Djety i koszty podróży funkcjonarjuszów państwowych.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 5 sierpnia 1920 r.

w sprawie djet i kosztów podróży funkcjonarjuszów państwowych. ^*

Na podstawie art. 11 ustawy z dn. 13/7.1920. Dz. Ust. № 65 poz. 429 art. 12 ust. z dn. 13/7.1920. Dz. Ust. № 65 poz. 431, art. 1 ust. z dn. 13/7.1920. Dz. U. № 65 poz. 432, art. 13 ust. z dn. 13/7.1920. Dz. U. № 65 poz. 433, art. 21 ust. z dn. 13/7.1920. Dz. U. № 65 poz. 436 zarządza się, co następuje:

Art.  1.

Funkcjonarjuszom państwowym etatowym i nieetatowym przyznaje się:

1) W razie podróży służbowych (komisyjnych) delegacji lub substytucji do miejscowości leżących poza zwykłem ich miejscem służbowem:

a) djety dzienne i

b) zwrot kosztów podróży koleją, statkiem lub podwodami,

2) 1 w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe:

a) djety dzienna dla funkcjonariusza (pracownika), jego żony i dzieci, o ile osoby te uwzględnia się po myśli art. 5 ustawy o uposażeniu przy wymiarze dodatku drożyźnianego;

b) zwrot kosztów podróży koleją, statkiem i podróży kołowej funkcjonarjusza (pracownika), jego żony i dzieci oraz jednego (jednej) sługi;

c) zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego.

Art.  2. ²

Normalne djety dzienne wynoszą w razie podróży służbowych w obrębie Państwa:

1) dla urzędników

I	stopnia	służbowego	na	175	Mk.
II	"	"	"	140	"
III	"	"	"	140	"
IV	"	"	"	125	"
V	"	"	"	125	"
VI	"	"	"	105	"
VII	"	"	"	90	"
VIII	"	"	"	70	"
IX	"	"	"	70	"
X	"	"	"	60	"
XI	"	"	"	60	"
XII	"	"	"	60	"

2) 3 dla wyższych funkcjonarjuszów policji państwowej:

I	stopnia	służbowego	70	mk.	polsk.
II	"	"	70	"	"
III	"	"	70	"	"
IV	"	"	60	"	"
V	"	"	60	"	"
VI	"	"	50	"	"
VII	"	"	40	"	"
VIII	"	"	40	"	"

3) dla sędziów

a)	pobierających	uposażenie	grupy		I	na	105	Mk.
b)	"	"	"		II	"	125	"
c)	"	"	"	III
	"	"	"	i	IV	"	140	"

4) a) dla profesorów państwowych szkół akademickich (zwyczajnych i nadzwyczajnych) na 125 mk.

b) dla zastępców profesorów na 105 mk.

c) "dla adjunktów, kustoszów, prosektorów, konstruktorów i obserwatorów na 90 mk.

d) asystentów starszych na 70 mk.

e) asystentów młodszych (demonstratorów, elewów) na 60 mk

5) 4 dla nauczycieli szkół średnich, zawodowych i powszechnych kwotą ustaloną dla tego stopnia służbowego urzędników, według którego pobierają dodatek drożyźniany do płacy zasadniczej.

Dyrektorowie (przełożone) wszystkich państwowych szkół średnich i seminarjów nauczycielskich otrzymują djety wedle norm, przepisanych dla urzędników państwowych VI stopnia służbowego, a wizytatorawie szkół według norm, przepisanych dla urzędników państwowych V stopnia służbowego

Aplikanci otrzymywać będą djety tego stopnia służbowego, któremu odpowiada pobierane przez nich wynagrodzenie; aplikanci sądowi egzaminowani - zastępcy sędziów śledczych i asesorowie sądowi z b. dzielnicy pruskiej 50 mk. polskich, inni aplikanci sądowi 40.mk. polskich dziennie.

Urzędnikom niezaliczonym do żadnego stopnia służbowego należą się djety według tego stopnia służbowego, któremu odpowiada ich wynagrodzenie. W wypadkach wątpliwych bierze się za podstawę obliczenia uposażenie tego stopnia służbowego, do którego wysokość uposażenia pobieranego przez funkcjonarjusza najbardziej się zbliża.

