Przepis wykonawczy do rozporządzenia o taryfie celnej.

PRZEPIS WYKONAWCZY

do rozporządzenia o taryfie celnej

z dnia 4 listopada 1919 r.

§ 1. (do art. 1).

Stosowanie stawek celnych ustanowionych w taryfie.

Stawki, podane w taryfie stosują się do wszystkich towarów bez względu na kraj, z którego pochodzą lub gdzie je wytworzono.

Wysokość opłat wewnętrznych i sposób ich uiszczania określają osobne przepisy, obowiązujące we wszystkich trzech byłych zaborach.

§ 2. (do art. 1)

Obrót za kartą pozwolenia.

Towary, przeznaczone do przerobienia lub do celów technicznych i przemysłowych, mogą być w miarę postanowień taryfy wprowadzane za zniżonem cłem względnie bez opłaty cła tylko na podstawie karty pozwolenia, wydanej przez kompetentną władzę skarbową.

Osoby lub przedsiębiorstwa, zamierzające korzystać z obrotu za kartą pozwolenia, winny zależnie od rodzaju towaru skierować podanie do Izby Handlowej lub do Urzędu Przemysłowego okręgu, w którym leży przedsiębiorstwo. W podaniu tem mają przedstawić wysokość rocznego zapotrzebowania towaru, zagraniczne źródło, z którego towar zamierzają sprowadzać, siedzibę i rozmiar prowadzonego przedsiębiorstwa i wymienić urząd celny, który miałby przeprowadzać odprawę celną.

Izby Handlowe względnie Urzędy Przemysłowe zbadają prawdziwość przytoczonych w podaniu dat, zaopatrzą je w swoją opinję, w szczególności, czy zachodzi istotnie potrzeba sprowadzania towarów z zagranicy, i prześlą je do władzy skarbowej, w której okręgu przedsiębiorstwo ma swoją siedzibę.

O ile odnośne władze skarbowe do udzielenia pozwolenia w danym wypadku nie są uprawnione, mają nadesłane podanie przedłożyć, wyższej instancji wraz ze stosownym wnioskiem.

Karty pozwolenia będą udzielane tylko osobom i przedsiębiorstwom, które pod wzglądem skarbowym są nieposzlakowane, godne zaufania i które poddadzą się wyraźnie ustanowionym warunkom kontroli skarbowej.

Pozwolenia na obrót za zniżonem cłem względnie z uwolnieniem od opłaty cła wydawane będą na okres najwyżej trzech lat. Po upływie tego terminu, mogą być przedłużone pozwolenia na prośbę przedsiębiorcy na dalszy okres i to automatycznie za zgłoszeniem do władzy skarbowej, że zamierzone jest: dalsze prowadzenie przedsiębiorstwa.

Władze skarbowe mogą wrazie potrzeby żądać zabezpieczenia cła względnie różnicy cła, na czas od wprowadzenia towaru aż do przerobienia go odpowiednio do celu.

O udzieleniu pozwolenia na obrót za kartą pozwolenia mają władze skarbowe zawiadomić równocześnie urzędy celne i organa, którym poruczono dozór nad obrotem.

Przedsiębiorstwo zostaje przez cały czas trwania pozwolenia poddane pod dozór skarbowy i obowiązane jest prowadzić zapiski na pobór i użycie towaru wprowadzonego do przerobienia względnie do celów technicznych i przemysłowych. Organa skarbowe, którym będzie poruczony dozór mają wolny dostęp do wszystkich ubikacji i składów przedsiębiorstwa w tym celu, aby mogły badać zapasy towaru surowego i przerobionego i porównywać je z zapiskami.

Koszta urzędowej kontroli ponosi przedsiębiorca.

Urzędy celne winny przy odprawie towarów, wprowadzonych za kartami pozwolenia, uwidaczniać na karcie pojedyncze przesyłki aż do wyczerpania dozwolonej ilości.

O każdej dokonanej odprawie zawiadamiają urzędy celne osobnem pismem organ skarbowy, powołany do kontroli przedsiębiorstwa.

Organa skarbowe stwierdzą prawidłowe nadejście przesyłki na zawiadomieniu i po wpisaniu dat swego zapisku zwrócą je właściwemu urzędowi celnemu.

W wypadkach ujawnienia nadużycia mogą władze skarbowe cofnąć każdej chwili udzielone pozwolenie odebrać wydaną kartę niezależnie od wdrożenia postępowania karnego.

Przy obrocie za kartami pozwolenia obowiązują w szczególności następujące postanowienia:

do poz. tar. 2 uwaga, 15 uwaga 3, 20 uwaga.

Przed udzieleniem pozwolenia na wprowadzenie ryżu łamanego do wyrobu krochmalu, korzeni do wyrobu olejków eterycznych i herbaty do wyrobu teiny, ma być uskuteczniony pod urzędowym dozorem próbny wyrób w celu oznaczenia stopnia wydatności.

Pozostałe przy wyrobie olei eterycznych i teiny odpadki należy zniszczyć pod kontrolą urzędową.

do poz. 27 p. 3 uwaga, 28 uwaga 3, 33 i 117 p. I uwaga.

Przy wprowadzeniu skażonego spirytusu, wina do wyrobu koniaku i soli do celów przemysłowych, winna strona zobowiązać się do przestrzegania odnośnych przepisów monopolowych i dostarczyć na własny koszt środków do skażenia.

Na życzenie strony może skażenie odbywać się w siedzibie przedsiębiorstwa, w obecności organów skarbowych.

do poz. taryfy 88 p. 4 i 155 p. 3.

Strony, które zamierzają wprowadzić drut do wyrobu grempli za zwolnieniem od cła, mają oświadczyć w podaniu, czy obok wyrobu grempli wytwarzają także i inne wyroby z drutu.

