaty nie był jeszcze znany, to można przyjąć kurs przeciętny o jeden dzień wcześniejszy. O ile w dniach tych nie było notowania, dokonuje sit; przeliczenia według kursu, ustalonego po raz ostatni w ciągu okresu sześcio-miesięcznego, poprzedzającego dzień wskazany.

Jeśli w powyższym okresie nie było notowania, przyjmuje się wartość walut zagranicznych na podstawie wartości podanej przez obowiązanego do uiszczenia opłaty. Władza skarbowa może jednak zażądać od płatnika przedstawienia zaświadczenia jednej, z giełd, czynnych w Rzeczypospolitej, że wartość podana równa się rzeczywistej, lub może ustalić tę wartość w drodze dochodzeń, przeprowadzonych z urzędu.

W przypadkach, przewidzianych w art. 1 ustęp trzeci i w art. 8 ustęp pierwszy punkt 2) ustawy, za dzień powstania obowiązku do uiszczenia opłaty, uważa się - w celu ustalenia wartości walut zagranicznych - dzień faktycznego uiszczenia opłaty; jeśli opłaty w ustawowym terminie ośmiodniowym nie uiszczono-ostatni dzień tego terminu.

Jeśli suma weksla wyrażona jest w markach polskich, to przelicza się ją na złote, dzieląc przez 1.800.000

III.

Sposób uiszczenia opłat

(do art. 9 ustawy).

Blankiety wekslowe.

§ 4. Opłaty stemplowe od weksli, wystawionych w granicach Rzeczypospolitej, uiszcza się zasadniczo przez użycie urzędowych blankietów wekslowych.

Opis, kategorje i sposób wymiany blankietów podane są w oddzielnem rozporządzeniu Ministra Skarbu.

Użycie i skasowanie znaczków stemplowych.

§ 5. Jeśli do wystawienia weksla w granicach Rzeczypospolitej (art. 8 ustęp pierwszy, punkt 1 ustawy) ma być użyty urzędowy blankiet wekslowy, niepokrywający w zupełności opłaty, przypadającej od' weksla, to część, której jeszcze brakuje, uiszcza się przez naklejenie znaczków stemplowych, odpowiedniej wartości na blankiecie, na którym ma być wystawiony weksel, i przez skasowanie tych znaczków pieczęcią urzędową.

Znaczki stemplowe nakleja się na odwrotnej stronie blankietu wzdłuż górnego, węższego jego brzegu, rozpoczynając od strony lewej ku prawej, jedno obok drugich bez odstępu, a następne w ten sposób w drugim szeregu pod tamtemi. Dwa brzegi pierwszego znaczka stemplowego muszą się pokrywać z lewym i górnym brzegiem blankietu.

Kasowania znaczków stemplowych dokonywają kasy skarbowe.

Skasowanie nie może być przedsięwzięte, jeśli na blankiecie przeznaczonym do wystawienia weksla, jest już podpis wystawcy, przyjemcy, lub indosanta albo jakiejkolwiek innej osoby. Wyjątki od tej zasady wskazane są w §§ 6 i 7 niniejszego rozporządzenia.

Znaczki stemplowe kasuje się przez odciśnięcie pieczęci urzędowej w ten sposób, aby część odcisku pozostała na znaczku a część na otaczającym go papierze lub na sąsiednim znaczku.

Datę skasowania, o ile nie jest uwidoczniona przez odcisk pieczęci, wpisuje urząd kasujący na każdym znaczku cyframi, atramentem lub ołówkiem atramentowym.

§ 6. Przepisy § 5 należy analogicznie stosować w razie użycia nieurzędowych blankietów wekslowych lub zwykłego papieru do wystawienia weksla w granicach Rzeczypospolitej a także - z wyjątkiem przepisu, zawartego w ustępie czwartym, zdanie pierwsze tegoż § 5 - w przypadkach, określonych w art. 8 ustęp pierwszy, punkt 2) i ustęp drugi, punkt 1) i 2) ustawy t. j. przy uiszczaniu opłaty od weksli, wystawionych zagranicą, oraz od weksli, płatnych za okazaniem lub w pewien czas po okazaniu, a nieprzedstawionych do zapłaty z upływem trzech miesięcy od daty wystawienia, i od weksli z oznaczonym terminem płatności, nieprzedstawionych do zapłaty z upływem trzech miesięcy od daty wystawienia. O ileby w tych przypadkach nie można było nakleić znaczków stemplowych na odwrotnej stronie weksla u góry, z powodu zapisania tej części papieru, nakleja się je bezpośrednio pod ostatnim wierszem pisma w taki sposób, aby ponad znaczkiem stemplowym nie pozostało miejsce wolne do napisania indosu lub innego dopisku.