Dla żony funkcjonarjusza przyznaje się djety w wysokości 75%, dla jego dzieci w wysokości 50% powyższego wymiaru.

Wysokość djet w razie podróży poza granicami Państwa normują osobne przepisy.

Jeżeli spowodowany podróżą służbową pobyt w tej samej miejscowości trwa dłużej, niż 21 dni, to oznaczone powyżej djety zmniejszają się począwszy od 22 dnia o 25°/o.

Do tego okresu nie należy wliczać czasu zużytego na podróż do danej miejscowości, jak również czasu podróży powrotnej.

W wyjątkowych wypadkach szef właściwej władzy centralnej może za zgodą Ministra Skarbu zezwolić na pobór pełnych djet, jednak nie dłużej jak na dalszy okres 42 dni.

Art.  3. ⁵

Na czas pobierania dodatku drożyźnianego urzędnicy pobierać będą uzupełnienie djet normalnych. Uzupełnienie to wynosi w chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na ziemiach b. zaboru austrjackiego i rosyjskiego 150%, a na ziemiach b. zaboru pruskiego 120% djet normalnych.

W przyszłości uzupełnienie to będzie zwiększane lub zmniejszane w myśl postanowień o zmianie mnożnika dla oznaczania dodatku drożyźnianego, zawartych we właściwych ustawach o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych, a równocześnie ze zmianą tego mnożnika dla miejscowości zaliczonych:

a) na obszarze b. zaborów rosyjskiego i austrjackiego-do trzeciej klasy dodatku drożyźnianego;

b) na obszarze b. dzielnicy pruskiej-do czwartej klasy tego dodatku.

Art.  4. ⁶

Jednostką obliczania djet 24 godzinny przeciąg czasu, liczący się zawsze od 12 godziny w nocy.

O ile odnośna czynność komisyjna łącznie z podróżą lub sama czynność komisyjna względnie sama podróż w dniu wyjazdu lub przyjazdu z komisji trwały conajmniej 6 godzin, należą się funkcjonariuszowi djety za dzień wyjazdu względnie przyjazdu. Jeżeli przy podróżach służbowych trwających ponad 24 godzin, czynność komisyjna łącznie z podróżą trwała w dniu wyjazdu lub przyjazdu mniej niż 6 godzin, uważa się dzień wyjazdu i przyjazdu razem za jednostkę, o ile tylko cała czynność służbowa lub podróż w tych dniach trwała łącznie conajmniej 6 godzin.

Jeżeli urzędnik odbywa podróż służbową koleją lub przeważnie koleją, początek tejże podroży należy liczyć od chwili odejścia pociągu, ustalonej w oficjalnym rozkładzie jazdy. Jeżeli natomiast funkcjonarjusz odbywa podróż innym środkiem komunikacyjnym np. końmi, samochodem i t. p. należy liczyć początek tejże podróży od chwili ruszenia z miejsca, o ile nie można analogicznie zastosować przepisu zawartego w poprzedniem zdaniu

Djety należą się urzędnikom państwowym także za niedziele i święta, przypadające w czasie trwania czynnej podróży służbowej.

Jeżeli urzędnik w czasie komisji poza swem miejscem służbowem zachoruje bez własnej winy, a choroba zostanie stwierdzona świadectwem lekarskiem, należą mu się djety za cały czas trwania choroby.

Jeżeli urzędnik w czasie odbywania komisji awansuje, liczą mu się wyższe djety od daty dekretu nominacyjnego.

KOSZTA PODRÓŻY.

A.

Bilety kolejowe, dojazdy do dworca (przystani).

Art.  5. ⁷

Koszta podróży obejmują ceny biletów jazdy koleją lub statkiem, wydatki na dojazdy z dworca i na dworzec kolejowy, względnie z przystani i do przystani, zwrot kosztów przewozu bagażu podróżnego oraz wydatki na tragarzy.