§ 3. (do art. 2)

Upoważnienia urzędów.

Urzędy celne wymierzają cło na zasadzie rozporządzenia o taryfie celnej i stosują przy odprawie towarów stawki celne ustanowione w taryfie, uwzględniając przy tem wydane do niej objaśnienia.

Urzędy ustanowione przy drogach, na których odbywa się przekraczanie granicy pieszo i kołowo, upoważnione są tylko do odprawy towarów przydzielonych do następujących pozycji taryfy celnej: 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 12, 14 pkt. 1, z 23 miód w plastrach i patoka miodowa, 34, 35 p. 2 i 3, 36, 37 p. 1 b i c, 37 p. 3 i 4, 39 p. 1, 40, 41 p. 1, 44 p. 1, 47, 51 p. 1, 53, 58 p. 1 i 2 i uwaga, 59, 62 p. 1, 66 p. 1, 3 i 4, 72 p. 1 a, 74 p. 1 a, 74 p. 4 a, 79 i 160.

Towary przydzielone do innych pozycji taryfy mogą odprawiać urzędy celne ustanowione przy drogach tylko wtedy, jeżeli ogólna należność celna za sprowadzony towar nie przenosi 50 marek w złocie, a towary podlegające cłu od sztuki w następującej ilości: kapelusze, poz. tar. 210, 2 sztuki, parasole poz. tar. 211, 1 sztukę, wozy osobowe lub ciężarowe, rowery, poz. tar. 173 p. 1, 2, i 3 a, 1 sztukę.

Dzielenie towarów w celu obejścia tego postanowienia jest zabronione.

Aż do chwili wydania urzędowego spisu urzędów celnych z upoważnieniami do odpraw towarów, mogą kolejowe urzędy celne odprawiać towary bez ograniczenia.

§ 4. (do art. 3)

Drogi celne.

Drogi celne mają być jako takie wyraźnie oznaczone.

Władza skarbowa wyznaczy również miejsca lądowania, w których jedynie może odbywać się załadowanie i wyładowanie towarów.

Na budowanie promów przewozów, mostów, pomostów i t. p. na, wodach granicznych potrzeba pozwolenia władzy skarbowej, która może zarządzić usunięcie tego rodzaju urządzeń, jeżeli je zbudowano bez jej pozwolenia.

§ 5. 1 (do art. 4)

Ograniczenie ruchu ze względu na porę.

Przewóz towarów dozwolony jest tylko w porze dziennej.

Jako porą dzienną uważa się czas:

W styczniu i lutym	od	7 g.	rano	do	6 g.	wiecz.
w marcu i kwietniu	"	6 g.	"	"	7 g.	"
w maju, czerwcu, lipcu i sierpniu	"	5 g.	"	"	8 g.	"
we wrześniu i październiku	"	6 g.	"	"	7 g.	"
w listopadzie i grudniu	"	7 g.	"	"	6 g.	"

Dla urzędów celnych, położonych przy drogach kołowych, ustanawia się godziny urzędowe od 8 g. do 12 g. przed południem i od 2 g. do 5 g. po południu w miesiącach zimowych, t. j. od października do lutego włącznie, w innych miesiącach od 7 g. do 12 g. przed południem i od 2 g. do 6 g. po południu.

Podróżni, zgłaszający się w urzędach celnych położonych przy drogach kołowych, będą odprawiani poza godzinami urzędowemi tylko wyjątkowo w wypadkach istotnej potrzeby.

Przejeżdżający w wykonywaniu swego zawodu księża, lekarze, felczerzy, akuszerki i straż pożarna, muszą być przepuszczani przez granicę o każdej porze dnia i nocy.

Ustalenie godzin urzędowych w urzędach celnych położonych przy kolejach żelaznych, nastąpi zależnie od stosunków lokalnych w porozumieniu z zarządem kolejowym.

§ 6. (do art. 6)

Zakazy przywozu i ograniczenia obrotu.

Na zasadzie art. 6 zabronione są w przywozie do obszaru celnego:

a) ze względów zdrowotnych:

1. surogaty szafranu;

2. obicia papierowe (tapety), papiery, drukowane materje i inne przedmioty zabarwione farbą arszenikową;

3. farba anilinowa, zawierająca arszenik (fuksyna i innych nazw) w kawałkach, proszku i cieście (nie w kryształach);

4. opjum do palenia, jak również fajki i wszelkie przyrządy do palenia opjum;

b) ze względów bezpieczeństwa publicznego: armaty, pociski, granaty, bomby i t. p.

Broń i przybory do niej, z wyjątkiem myśliwskiej, wolno przywozić dla sprzedaży i użytku osobistego na podstawie osobnego pozwolenia przywozu;

c) z innych względów publicznych:

1. jagody rybiej trutki, (baccae cocculi indici);

2. moneta srebrna i z metali nieszlachetnych, polska lub obcokrajowa w ilości przewyższającej potrzeby podróżnych, określonej przez Ministerstwo Skarbu;

3. wszelkie wyroby i przedmioty o charakterze bluźnierczym i obrażającym uczucia religijne, narodowe i moralne;

4. ziemniaki pochodzenia amerykańskiego, liście, obierzyny, odpadki i wszelkie opakowania użyte przy przewozie ziemniaków z Ameryki do kraju.

