Rozkład wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 27 lipca 1921 r.

o rozkładzie wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej.

Na zasadzie art. 10 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. w przedmiocie wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej (Dz. Ust. R. P. № 67, poz. 455) tudzież art. 14 ustawy z dnia 28 października 1920 r. w przedmiocie przeprowadzenia wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej (Dz. Ust. R. P. № 105 poz. 692) zarządza się co następuje:

Osoby obowiązane do pokrycia pożyczki przymusowej.

§ 1. Do pokrycia wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej należy pociągnąć:

A) z tytułu posiadanego majątku:

1) osoby fizyczne jakoteż spadki wakujące (nie objęte), podlegające na zasadzie ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym (Dz. Ust. R. P. № 82, poz. 550) państwowemu podatkowi majątkowemu na okres wymiarowy 1921/23,

2) osoby prawne, podlegające państwowemu podatkowi przemysłowemu, względnie zarobkowemu na rok 1921. Spółki jednak wymienione w art. 22 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym podlegają pożyczce przymusowej, jako samoistny podmiot podatkowy, tylko w wypadkach określonych w § 4 niniejszego rozporządzenia.

B) Z tytułu dochodu płynącego z pracy zarobkowej:

Osoby fizyczne, podlegające na zasadzie powołanej ustawy, tudzież ustawy z dnia 14 czerwca 1921 r. w przedmiocie unormowania podstaw wymiaru państwowego podatku dochodowego i majątkowego na rok podatkowy 1921 (Dz. Ust. № 54 poz. 341), państwowemu podatkowi dochodowemu na rok 1921 od dochodów, osiągniętych z uposażeń służbowych, z pracy najemnej, z tantiem, jakoteż z zawodów wyzwolonych (np. z praktyki lekarskiej, adwokatury i t. p.), tudzież z wszelkiego rodzaju rzemiosł i wogóle z wszelkiego rodzaju zatrudnień zarobkowych (np. pośrednictwo, maklerstwo i t. p.), opartych przeważnie na pracy, a nie na kapitale.

Zwolnienia.

§ 2. Od obowiązku pokrycia wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej są wolne:

1) Państwo tudzież związki samorządowe,

2) osoby wymienione w § 1 ustęp A) niniejszego rozporządzenia, o ile majątek ich nie przenosi 100.000 mk.

Odnośnie do osób wyszczególnionych w § 1, ustęp B) niniejszego rozporządzenia, będą wydane odrębne zarządzenia.

Przedmiot i podstawa wymiaru.

§ 3. Wymiar podatku majątkowego, dokonany na podstawie ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym (Dz. Ust. R. P. № 82 poz. 550), będzie służył za podstawę, do oznaczenia przedmiotu i wartości majątku osób wymienionych w § 1 ustęp A) punkt 1 w sposób, który zostanie określony dla rozkładu pożyczki przymusowej w osobnem rozporządzeniu wykonawczem. W każdym razie wprowadza się następujące zmiany:

Od szacunku, ustalonego przy wymiarze podatku majątkowego, odlicza się wartość udziału w nieruchomościach, jakoteż wierzytelnościach hipotecznych, będących wspólną własnością kilku osób, lub też spółek, wymienionych w art. 22 powołanej ustawy; nadto potrąca się także wartość udziału w długach, obciążających takie nieruchomości, względnie wierzytelności hipoteczne - pod warunkiem, że łączna czysta wartość wszystkich udziałów w takiej wspólnej nieruchomości, względnie w takiej wspólnej wierzytelności hipotecznej, przekracza 100.000 marek.

Odnośnie do sposobu traktowania przy obliczaniu pożyczki przymusowej przedmiotów majątkowych, wymienionych w art. 121, ustęp 1 powołanej ustawy, jeśli wartość ich nie przenosi 300.000 marek, będą wydane odrębne zarządzenia.

§ 4. Współwłaściciele nieruchomości, jakoteż wierzytelności hipotecznych, o czystej wartości przekraczającej 100.000 marek, biorą udział w realizacji wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej, jako odrębny i samoistny podmiot podatkowy, na imię którego dokonywa się rozkładu tejże pożyczki, przypającej od takich przedmiotów majątkowych.

Wartość wspomnianych przedmiotów majątkowych (ogólna i czysta) ustala się przez zesumowanie wartości (ogólnej i czystej) wszystkich udziałów ustalonych przez komisje szacunkowe, wspomniane w art. 135 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym, przy wymiarze podatku majątkowego na okres wymiarowy 1921/23 dla wszystkich uczestników.

Gdyby z jakiegokolwiek bądź powodu udział jakiś został pominięty przez komisję szacunkową, przy wymiarze podatku majątkowego, wartość takiego udziału ustala się w stosunku do udziałów oszacowanych dla podatku majątkowego.

Przepisy niniejszego paragrafu stosują się także w wypadkach, w których chodzi o nieruchomości lub wierzytelności hipoteczne, będące własnością spółek wymienionych w art. 22 powołanej ustawy.

§ 5. Za podlegający pożyczce przymusowej majątek osób, wymienionych w § 1, ustęp A) punkt 2 niniejszego rozporządzenia, uważa się w regule sumę kapitału zakładowego (akcyjnego, udziałowego, składkowego i t. p.), tudzież zapasowego i rezerwowego, uwidocznioną w sprawozdaniu za rok operacyjny 1920, względnie o ile rok operacyjny nie schodzi się z rokiem kalendarzowym 1920, w sprawozdaniu za rok gospodarczy 1919/20 lub też o ile osoba prawna rozpoczęła działalność, na zysk obliczoną, dopiero w 1921 r., w sprawozdaniu za rok operacyjny 1921 r., względnie za rok gospodarczy 1921/22.