Do przejazdu koleją w klasie I mają prawo:

a) urzędnicy państwowi zaliczeni od 1 do VI stopnia służbowego włącznie, w tej liczbie dyrektorzy i nauczyciele szkół średnich ogólnokształcących i zawodowych oraz seminarjów nauczycielskich i inspektorzy szkolni, o ile pobierają dodatek drożyźniany do płacy zasadniczej według VI stopnia służbowego,

b) baz względu na stopień służbowy: sędziowie i prokuratorowie, profesorowie zwyczajni i nadzwyczajni szkół akademickich, komendant główny, starsi inspektorzy i inspektorzy policji państwowej.

Do przejazdu koleją w klasie II mają prawo:

a) urzędnicy państwowi zaliczeni od VII do XII stopnia służbowego włącznie,

b) bez względu na stopień służbowy: aplikanci sadowi, dyrektorzy i nauczyciela szkół średnich ogólnokształcących i zawodowych oraz seminarjów nauczycielskich, jak również inspektorzy szkolni oprócz wymienionych w ustępie poprzednim, pomocnicy naukowi w szkołach akademickich, kierownicy i nauczyciele szkół powszechnych oraz wyżsi funkcjonariusze policji państwowej od podinspektorów począwszy.

Jeżeli na statku są tylko dwie klasy zwraca się urzędnikom od I do VII stopnia włącznie, ceny biletu I klasy.

O ile urzędnik korzystał ze zniżek przewidzianych w przepisach o przejazdach ulgowych pracowników państwowych kolejami żelaznemi (Monitor Polski z dnia 13 lipca 1920 r. № 147) należy mu się zwrot opłat zniżkowych.

Słudze urzędnika zwraca się zawsze cenę biletu III klasy.

Wydatki na dorożki z dworca i na dworzec, z przystani i na przystań zwraca, się wedle obowiązującej taryfy wydanej przez właściwą władzą. Koszta dorożek w tych miejscowościach, w których taryfy dorożkarskie nie zostały ustanowione, udowadnia funkcjonariusz państwowy przez przedstawienie odpowiednich zaświadczeń miejscowego starostwa względnie magistratu lub zarządu gminy na okoliczność, że poniesiony wydatek odpowiada miejscowym stosunkom.

Przez czas trwania wyjątkowych, wojną wywołanych stosunków może odnośna władza centralna za zgodą Ministra Skarbu przyznać funkcjonariuszom faktycznie poniesione i udowodnione koszta dorożek.

Koszta przewozu bagażu.

Zwrot istotnie poniesionych i wykazanych kosztów przewozu 80 kg. bagażu podróżnego należy się urzędnikowi, o ile czynność komisyjna łącznie z podróżą trwa dłużej, niż 6 dni.

Wyjątkowo można przyznać zwrot kosztów przewozu o wyższej niż 80 kg. wadze, jeżeli do wykonania czynności komisyjnych potrzebnem było zabranie większej ilości akt lub innych przedmiotów, koniecznych do przeprowadzenia czynności komisyjnych i o ile okoliczność tę stwierdzi władza zarządzająca komisją.

Wydatki na tragarzy.

Wydatki na tragarzy przy przejeździe i wyjeździe w jednej miejscowości zwraca się wedle obowiązującej taryfy, ale tylko wówczas, gdy funkcjonarjuszowi przysługuje prawo przewozu bagażu.

Geometrom, którzy zabierają ze sobą do wagonu instrumenty miernicze, przysługuje zwrot kwot zapłaconych tragarzom za przenoszenie tych instrumentów z dorożki do wagonu kolejowego Oraz z wagonu do dorożki, o ile kwoty te nie przekraczaj jednorazowo potrójnego wynagrodzenia ustalonego w taryfie.

Postanowienia ogólne.

Urzędnik może zasadniczo używać tylko pociągów osobowych. Użycie pociągów pośpiesznych jest dozwolone, o ile przez to zaoszczędza się djety, lub jeśli komisja jest nagła. Potrzebę użycia pociągu pośpiesznego ma potwierdzić na rachunku władza zarządzająca komisją lub przełożona władza służbowa.