Żywe rośliny, sadzonki, szczepionki, świeże odpadki kwiatów wszelkiego rodzaju z Ameryki i Australji oraz wszelkie przedmioty służące do ich opakowania, dalej świeże owoce, świeże odpadki owoców z Ameryki i Australji wraz z opakowaniem mogą być wprowadzone przez upoważnione do tego stacje wchodu, o ile przy badaniu okaże się, że towary te są wolne od mszycy San Josê;

5. bilety loterji zagranicznej lub t. zw. pożyczek loteryjnych w emisjach osób prywatnych, towarzystw, miast i państw;

6. etykiety do butelek z firmami zagranicznych producentów, dostarczone bez towaru;

7. naczynia z podwójnemi dnami;

8. marki do gry oraz wszelkie przedmioty naśladujące monety kruszczowe krajowe lub zagraniczne;

9. naśladownictwa pieniędzy papierowych, banknotów i papierów wartościowych tak krajowych jak i zagranicznych; zakazane są również w przywozie przedmioty ozdobione takiemi naśladownictwami z wyjątkiem dzieł literackich.

Ograniczenia przywozu.

Warunki przywozu przedmiotów monopolu państwowego określają osobne przepisy.

Przywóz trucizn oraz środków leczniczych dozwolony jest pod warunkami, które ustanowi Ministerstwo Zdrowia Publicznego w porozumieniu z Ministerstwem Skarbu.

Wprowadzanie zwierząt i surowych produktów zwierzęcych zależne jest od przestrzegania obowiązujących w tej mierze przepisów weterynaryjnych.

Ograniczenia wywozu.

Proch i środki wybuchowe, broń wszelkiego rodzaju i przybory do niej, z wyjątkiem myśliwskiej, można wywozić tylko za pozwoleniem Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Zabytki, dzieła sztuki i kultury, jak: obrazy i miniatury, stare sztychy, pergaminy, księgi i rękopisy, zbiory starych monet i pieczęci, rzeźby, kielichy, monstracje, puszki, krzyże, relikwiarze, ornamenty, kapy, pasy słuckie, kontusze, makaty, gobeliny, hafty starożytne, zbroje, oręże, oraz pochodzące z wykopalisk urny, narzędzia kamienne, wyroby kruszcowe i szklane, broń i t. p., mogą być wywożone tylko na podstawie pozwolenia Ministerstwa Sztuki i Kultury.

§ 7. (do art. 7)

Deklarowanie towarów.

Do odprawy celnej należy towary zgłaszać ustnie lub pisemnie.

Deklarację celną ma złożyć uprawniony do rozporządzania towarem.

Za uprawnionego do rozporządzania towarem uważa się bezpośredniego posiadacza towaru lub tego, który swoje uprawnienie do rozporządzania towarem udowodni wykupionym kolejowym listem przewozowym, morskim listem przewozowym (connessement), listem składowym lub prawomocną cesją.

Urzędy celne upoważnione są do odprawy celnej na podstawie ustnego zgłoszenia tylko w ruchu podróżnych i pogranicznym, o ile rozchodzi się o towary wprowadzone dla własnej potrzeby podróżnego względnie mieszkańca pogranicza a nie o przedmioty przeznaczone na handel.

Kolejowe urzędy celne mogą odprawiać wszystkie towary na podstawie ustnego zgłoszenia, o ile przypadająca za nie ogólna suma cła nie przekracza 300 mk. w złocie i to w tych wypadkach, kiedy w pojedyńczych sztukach (collo) znajdują się towary jednakowego gatunku i przedłożono deklarację pierwotną (wysyłającego) lub fakturę, z wyjątkiem przedmiotów monopolu państwowego jakoteż towarów, których przydzielenie do pewnej pozycji taryfy nie da się łatwo już na podstawie zwyczajnego obejrzenia uskutecznić, jak napoje, przędze, tkaniny, lakiery, nafta, maszyny i produkty chemiczne.

Zwierzęta oraz towary ulegające szybkiemu zepsuciu np. świeże cięte kwiaty można bez względu na wysokość cła odprawiać na podstawie deklaracji ustnej.

We wszystkich innych wypadkach należy złożyć pisemną deklarację.

Deklaracje pisemne mają być sporządzane w trzech równobrzmiących egzemplarzach, w regule według nazw i podstaw wymiaru, przepisanych w taryfie celnej.

Z deklaracji musi wynikać zupełnie niewątpliwie, pod którą pozycję główną lub poboczną (poddziałową) taryfy towar podpada i nie wolno pominąć w niej żadnego szczegółu, mającego wpływ na wymiar należności celnych.

Części składowe przedmiotów złożonych, służące tylko do przymocowania lub spojenia pojedynczych części przedmiotu, jak zwyczajne okucia, zawiasy, zasuwki, zamki, śruby, gwoździe, tasiemki, sznurki i t. p., nie wpływają na taryfowanie.

Dodatki i ozdoby nadające towarom wyższą wartość, należy jako takie w deklaracji zaznaczyć, chyba, że taryfa przydziela pewne towary bez względu na dodatki i ozdoby do osobnych pozycji, jak np. broń ręczną, instrumenty muzyczne i t. p.

Przy deklarowaniu przędzy, tkanin i wyrobów sporządzonych z różnych włókien lub z domieszką szychu, złota i srebra, należy podać w deklaracji procentowo ilość włókien każdej jakości względnie domieszki obcych dodatków, szychu, złota i srebra.

Rozdzielanie przedmiotów w urzędzie celnym na części składowe w celu oclenia każdej części osobno według taryfowej jakości, jest niedopuszczalne.

Przedmioty rozdzielone na części składowe, które nadeszły w jednej przesyłce a stanowią wedle taryfy całość, należy deklarować i clić według pozycji taryfy odnoszącej się do całości, wyjąwszy wypadki, w których taryfa wyraźnie dopuszcza stosowanie różnych pozycji do poszczególnych części składowych.

Przedmioty wolne od cła na zasadzie art. 10 p. 2, 3, 4, 7, 8, 10, 11, 12, 13 i art. 11 p. 1-3 wolno deklarować ogólnie jako "rzeczy podróży" i t. p.