§ 7. Przez naklejanie znaczków stemplowych na pierwszej stronie weksla i skasowanie ich pieczęcią urzędową w sposób, wskazany w §§ 5 i 6 zdanie ostatnie niniejszego rozporządzenia, uiszcza się również opłaty stemplowe od umieszczonych na wekslu prolongat (-art. 4 i 8 ustęp drugi, punkt 3) ustawy).

§ 8. Naklejenie znaczków stemplowych na innem miejscu lub skasowanie ich przez samego płatnika albo przez urząd do tego nieupoważniony, będzie uważane za niedopełnienie obowiązku opłaty stemplowej.

Uiszczanie opłat w gotówce.

§ 9. 2 Opłatę stemplową od weksla lub prolongaty można uiścić także w gotówce przez wniesienie do kasy skarbowej.

Wpłata następuje na podstawie deklaracji, która ma zawierać:

1) imię i nazwisko płatnika i miejsce jego zamieszkania,

2) kwotę wpłaconej opłaty, wyrażoną cyframi i słowami,

3) cel wpłaty.

W punkcie 3) należy wyszczególnić:

a) datę wystawienia weksla lub zamieszczenia prolongaty,

b) termin płatności weksla lub czas prolongaty,

c) kwotę długu wekslowego.

Kasa skarbowa zamieszcza pokwitowanie na odwrotnej stronie weksla, a w braku miejsca, na przydłużku (allonge).

Celem ułatwienia uiszczenia opłat stemplowych od weksli zagranicznych władza skarbowa może zezwolić poszczególnym firmom na pobór tych opłat w chwili otrzymania weksla od klijenta i uiszczenia gotówką w kasie skarbowej.

Sposób poboru opłat, sposób umieszczenia na wekslu adnotacji o uiszczeniu opłaty gotówką, terminy wpłacania opłat do kas skarbowych i t. d. określone będą w udzielonych zezwoleniach.

Podania o zezwolenie należy składać u władzy skarbowej I instancji

§ 10. W sposób, wskazany w § 9 niniejszego rozporządzenia, należy uiścić opłatę w przypadku określonym w art. 13 ustawy, bez względu na jej wysokość.

Uiszczanie opłat stemplowych od dokumentów, podlegających takiej samej opłacie jak weksle.

§ 11. Postanowienia §§ 5 do 10 niniejszego rozporządzenia stosują się również do dokumentów, wymienionych w art. 17 ustęp pierwszy ustawy, oraz do tych przekazów, które wedle art. 17 ustęp drugi ustawy podlegają takim samym opłatom jak weksle.

Uiszczanie opłat od czeków.

§ 12. 3 Od czeków, które wedle art. 17 ustęp drugi zdanie pierwsze ustawy, podlegają opłacie stałej w kwocie 5 mk., uiszcza się opłatę znaczkami stemplowemi przez naklejanie ich na odwrotnej stronie czeku i przez ich skasowanie.

Uiszczenie ma nastąpić przy czekach, wystawianych w granicach Rzeczypospolitej, przed ich wystawieniem, a przy czekach, wystawionych zagranicą, przed upływem dni 8 od' chwili otrzymania czeku z zagranicy, a w każdym razie przed przedstawieniem go do zapłaty, względnie przed puszczeniem go w obieg przez pierwszego nabywcę.

Skasowanie znaczków stemplowych następuje przez wpisanie na znaczku stemplowym daty skasowania i nazwiska lub firmy wystawcy czeku, a przy czekach zagranicznych daty skasowania i nazwiska lub firmy pierwszego nabywcy, przyczem część nazwiska lub firmy winna przechodzić na papier otaczający znaczek.

Celem ułatwienia wskazanego wyżej sposobu uiszczenia opłat od czeków, władza skarbowa może zezwolić firmom uprawnionym do przyjmowania pieniędzy na cudzy rachunek, na pobór opłat od czeków, wystawionych w granicach Rzeczypospolitej, już przy wydawaniu klijentom blankietów czekowych, a od czeków wystawionych zagranicą, na blankietach firmy przekazanej, w chwili otrzymania czeku.

Sposób poboru opłat, sposób umieszczenia na czeku adnotacji o uiszczeniu opłaty gotówką, terminy wpłacania opłat do kas skarbowych i t. d. określone będą w udzielonych zezwoleniach

Podania o zezwolenie należy składać u władzy skarbowej 1 instancji.