Urzędnikowi delegowanemu w sprawach służbowych może być przyznany zwrot ceny t. zw. miejscówki (plackarty) pod następującemi warunkami;

a) władza zlecająca podróż służbową winna stwierdzić pisemnie potrzebą zakupna miejscówki (przepełnienie w pociągu na danej linji kolejowej -etc).

b) zaliczenie odnośnego wydatku w rachunku kosztów podróży może nastąpić tylko na podstawie dołączenia do tegoż rachunku miejscówki.

Urzędnikom delegowanym w sprawach służbowych, którzy mają prawo przejazdu pierwszą klasą, może być przyznany zwrot faktycznie poniesionych i udowodnionych kosztów przejazdu wozem sypialnym (sleeping) pod następującemi warunkami:

a) podróż koleją spowodowana podróżą służbową, nie może wynosić mniej, niż 8 godzin, zaś podróż sama musi się odbywać w godzinach wieczornych i nocnych;

b) władza zlecająca podróż służbową winna stwierdzić pisemnie potrzebę i zezwolenie na użycie miejsca w wagonie sypialnym;

c) zaliczenie kosztów na użycie miejsca w wagona sypialnych w rachunku kosztów podróży, nastąpić może jedynie na podstawie dołączonego do tegoż rachunku oryginalnego kuponu, uprawniającego do zajęcia miejsca w wagonie sypialnym.

Przy podróży kołowej przyznaje się funkcjonarjuszowi koszta wedle taryfy obowiązującej w każdym powiecie dla podwód, dostarczonych w razie podróży służbowych funkcjonarjuszom państwowym, o ile zaś taryfy takie nie istnieją, zwraca się koszta w wysokości odpowiadającej miejscowym cenom, stwierdzonej zaświadczeniem miejscowego starostwa, względnie magistratu lub zarządu gminy.

W razie stwierdzonej niemożliwości dostarczenia podwód zwraca się koszta podróży w faktycznie wydanej kwocie, o ile ona odpowiada praktykowanym w danym miejscu cenom najmu i wysokość jej została należycie stwierdzoną.

Na czynności komisyjne w miejscowościach położonych w odległości bliżej niż 2 km. od siedziby urzędowej nie należą się żadne koszta podróży.

Przy komisjach miejscowych w miastach mających ponad 50.000 mieszkańców można użyć dorożki, o ile odległość punktu komisyjnego od urzędu, względnie mieszkanie wynosi więcej, jak 2 km.

Przy podróżach wspólnych zalicza należytość za dorożkę, tudzież podróż kołową zawsze urzędnik, posiadający uposażenie wyższego stopnia służbowego. Wyjątek stanowią tylko miasta mające ponad 50.000 mieszkańców, gdzie każdy urzędnik zalicza osobno należytość za przejazd do dworca kolejowego i z powrotem.

Przy komisjach, których czynność zasadza się na obchodzeniu parce! (np. przy szkodach elementarnych, przy szkodach z powodu ćwiczeń wojskowych, komisjach reambulacyjnych kolejowych, komisjach wywłaszczeniowych i granicznych i t p.) zalicza się za każdą godzinę stwierdzonego chodu 4 kilometry jazdy, które opłaca się według taryfy obowiązującej w danej miejscowości dla podwód dostarczonych w razie podróży służbowych funkcjonarjuszów państwowych. Postanowienie to nie ma zastosowania do wszystkich tych funkcjonarjuszów, u których obchodzenie parcel stanowi ich główną zasadniczą czynność służbową.

Emerytom w razie użycia ich do jakiej czynności komisyjnej lub służbowej należą się koszta podróży analogicznie do czynnych urzędników państwowych, djety zaś przyznaje się im według wysokości uposażenia pobieranego w chwili przejścia na emeryturą.

Pracownicy kontraktowi pobierają należytości za podróże służbowe według umowy z nimi zawartej stosownie do przyznanego im wynagrodzenia; należytości te jednak nie mogą, przewyższać należytości, przyznanych funkcjonarjuszom państwowym

Art.  6.

Do miejsca czynności komisyjnych należy zdążać bez żadnej przerwy i to bez względu na odległość.

Rozpoczętej komisji nie wolno przerywać, tylko z ważnych przyczyn, które muszą być szczegółowo umotywowane.