Dla ewidencji statystycznej obrotu towarów zagranicznych winien być wymieniony w deklaracji kraj, w którym towar został wytworzony; o ile ten jednak nie da się stwierdzić, należy podać kraj, w którym towar został do transportu nadany.

Jeżeli towary przeznaczone są do przewozu przez obszar celny, lub strona życzy sobie odprawy wewnątrz kraju, wreszcie w wypadkach, w których graniczny urząd celny do odprawy pewnego rodzaju towarów nie jest upoważniony, mają być towary przekazane do innego urzędu celnego. Graniczne urzędy celne mogą towary, których rewizja wymaga długiego czasu i mozolnego badania, przekazywać do krajowego urzędu celnego nawet wbrew wnioskowi upoważnionego do rozporządzania towarem, o ile urząd odbiorczy znajduje się w miejscu przeznaczenia lub na drodze do miejsca przeznaczenia.

Przy przekazywaniu kartą konwojową obowiązują pod względem deklarowania te same postanowienia, jak przez deklarowaniu do oclenia.

Przekazywanie towarów listą przekazową dopuszczalne jest tylko w obrocie kolejowym.

§ 8. (do art. 8)

Deklarowanie ilości do oclenia.

Ilość towaru należy deklarować według podstaw, ustanowionych w taryfie dla poszczególnych towarów.

Podstawami do wymiaru cła są: waga (100 kg.), ilość sztuk, ilość osi, wreszcie łącznie waga i ilość sztuk (poz. 171).

Jeżeli towary nadchodzą w opakowaniu, należy deklarować z reguły wagę surową każdej sztuki (collo) osobno i wymienić rodzaj opakowania według nazwy przewidzianej w tabeli tarowej, lub postanowieniach § 11 niniejszego przepisu.

Opakowania niewymienione w tabeli tarowej deklaruje się tak, jak się one przedstawiają np. kufer, konewka, blaszanka i t. p.

Towary zawarte w jednej i tej samej sztuce a podpadające pod różne stawki, należy deklarować, o ile podlegają cłu od wagi, każdy oddzielnie według wagi czystej. Gdyby między niemi znajdował się towar podlegający cłu według wagi surowej, należy deklarować wagę jego łącznie z opakowaniem.

Oprócz wagi surowej należy deklarować wagę czystą, jeżeli towar znajduje się w takiem opakowaniu, które nie jest wymienione ani w tabeli tarowej, ani w postanowieniach o tarze (§ 11).

Całowagonowe ładunki oraz przesyłki składające się z większej ilości sztuki (colli) można deklarować sumarycznie, jeżeli zawierają towar jednakowego gatunku, i nadeszły w jednakowem opakowaniu.

§ 9. (do art. 8)

Ustalenie wagi surowej.

Przez wagę surową rozumie się ciężar towaru z całem opakowaniem zewnętrznem, służącem do ochrony towaru w czasie przewozu oraz opakowaniem wewnętrznem, osłaniającem towar.

Ciężar zewnętrznego opakowania nazywa się tarą.

Wagę surową ustalają urzędy celne z reguły przez odważenie towarów. Jednakże dozwala się przy przywozie na następujące wyjątki:

1. Wagą podaną przez stronę można zadowolić się przy towarach wolnych od cła i towarach jednego gatunku, nie podlegających cłu, wyższemu niż 10 marek w złocie od 100 kg., o ile nadchodzą w ładunkach całowagonowych.

2. Zamiast odważenia całej przesyłki można odważyć tylko niektóre sztuki (colli) wybrane bez wpływu strony, a mianowicie przy odprawie:

a) towarów, od których cło przywozowe nie przekracza 35 mk. w złocie za 100 kg., jeżeli w deklaracji podano wagę każdej sztuki oddzielnie;

b) towarów sporządzonych z jednakowego materjału, jednakowej wielkości i kształtu, tak, że przez odważenie części względnie sztuki obliczyć można wagę całej przesyłki (np. osie, szyny i t. p.).

3. Przy odprawie towarów, które podlegają cłu według wagi surowej, a nadchodzą bez opakowania w ładunkach zajmujących całe wagony lub pomieszczenia okrętowe, wystarczy odważyć kilka wagonów względnie zawartość kilku pomieszczeń, jeżeli jest podana waga poszczególnych wagonów lub towarów zawartych w pomieszczeniach okrętowych.

4. Przy odprawie towarów jednego gatunku w ładunkach wagonowych, o ile stawka nie przekracza 35 mk. w złocie za 100 kg., można obliczyć wagę przez potrącenie urzędowej tary, uwidocznionej na wagonach, od stwierdzonej wagi wagonu wraz z towarem. Ułatwienie to należy stosować także przy odprawie maszyn wszelkiego rodzaju, kabli, akumulatorów, samochodów i płynów w cysternach i beczkach.

W wypadkach podejrzanych należy jednak zarządzić zawsze rzeczywiste odważenie a przy cysternach powtórne odważenie ich w stanie próżnym.

§ 10. (do art. 8)

Ustalenie wagi czystej.

Wagę czystą otrzymuje się przez odjęcie tary od wagi surowej.

Przez wagę rzeczywistą rozumie się ciężar towaru bez jakiegokolwiek opakowania.

Jeżeli wagi czystej towaru nie stwierdzono przez przeważenie lub też strona nie podała jej we wniesionej deklaracji pisemnej, mają zastosowanie tary wyszczególnione w tabeli tarowej.

Wystarcza zatem podać w deklaracji do oclenia wagę surową i rodzaj opakowania. Przy odprawie przysługuje jednak urzędowi celnemu prawo zażądania rzeczywistego odważenia, jeżeli towar znajduje się w opakowaniu tak lekkiem, że zastosowanie urzędowej tary przyniosłoby stronie znaczną korzyść.