O ile jednak osoby wspomniane posiadają nieruchomości, maszyny, narzędzia produkcji, lub patenty, nabyte przed rokiem 1920 należy wyrażoną w sprawozdaniu wartość bilansową tych przedmiotów przewalutować drogą pomnożenia jej przez następujące współczynniki:

a) o ile nabycie nastąpiło przed 1 stycznia 1916 roku-przez 5;

b) o ile nabycie nastąpiło w czasie od 1 stycznia 1916 r. do 31 grudnia 1918 r.-przez 3;

c) o ile nabycie nastąpiło w r. 1919 - przez 2.

A więc, naprzykład: suma kapitału zakładowego, zapasowego i rezerwowego wynosi 10000.000 mk.; do stanu czynnego sprawozdania wciągnięto nieruchomość, nabytą w r. 1912 z kwotą 2.000.000 mk. Kwotę pożyczki przymusowej oblicza się w następujący sposób: od kwoty 10.000.000 mk. odlicza się kwotę 2.000.000 mk. pozostaje 8.000.000 mk., do tej kwoty dolicza się iloczyn 2.000.000 X 5 = 10.000.000 mk. - ogólna zatem kwotą majątku podlegającego pożyczce przymusowej wynosi 18.000.000 mk.

Postanowienia jednak ustępu poprzedniego nie mają zastosowania, o ile kapitał zakładowy został już za zgodą Ministra Skarbu przewalutowany, a powstałą wskutek tego nadwyżkę kapitału uwidoczniono już w sprawozdaniu za rok operacyjny 1920, względnie 1919/20.

Wartość majątku osób prawnych, obliczona w trybie wskazanym w częściach poprzednich niniejszego paragrafu, nie może być jednak niższą, niż wartość skapitalizowana na podstawie 25 krotności, przeciętnego rocznego zysku, przyjętego za podstawę wymiaru podatku procentowego od zysku, względnie szczególnego podatku zarobkowego za lata podatkowe 1919/1921.

Za kapitał zakładowy instytucji kredytowych, emitujących listy zastawne lub obligacje, a nie posiadających kapitału zakładowego, uważa się celem uniknięcia szacowania poszczególnych części składowych własnego majątku 5% emitowanych listów zastawnych względnie obligacji.

Kapitał zakładowy przedsiębiorstw, należących do osób prawnych, których zarządy znajdują się poza obszarem Rzeczypospolitej, określa się wedle przepisów, zawartych w ostatniej części art. 21 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym.

§ 6. Podlegający pożyczce przymusowej dochód osób, wymienionych w § 1, ustęp B) niniejszego rozporządzenia określa się w wysokości, ustalonej na zasadzie ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym, tudzież ustawy z dnia 14 czerwca 1921 r. w przedmiocie unormowania podstaw wymiaru państwowego podatku dochodowego i podatku majątkowego na rok podatkowy 1921 (Dz. Ust. № 54 poz. 341) dla wymiaru podatku dochodowego na rok 1921 dla tychże osób, przyczem w rachubę wchodzą tylko źródła podatkowe, wymienione w § 1 ustęp B) niniejszego rozporządzenia, a przyjęte przez wspomniane Komisje przy wymiarze powołanego podatku.

§ 7. Jeżeli osoba fizyczna posiada majątek, podlegający pożyczce przymusowej na zasadzie § 1, ustęp A), punkt 1 i § 3 niniejszego rozporządzenia, a nadto osiąga dochód, podlegający tejże pożyczce na zasadzie § 1 ustęp B) i § 6 niniejszego rozporządzenia, będzie dwukrotnie pociągniętą do realizacji pożyczki przymusowej, a to raz z tytułu posiadanego majątku drugi raz z tytułu osiągniętego dochodu, o ile oczywiście majątek, względnie dochód, przenosi minimalną granicę, wolną od pożyczki przymusowej (§ 2).

Stawki pożyczki przymusowej.

§ 8. Pożyczkę przymusową, przypadającą od wartości majątku (§ 1 ustęp A) niniejszego rozporządzenia), oblicza się wedle następującej taryfy

.........................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

.........................

§ 9. Jeżeli w skład podlegającego pożyczce przymusowej majątku płatników, wymienionych w § 1 ustęp A) punkt 1 niniejszego rozporządzenia, wchodzi udział w majątku osób prawnych (§ 1 ustęp A) punkt 2) pociągniętych do pożyczki przymusowej, oblicza się na żądanie płatnika od ogólnej sumy pożyczki przymusowej, obciążającej tegoż płatnika, przypadającą stosunkowo na ten udział kwotę pożyczki przymusowej.

Bliższe w tym względzie postanowienia będą osobno wydane.

Zaliczka na pożyczkę przymusową.

§ 10. Na poczet pożyczki przymusowej, przypadającej od płatników, wymienionych w § 1 ustęp A) punkty 1 i 2 niniejszego rozporządzenia będzie pobraną zaliczka (pierwsza rata), której rozkład, wysokość i pobór określi oddzielne rozporządzenie Ministra Skarbu.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze zyskuje moc obowiązującą z dniem ogłoszenia.

• Identyfikator: Dz.U.1921.74.505
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozkład wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej.
• Data aktu: 27/07/1921
• Data ogłoszenia: 10/09/1921
• Data wejścia w życie: 10/09/1921