Wyjazdy z miejsca komisyjnego na noclegi dopuszczalne są tylko wówczas, jeżeli w danej miejscowości nie może funkcjonarjusz znaleźć noclegu, a okoliczność tę stwierdzi przełożona władza lub władza administracyjna I instancji, właściwa dla danej miejscowości.

Przy podróżach kojowych, odbywanych jednym ciągiem bez przerwy powinien urzędnik odbyć co najmniej 40 kilometrów drogi w jednym dniu. Zresztą urzędnicy państwowi odbywający podróże służbowe mają używać takich środków przewozu, które, nie powodując niepotrzebnej zwłoki w osiągnięciu celu podróży połączone są z najmniejszemi kosztami dla skarbu Państwa.

Art.  7. ⁸

Przy przesiedleniach służbowych, zarządzonych z urzędu, przyznaje się należycie udokumentowanie faktyczne koszta, które jednak nie mogą przewyższać u funkcjonarjuszów samotnych jednomiesięcznego uposażenia, dla utrzymujących do 4 członków rodziny dwumiesięcznego uposażenia, a dla utrzymujących więcej niż 4 członków rodziny trzymiesięcznego uposażenia (płaca zasadnicza łącznie ze wszystkiemi dodatkami).

Które osoby mają być zaliczone w poczet członków rodziny urzędnika państwowego określają postanowieni? o dodatku drożyźnianym, zawarte w odnośnych ustawach o uposażeniu.

Przy przeniesieniu połączonem z awansem miarodajne jest uposażenie, osiągnięte w drodze awansu.

Prócz należytości za bilety jazdy przysługuje funkcjonarjuszowi przesiedlonemu prawo zarachowania wykazanych kosztów przewozu bagażu, a to dla samotnego 50 kg., dla żonatego 80 kg., a dla każdego z członków rodziny i sługi po 30 kg.

O ile funkcjonarjusz otrzymał ulgi z przewozu urządzenia domowego, należy mu wypłacać odpowiednio zmniejszony ryczałt.

O ile przy przesiedleniu musiano użyć drogi kołowej, urzędnik może zaliczyć dla każdych trzech osób jedną podwodę.

Urzędnikowi żonatemu można dopiero przyznać wówczas pełne koszta przesiedlenia, jeśli dostarczy dowodu zameldowania rodziny w nowem miejscu służbowem. Jeśli urzędnik przesiedla się sam, przyznaje mu się koszta przesiedlenia ustalone dla samotnego.

Dla urzędników, niezaliczonych do żadnego stopnia służbowego określa się ryczałt w wysokości uposażenia tego stopnia, który decyduje o wysokości djet (art. 2).

Jeżeli wskutek nadzwyczajnych wypadków cały urząd zostanie przeniesiony czasowo do innej miejscowości, należą się urzędnikom koszta podróży tam i z powrotem, a nadto i djety za cały czas pobytu tamże, przyczem niema miejsca ograniczenie zawarte w art. 2 rozporządzenia niniejszego.

Jeśli urzędnik będący na substytucji lub delegacji zostanie przeniesiony na stałe do tego miejsca, należą mu się, prócz normalnych kosztów przesiedlenia, także i koszta jednorazowej podróży do dawnej siedziby urzędowej i na powrót celem uregulowania spraw domowych, a nadto djety w czasie tej podróży. Podróż taka musi być ukończona w ciągu dni 8-iu.

Urzędnikowi będącemu na substytucji lub delegacji za djetami należy się za podróże komisyjne odbyte poza czasową siedzibą urzędową zwrot kosztów podróży, a nadto dodatek w wysokości 50% djet pobieranych za każdy dzień podróży komisyjnej.

Art.  8. ⁹

W wyjątkowych wypadkach, mogą być urzędnikom przyznane za zgodą Ministra Skarbu tytułem zwrotu kosztów przesiedlenia rzeczywiście poniesione wydatki o ile będą należycie udokumentowane, także i ponad normy ustalone w paragrafie poprzednim.

Art.  9. ¹⁰

Wszelkie rachunki kosztów podróży mają być przedkładane w terminie 14 dni po ukończeniu komisji.