Jeżeli wyjęcie przedmiotu z opakowania i rzeczywiste odważenie nie da się bez trudności wykonać, należy ustalić rzeczywistą wagę sposobem rachunkowym, chociażby strona deklarowała wagę czystą.

O ile towar mieści się w naczyniu, dla którego w tabeli i objaśnieniach do niej tara nie jest przewidziana, należy oclić przesyłkę według wagi surowej, chyba, że strona wykaże w sposób niewątpliwy, że waga przez nią deklarowana jest rzetelna.

Jeżeli w sztuce (collo) znajdują się towary podlegające opłacie według wagi czystej, dla których są ustanowione w taryfie różne stawki, należy ustalić wagę każdego z tych towarów przez rzeczywiste odważenie.

Gdyby obok towarów podlegających opłacie według wagi czystej, mieściły się w tej samej sztuce (collo) również towary, które należy clić według wagi surowej, wtedy dolicza się tarę do tego z towarów podlegających opłacie według wagi surowej, który najwięcej waży.

Do wagi towarów, które się cli według wagi czystej, należy doliczyć także ciężar wewnętrznego opakowania.

Jeśli opakowanie podlega cłu wyższemu niż sam towar, oblicza się cło nie według stawki towaru, lecz opakowania. Na wniosek strony można jednak poddać wewnętrzne opakowanie osobnemu ocleniu według taryfowej jakości, jeżeli opakowanie da się łatwo oddzielić od towaru a taryfa nie zawiera odmiennego postanowienia.

Towary na kartonach, deszczułkach, wkładkach, w kartonowych pudełeczkach, w papierze bibułkowym, na szpulkach drewnianych lub z kartonu i wogóle w drobnych opakowaniach do detalicznej rozsprzedaży, należy clić zawsze łącznie z tem opakowaniem, chyba że taryfa lub objaśnienia do niej względnie tabela tarowa zawierają odmienne postanowienie.

Ciężkich wkładów, jak walce, ramy, deski i t. p., używanych do ochrony towaru w czasie transportu, np. kabli, siatek metalowych, tkanin i t. d. nie należy wliczać do wagi towaru, lecz clić według ich taryfowej jakości.

Materjałów jak słoma, siano, wełna drzewna, skrawki papieru, ochrona z tektury falistej i t. p, które służą do ochrony towarów szklanych, glinianych i t. p. w czasie transportu, nie należy wliczać do wagi towaru ani oddzielnie deklarować.

§ 11. (do art. 8)

Postanowienia o tarze.

Dołączona do niniejszego przepisu tabela tarowa (załącznik "A") zawiera spis używanych zwykle w handlu zewnętrznych opakowań oraz odsetki, które należy potrącać od surowej wagi towaru.

Tara podana przy poszczególnych pozycjach taryfy dotyczy zarazem i wszystkich w tabeli osobno niewyszczególnionych pobocznych pozycji (poddziałów).

Podaną w tabeli tarą należy stosować tylko do wymienionych w niej rodzajów opakowania.

Ze względu na rozmaitość opakowań, używanych w handlu dla jednego i tego samego towaru, należy przestrzegać następujących zasad:

1. Tara przyznana dla skrzyń odnosi się również i do beczek lub zupełnie zamkniętych dzieżek, jeżeli te nie są w tabeli osobno wymienione i odwrotnie.

Dla towaru, znajdującego się w dwóch lub kilku opakowaniach, przyznaje się tarę za to opakowanie, dla którego są przewidziane najwyższe odsetki, o ile tabela nie zawiera odmiennego postanowienia.

Tylko w wypadkach wprowadzenia ciał stałych w podwójnych beczkach należy uwzględnić obydwie tary, jeżeli w tabeli jest ustanowiona osobna tara dla beczek zwykłych i dla beczek ochronnych (wierzchnich).

Jeżeli naczynie, w którem mieści się płyn, podlega wyższej stawce niż sam płyn, należy clić całość według pozycji taryfy, pod którą podpada naczynie.

Stronie wolno jednak żądać oddzielnego oclenia płynu według wagi surowej, a naczynia według wagi rzeczywistej, jeżeli wykaże wagę naczynia. Wagę naczyń można wykazać fakturą, specifikacją, znakami cechowniczemi i t. p.

W razie uiszczenia cła za płyny według pozycji taryfy, pod którą podpada naczynie, wolno naczynie dostawić w czasie późniejszym właściwemu urzędowi celnemu i żądać zwrotu różnicy cła.

Różnicę cła ustala się w sposób następujący:

Urząd oblicza cło wchodowe od pierwotnej wagi surowej (naczynie wraz z płynem) według pozycji taryfy przypadającej dla płynu, następnie od wagi rzeczywistej naczynia podług pozycji taryfy przypadającej dla naczynia. Odejmując sumy uzyskanych w ten sposób należności od cła uiszczonego pierwotnie, otrzymuje się żądaną różnicę.

Obliczoną w ten sposób różnicę cła mogą urzędy celne zwracać bez osobnego upoważnienia, jeżeli strona już w deklaracji zastrzegła sobie prawo żądania zwrotu tej różnicy a urząd celny stwierdzi tożsamość naczyń, ustaloną przy pierwotnej odprawie.

Zwrot różnicy cła zależny jest w każdym wypadku od przedłożenia pierwotnego dokumentu oclenia.

Płyny w ochronnych beczkach cli się z potrąceniem tary ustanowionej w tabeli dla beczek ochronnych albo też na podstawie wagi ustalonej przez przeważenie po zdjęciu beczki ochronnej, o ile strona postawi wniosek w tym kierunku.