Zezwolenia na bezpośrednie uiszczanie opłat (należytości) stemplowych od czeków, udzielone na zasadzie dotychczas obowiązujących przepisów, tracą swą ważność z dniem wejścia w życie ustawy.

IV.

Przepisy kompetencyjne.

(do art. 11, 12 i 14).

§ 13. Wymierzenie opłaty i kar pieniężnych, przewidzianych w art. 11 ustawy, należy do zakresu działania władzy skarbowej I instancji, u której należy takie składać prośby o zwrot opłaty lub zapłaconej kary pieniężnej.

Decyzję, orzekającą odebranie uprawnienia handlowego lub przemysłowego (art. 11 ustęp trzeci ustawy) na terenie b. zaboru rosyjskiego, może jedynie wydać na wniosek władzy skarbowej II instancji ta władza przemysłowa, do której należy udzielanie odnośnych uprawnień; w zastosowaniu zaś do innych kategorji uprawnień, których wydawanie należy do kompetencji władz skarbowych,-władza skarbowa II instancji w porozumieniu z władzą przemysłową II instancji.

Na terenie b. zaboru austrjackiego i pruskiego odnośną decyzję wydaje władza przemysłowa II instancji na wniosek władzy skarbowej II instancji.

§ 14. Odwołanie od nakazu płatniczego, od orzeczenia w przedmiocie kary pieniężnej oraz od decyzji odmownej na prośbę o zwrot opłaty należy wnieść do władzy skarbowej I instancji w ciągu miesiąca od dnia doręczenia nakazu lub decyzji. W tym samym terminie należy wnieść do władzy skarbowej II instancji odwołanie od decyzji, orzekającej odebranie uprawnienia handlowego lub przemysłowego.

Orzeczenie na odwołanie, określone w ustępie poprzednim, zdanie ostatnie, wydaje Ministerstwo Przemysłu i Handlu lub Ministerstwo Skarbu, w zależności od pochodzenia decyzji pierwotnej, uwzględniając warunek wzajemnego porozumienia.

§ 15. O ile w ustawie lub w rozporządzeniu niniejszem jest mowa o "władzy skarbowej I instancji", należy przez to rozumieć: w Warszawie-I urząd skarbowy podatków i opłat skarbowych; w Łodzi - U urząd skarbowy podatków i opłat skarbowych; na pozostałym obszarze b. dzielnicy rosyjskiej urząd skarbowy podatków 1 opłat skarbowych; na obszarze b. dzielnicy austrjackiej-dyrekcję okręgu skarbowego lub urząd wymiaru należytości; na obszarze województwa pomorskiego-urząd skarbowy podatków bezpośrednich i opłat skarbowych, a na obszarze województwa poznańskiego, aż do czasu utworzenia takich samych urzędów, urząd opłat stemplowych i podatku spadkowego w Poznaniu.

O ile w rozporządzeniu niniejszem jest mowa o władzy skarbowej II instancji, należy przez to rozumieć izbę skarbową, a na obszarze Śląska Cieszyńskiego-Dyrekcję Skarbu w Cieszynie.

Przepisy końcowe.

§ 16. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie jednocześnie z ustawą z dnia 26 października 1921 r. o opłatach stemplowych od weksli (Dz. U. R. P. r. 1922 № 38, poz. 313).

Jednocześnie z wejściem w życie tej ustawy, jako z nią sprzeczne przestają obowiązywać następujące przepisy dekretu N« 446 Prezesa Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej z dnia 27 grudnia 1921 r. w przedmiocie podatku stemplowego (D. Urz. T. K. R. z r. 1922 № 1 (51), a mianowicie artykuły 22 i 23, - ten ostami, o ile dotyczy opłat stemplowych od od weskli.

1 § 3 zmieniony przez § 5 rozporządzenia z dnia 19 maja 1924 r. w sprawie zastosowania złotego do opłat stemplowych od weksli (Dz.U.24.50.513) z dniem 18 czerwca 1924 r.

2 § 9 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 13 listopada 1922 r. (Dz.U.23.8.53) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 stycznia 1923 r.

3 § 12 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 13 listopada 1922 r. (Dz.U.23.8.53) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 stycznia 1923 r.

• Identyfikator: Dz.U.1922.38.317
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie ustawy z dnia 26 października 1921 r. o opłatach stemplowych od weksli.
• Data aktu: 13/05/1922
• Data ogłoszenia: 26/05/1922
• Data wejścia w życie: 27/06/1922