Każdy rachunek kosztów podróży musi być opatrzony klauzulą władzy zarządzającej komisją lub przełożonej władzy służbowej, stwierdzającej konieczność odbycia podróży, należyte użycie czasu i środków komunikacyjnych, tudzież wykonanie poruczonej czynności.

Urzędnikowi, wyjeżdżającemu na komisję moie być udzielona zaliczka w wysokości najwyżej 2/3 części przypuszczalnych kosztów podróży.

Przeciw odmowie przyznania policzonych w rachunku, należytości komisyjnych może być wniesione w ciągu 14 dni przedstawienie do władzy 11 instancji, względnie do władzy centralnej, która rozstrzyga ostatecznie.

Art.  10.

Przepisy zawarte w art. od 1 do 9 niniejszego rozporządzenia stosują się analogicznie do niższych funkcjonarjuszów państwowych na obszarze całej Rzeczypospolitej i pomocników kancelaryjnych w b. zaborze austrjackim z następującemi zmianami:

a) 11 w razie podróży służbowych należą się funkcjonarjuszom niższym od 1 do 4 stopnia p) ac włącznie djety dzienne w kwocie 20 marek polskich, funkcjonariuszom niższym od 5 do 9 stopnia płacy tudzież pomocnikom kancelaryjnym, w b. zaborze austrjackim w kwocie 24 marek polskich; posterunkowym, st. posterunkowym policji państwowej - 30 marek polskich, przodownikom i st. przodownikom policji państwowej-35 marek polskich,

b) zwraca się im, a w wypadkach przeniesienia także żonie, dzieciom i słudze, ceny biletów Iii klasy, względnie biletów II klasy, jeśli na statkach są tylko dwie klasy.

Art.  11.

Urzędnicy, którzy dotychczas pobierali uposażenie według Vb kategorji płacy otrzymywać będą w czasie przejściowym djety należące się urzędnikom V stopnia służbowego.

Art.  12.

Djety mają służyć na pokrycie wszystkich wydatków, których w myśl rozporządzenia niniejszego nie zwraca się.

Art.  13.

W wypadkach, w których konieczność podróży służbowych trwa stale przez dłuższe okresy czasu, szef właściwej władzy centralnej przyznać może za zgodą Ministra Skarbu ryczałt na podróże, płatny w miesięcznych ratach z góry wraz z uposażeniem.

Art.  14.

Przepisy niniejszego rozporządzenia wchodzą w życie z dniem 1 sierpnia 1920 r. i mają zastosowanie do podróży służbowych i przesiedleń, które miały miejsce w czasie od 1 lipca 1920 r.

Art.  15.

Do wyjaśnienia wątpliwości powstałych przy stosowaniu przepisów niniejszego rozporządzenia powołane jest Ministerstwo Skarbu.

Art.  16.

Niniejsze rozporządzenie znosi wszystkie przepisy o djetach i kosztach podróży, obowiązujące na wszystkich ziemiach wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej.

Warszawa, dnia 5 sierpnia 1920 r.

SPROSTOWANIA.

1) W № 74 na str. 1331 w art. 4 w wierszu pierwszym po słowie "djet" należy dodać słowo "jest".

* Z dniem 28 kwietnia 1921 r. nin. rozporządzenia w brzmieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 1920 w sprawie djet i kosztów podróży służbowych nie stosuje się do podróży odbywanych przez woźnych, podurzędników i posłańców sądowych celem wykonania doręczeń, lub czynności wykonawczych, zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w Porozumieniu z Ministrem Skarbu z dnia 19 kwietnia 1921 r. w przedmiocie strawnego i drogowego dla organów sądowych w b. dzielnicy austrjackiej (Dz.U.21.36.221).