Rzeczywistą wagę płynów, wprowadzonych w cysternach lub podobnych, do przewozu płynów umyślnie zbudowanych środkach transportowych, ustala się stosownie do okoliczności w trojaki sposób:

a) przez odjęcie od wagi surowej tary urzędowej, uwidocznionej na środku transportowym;

b) przez przeważenie środka transportowego po wypróżnieniu go i odjęciu jego ciężaru od wagi surowej;

c) przez przelanie płynów do próżnych naczyń już odważonych i odważenie ich następnie w stanie napełnionym. Różnica między wagą płynu z naczyniami a wagą naczyń próżnych stanowi rzeczywistą wagę płynu.

Za płyny uważa się również ciała ciągliwe, które przy ciepłocie + 12° R. (+ 15° C.) dają się przelać.

2) Do towarów wprowadzonych w niezupełnych skrzyniach, oszalowaniach, ramach lub klatkach stosuje się, o ile tabela nie zawiera odmiennego postanowienia, tarę wyznaczoną dla bel i to odsetki wyższe, jeżeli dla bel są ustanowione dwojakie odsetki.

Gdzie dla bel nie jest przewidziana tara w tabeli, uwzględnia się tarę w wysokości 2%.

3) Przy odprawie towarów w pojedynczych workach i belach z juty lub zgrzebnego płótna, w matach ze słomy lub w rogożach uwzględnia się również 2% o ile dla tych towarów nie jest przewidziana w tabeli tara dla pojedynczych bel.

Gdzie w tabeli dla towarów w belach jest ustanowiona tara przekraczająca 4%, należy przez belę rozumieć przynajmniej podwójne opakowanie z płótna zgrzebnego, juty, mat i t. p. albo pojedyncze opakowanie tego rodzaju, jednak z żelaznemi obręczami; jeżeli te warunki nie zachodzą, należy uwzględnić tylko połowę podanych w tabeli odsetek tary.

Ustanowione w tabeli tary dla bel stosować można tylko do bel powyżej 10 kg.; dla bel o wadze poniżej 10 kg. nie przyznaje się żadnej tary.

4) Zewnętrzne opakowania z blachy żelaznej, odpowiadające zwyczajom handlowym, chociażby były pocynkowane (galwanizowane) lub cynowane, należy clić łącznie z towarem, o ile tabela tarowa nie zawiera odmiennych postanowień.

Inne, nieodpowiadające zwyczajom handlowym, opakowania z blachy żelaznej, jako też wszelkie opakowania z innych metali należy clić osobno, o ile w taryfie lub tabeli tarowej tego rodzaju opakowania nie są uwzględnione.

§ 12. (do art. 10).

Objaśnienia do uwolnień od cła.

Do p. 2. Na podstawie poświadczeń odnośnych zastępstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych.

Do p. 4. Na podstawie dyplomów.

Do p. 5. Na podstawie potwierdzenia Dyrekcji Monopolowej, że przedmioty stanowią własność rządową i że są przeznaczone dla fabryk lub składów rządowych.

Do p. 7. Na podstawić zaświadczeń Zarządów muzealnych i Zakładów naukowych, że przedmioty są przeznaczone dla publicznych zbiorów względnie do celów naukowych publicznych zakładów i zostały wpisane do inwentarza Dzieła artystów polskich za poświadczeniem Ministerstwa Sztuki i Kultury. Przedmioty sprowadzone dla szkół ludowych za potwierdzeniem inspektorów szkolnych.

Do p. 8. Na podstawie urzędowych ogłoszeń o zawarciu umowy lub istniejącym obowiązku utrzymywania granicznych torów kolejowych.

Do p. 10. Jako wolne od cła należy uważać umocowane na kartonach wzory wyrobów metalowych, papierowych i t. p. w pojedynczych sztukach, różniących się między sobą wielkością, kształtem, kolorem lub rysunkiem, jak garnitury guzików, okuć, kopert, widokówek i t. p. Wzory wszelkiego rodzaju, nadające się i w pojedynczych sztukach do użytku jak np.: scyzoryki, nożyczki, kwiaty sztuczne, portmonetki, rękawiczki z jednej ręki i t. p., mogą odprawiać urzędy celne bez cła tylko wtedy, jeżeli za zgodą strony przedmioty te zostaną uczynione niezdatnemi do użytku.

Do p. 11. Jako rzeczy podróżnych mogą być również uwolnione od cła narzędzia rzemieślników i monterów, instrumenty lekarzy, artystów i uczonych, fotograficzne aparaty, małe maszyny do pisania, wózki dla dzieci i do przewożenia chorych, o ile te przedmioty są używane i służyć mają do własnego użytku lub wykonywania zawodu i nie zachodzi podejrzenie, że podróż przedsięwzięto jedynie dla wprowadzenia przedmiotu bez cła.

Urzędy celne są uprawnione, o ileby ze względu na ilość lub jakość wprowadzonych rzeczy podróży zachodziła potrzeba stwierdzenia zatrudnienia i stosunków podróżnego, żądać przedłożenia dokumentów podróży.

W wypadkach podejrzanych lub gdy rzeczy podróżnych ze względu na jakość lub ilość nie odpowiadają potrzebie i stanowi podróżnego, należy stosować postępowanie zapiskowe i żądać zabezpieczenia cła.

W ruchu podróżnych zezwala się na wprowadzenie bez cła 100 sztuk papierosów lub 25 sztuk cygar względnie 100 gr. tytoniu. Ulgi tej jednak nie należy stosować do mieszkańców pogranicza.

Do p. 12. Środki transportowe należy odprawiać bez cła, o ile z rodzaju transportu, środka transportowego, z kierunku i miejsca przeznaczenia wynika jasno, że w danym wypadku chodzi o przewiezienie osób lub towarów, a nie o wprowadzenie środka transportowego bez opłaty cła.

Od samochodów, rowerów i samolotów należy nawet i przy czasowem wprowadzeniu ich dla przewiezienia osób lub towarów, żądać zabezpieczenia cła aż do chwili występu za granicę. Na wyjątki od tego może zezwolić Ministerstwo Skarbu w wypadkach uwzględnienia godnych.

Przy odprawie innych środków transportowych jak wozy, taczki, putnie i t. p. należy wymagać zabezpieczenia cła tylko w razie podejrzenia lub gdy te środki nie wykazują siadów używania.

Do p. 13. Trumny ze zwłokami, urny z popiołami zwłok, należy odprawiać tylko na podstawie specjalnych dokumentów wymaganych dla transportu zwłok.

Przy odprawie wieńców i kwiatów należy wymagać potwierdzenia zagranicznych władz politycznych, że wieńce te względnie kwiaty przeznaczone są do złożenia na grobach poległych.

Do p. 14. Wszelkie towary lub próbki nadsyłane pocztą listową mają być dostawione urzędom celnym do odprawy.

Uprawnienia władz i urzędów odnośnie do art. 10.

Przedmioty i towary wymienione pod p. 2, 3, 4, 5, 6, 8, 10, 11, 12 i 14 mogą urzędy celne odprawiać bez osobnego upoważnienia.

Do odprawy przedmiotów wymienionych pod p. 1 i 9 będą upoważnione niektóre urzędy celne przez Ministerstwo Skarbu albo ogólnie, albo w każdym poszczególnym wypadku.

Pozwoleń na wolną od cła odprawę przedmiotów wymienionych w p. 7 będą udzielały:

a) w byłym zaborze rosyjskim Ministerstwo Skarbu;

b) w byłym zaborze pruskim Dyrekcja Ceł w Poznaniu;

c) w byłym zaborze austrjackim Dyrekcja Skarbu we Lwowie i Dyrekcja Okręgu Skarbowego w Krakowie w swoim okręgu.

Przedmioty do utrzymania grobów poległych żołnierzy państw obcych (p. 13) mogą być odprawiane tylko za każdorazowem pozwoleniem Ministerstwa Skarbu.

Odprawę innych przedmiotów, w tym punkcie wymienionych, uskuteczniają urzędy celne bez osobnego upoważnienia.

§ 13. (do art. 11)

Do p. 1. Osoby przesiedlające się winny dołączyć do podania szczegółowy spis ruchomości, potwierdzony przez władzę polityczną dotychczasowego miejsca zamieszkania i uwierzytelniony przez właściwe przedstawicielstwo Rzeczypospolitej Polskiej, na dowód, że objęte spisem przedmioty stanowią ich własność i były przez nie używane za granicą.

Także narzędzia i instrumenty do wykonywania zawodu, maszyny, części składowe maszyn i urządzenia fabryczne mogą być uwolnione od opłaty cła, o ile były używane przez przesiedlającego się, stosunkom jego odpowiadają i przeznaczone są do prowadzenia własnego przedsiębiorstwa w kraju.

Wykluczone od uwolnienia od cła są produkty spożywcze, nieprzerobione materjały, półfabrykaty i surowce a nadto wszelkie przedmioty, które przy odprawie celnej uznane zostaną za nieodpowiadające potrzebie lub stosunkom przesiedlającego się.

Przy odprawie celnej winna strona przedłożyć jeszcze dowód, że zgłosiła się do stałego pobytu w kraju.

Do p. 2. Wyprawy ślubne osób płci żeńskiej, zamieszkałych najmniej od trzech lat zagranicą, mogą być uwolnione od cła po dostarczeniu dowodu zawarcia ślubu małżeńskiego.

Do podania o uwolnienie od cła należy dołączyć oprócz metryki ślubu, także szczegółowy spis przedmiotów stanowiących wyprawę.

W wyjątkowych uwzględnienia godnych wypadkach, może Ministerstwo Skarbu pozwolić na dodatkowe przedłożenie metryki ślubu w terminie ściśle określonym, jednak za złożeniem całej przypadającej należności celnej tytułem zabezpieczenia aż do chwili dostarczenia metryki ślubu.

Władze skarbowe mogą odmówić uwolnienia od cła, o ile uznają, że przedmioty nie są odpowiednie stanowi lub ilość ich nie odpowiada zwyczajowi lub potrzebie.

Do p. 3. Celem uzyskania uwolnienia od cła przedmiotów otrzymanych w spadku należy dołączyć do podania dekret dziedzictwa.

Jako rzeczy spadkowe można uwolnić od cła także urządzenia domowe, kuchenne, narzędzia i sprzęty fabryczne, o ile służyć mają do własnego użytku spadkobiercy i stosunkom jego są odpowiednie.

Do p. 4. Przedmioty takie mogą być uwalniane od cła po przedłożeniu poświadczenia właściwej władzy politycznej, że dotyczące osoby popadły w niedostatek wskutek klęsk elementarnych.

Do p. 5. Nieodzownym warunkiem uwolnienia od cła przesyłek krajowych zwróconych z zagranicy jest wykazanie w sposób niewątpliwy, że są pochodzenia krajowego, że zagranicą nie weszły do wolnego obrotu i że przed wysłaniem zagranicę znajdowały się w wolnym obrocie w kraju.

Okoliczność, że przesyłki nie weszły zagranicą do wolnego obrotu, ma być potwierdzona przez zagraniczne publiczne zakłady przewozowe, względnie urzędy celne na oryginalnych listach przewozowych.

Do p. 6. Zwrot cła od zagranicznych przesyłek, które po ocleniu przeznaczono do wywozu zagranicę, może nastąpić pod warunkiem zgłoszenia towaru do wywozu w terminie 3-miesięcznym od chwili oclenia, stwierdzenia tegoż tożsamości i wykazania na żądanie władz skarbowych, że towaru nie wprowadzono do czasowego użytku.