1 Z dniem 1 maja 1922 r. określone w ustępie 2 art. 1 nin. rozporządzenia koszta przeniesienia należą się funkcjonarjuszom państwowym przy przeniesieniach zarządzonych z urzędu lub w drodze konkursu. Przy przeniesieniach na prośbę urzędnika przyznanie w drodze wyjątku kosztów przeniesienia zależeć będzie od decyzji szefa właściwej władzy centralnej. Zwrot faktycznych i udowodnionych kosztów przewozu urządzenia domowego nie może przewyższać u funkcjonarjuszów samotnych jednomiesięcznego uposażenia, dla utrzymujących do 4 członków rodziny dwumiesięcznego uposażenia, a dla utrzymujących więcej niż 4 członków rodziny trzymiesięcznego uposażenia (płaca zasadnicza łącznie z wszystkiemi dodatkami z wyjątkiem nadzwyczajnych dodatków), zgodnie z § 5 rozporządzenia z dnia 30 czerwca 1921 r. w przedmiocie ustalenia wysokości djet, wynagrodzenia rozjazdowego oraz zwrotu kosztów podróży funkcjonarjuszów państwowych (Dz.U.21.66.422).

- art. 1 pkt 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 10 maja 1922 r. w sprawie zmiany przepisów o djetach i kosztach podróży (Dz.U.22.41.347) z dniem 1 maja 1922 r.

2 Art. 2 zmieniony przez § 2 i § 3 rozporządzenia z dnia 10 maja 1922 r. w sprawie zmiany przepisów o djetach i kosztach podróży (Dz.U.22.41.347) z dniem 1 maja 1922 r.

3 Art. 2 pkt 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 23 marca 1922 r. w przedmiocie djet i kosztów podróży funkcjonarjuszów policji państwowej (Dz.U.22.30.241) z dniem 28 kwietnia 1922 r.

4 Art. 2 pkt 5 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 19 lipca 1921 r. (Dz.U.21.67.434) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 sierpnia 1921 r.

5 Art. 3 zmieniony przez § 2 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1920 r. w przedmiocie ustalania wysokości djet, wynagrodzenia rozjazdowego oraz zwrot kosztów podróży funkcjonarjuszów państwowych (Dz.U.21.5.26) z dniem 1 stycznia 1921 r.

6 Art. 4 zmieniony przez § 7 rozporządzenia z dnia 10 maja 1922 r. w sprawie zmiany przepisów o djetach i kosztach podróży (Dz.U.22.41.347) z dniem 1 maja 1922 r.

7 Art. 5:

- zmieniony przez § 8 rozporządzenia z dnia 10 maja 1922 r. w sprawie zmiany przepisów o djetach i kosztach podróży (Dz.U.22.41.347) z dniem 1 maja 1922 r.

- zmieniony przez § 8 rozporządzenia z dnia 10 maja 1922 r. (Dz.U.22.41.347) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1923 r.

8 Art. 7:

- zmieniony przez § 5 rozporządzenia z dnia 30 czerwca 1921 r. w przedmiocie ustalenia wysokości djet, wynagrodzenia rozjazdowego oraz zwrotu kosztów podróży funkcjonarjuszów państwowych (Dz.U.21.66.422) z dniem 1 czerwca 1921 r.

- zmieniony przez § 12 rozporządzenia z dnia 10 maja 1922 r. w sprawie zmiany przepisów o djetach i kosztach podróży (Dz.U.22.41.347) z dniem 1 maja 1922 r.

9 Art. 8 zmieniony przez § 6 rozporządzenia z dnia 30 czerwca 1921 r. w przedmiocie ustalenia wysokości djet, wynagrodzenia rozjazdowego oraz zwrotu kosztów podróży funkcjonarjuszów państwowych (Dz.U.21.66.422) z dniem 1 czerwca 1921 r.

10 Postanowienia zawarte w art. 9 nin. rozporządzenia mają analogiczne zastosowanie do kosztów przeniesienia zmieniony, zgodnie z § 13 rozporządzenia z dnia 10 maja 1922 r. w sprawie zmiany przepisów o djetach i kosztach podróży (Dz.U.22.41.347) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 maja 1922 r.

11 Art. 10 lit. a) zmieniona przez § 2 rozporządzenia z dnia 23 marca 1922 r. w przedmiocie djet i kosztów podróży funkcjonarjuszów policji państwowej (Dz.U.22.30.241) z dniem 28 kwietnia 1922 r.

• Identyfikator: Dz.U.1920.74.507
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Djety i koszty podróży funkcjonarjuszów państwowych.
• Data aktu: 05/08/1920
• Data ogłoszenia: 11/08/1920
• Data wejścia w życie: 01/08/1920, 01/07/1920