Przesyłki takie należy dostawić przed zwrotem zagranicę do tego urzędu celnego, w którym zostały oclone, celem stwierdzenia tożsamości i wykonania kontroli nad ich wywozem.

Urzędy celne winny przekazywać takie przesyłki do występu zagranicę wyłącznie kartą konwojową.

O ileby przesyłki tego rodzaju stawiono do odprawy dopiero w granicznym urzędzie celnym, obowiązany jest urząd na wniosek przewoźnika dokonać wewnętrznej rewizji i stwierdzić tożsamość na odnośnym kwicie celnym.

Uprawnienia władz i urzędów odnośnie do art. 11.

Do udzielania pozwoleń na wolną od cła odprawę przedmiotów wymienionych w p. 1, 2,3 i 4 powołane są:

a) w byłym zaborze rosyjskim Ministerstwo Skarbu;

b) w byłym zaborze pruskim Dyrekcja Ceł w Poznaniu;

c) w byłym zaborze austrjackim Dyrekcja Skarbu we Lwowie.

Na wolną od cła odprawę maszyn i narzędzi fabrycznych (art. 11, p. 1 i 3) może zezwolić tylko Ministerstwo Skarbu.

Do p. 5. Urzędy celne mogą uwalniać od cła bez osobnego pozwolenia krajowe przesyłki zwrócone z zagranicy, o ile nadchodzą w przeciągu 6 miesięcy od chwili występu za granicę i nie weszły zagranicą do wolnego obrotu, a należność celna nie przekracza 200 marek w złocie.

Dyrekcja skarbu we Lwowie oraz Dyrekcja Ceł w Poznaniu mogą w takich wypadkach uwalniać od cła do kwoty 1.000 marek w złocie.

We wszystkich innych wypadkach, tudzież w razie zachodzących wątpliwości, potrzebne jest pozwolenie Ministerstwa Skarbu.

Do p. 6. Na zwrot uiszczonego cła do wysokości 1.000 marek w złocie, mogą zezwalać Dyrekcja Skarbu we Lwowie oraz Dyrekcja Ceł w Poznaniu, o ile towar nie był jeszcze w wolnym obrocie.

We wszystkich innych wypadkach może tylko Ministerstwo Skarbu zezwolić na zwrot cła.

§ 14. (do art. 11).

Postanowienia dotyczące opakowania.

Do p. 7. Używane i znakami zaopatrzone zwrotne opakowania zewnętrzne i wewnętrzne, mogą być uwolnione od cła, o ile będzie wykazane, że były użyte przy wywozie przesyłek krajowych.

Graniczne urzędy celne, przez które się odbywa występ towarów, upragnione są do wydawania na żądanie strony poświadczeń, według załączonego wzoru.*)

*) Wzór poświadczenia.

Urząd Celny w ...............

Nr. .....

Poświadczenie wywozu opakowania.

Dnia .......................... wywieziono pod kontrolą urzędu

następujące opakowania .............. sztuk: .................

(słowami) (rodzaj opakowania)

zawierających ................................................

(rodzaj towaru).

(Stempel urzędu) dnia .......................

Podpis ..................

Urzędy celne winny na wydane poświadczenia prowadzić zapisek według załączonego wzoru.**)

Na wywiezione z towarem stare beczki, zaopatrzone krajowemi znakami cechowniczemi, nie będą wydawane poświadczenia, a urzędy celne będą je przy powrocie do kraju odprawiały bez cła.

Używane płachty do przykrywania wozów, przyrządy do ładowania lub umocowania towarów w czasie transportu, stanowiące własność kolei, są przy powrocie do kraju wolne od cła. Podobne przedmioty i przyrządy, stanowiące własność prywatną, mogą urzędy celne, o ile strona wykaże, że są krajowego pochodzenia również uwolnić od cła.

Opakowania zwrotne, na które przedłożono poświadczenia stwierdzające wywóz, mogą uwalniać od cła urzędy celne z wyjątkiem flaszek, słoi, butli, kamionek i wszelkiego rodzaju naczyń ze stali lub innego metalu, do których uwolnienia od cła potrzebne jest pozwolenie Ministerstwa Skarbu.

Do § 8. Używane próżne beczki z nafty, przeznaczone dla krajowych rafinerji a wprowadzone celem napełnienia i wywozu za granicę w stanie napełnionym, odprawiają urzędy celne bez cła.

Inne używane lub nowe opakowania wprowadzone do napełnienia, mogą urzędy celne odprawiać w postępowaniu zapiskowem za pobraniem zabezpieczenia cła. Do wywozu takich opakowań z powrotem za granicę należy wyznaczyć termin trzech miesięcy.

§ 15. (do art. 12)

Obrót towarów do uszlachetnienia.

Pozwolenia na wprowadzenie towarów na zasadzie tego artykułu, mogą być udzielane jedynie stronom godnym zaufania i nieposzlakowanym.

W podaniach wnoszonych za pośrednictwem Izb Handlowych lub Urzędów Przemysłowych, w których okręgu leży przedsiębiorstwo, winny strony wymienić materjały, półfabrykaty tudzież części składowe, które sprowadzać zamierzają i dokładnie określić towar, który będzie wytworzony. Nadto należy podać również i siedzibę przedsiębiorstwa, przedstawić szczegółowo przebieg technicznego postępowania i wskazać urząd celny, który miałby przeprowadzać odprawę.

______

**) Wzór zapisku.

Urząd celny w ............. Rok ................

Miesiąc ............

Zapisek na opakowania wywiezione pod kontrolą urzędu.

Liczba bieżąca	Data wysyłki	Ilość sztuk	RODZAJ		Imię i nazwisko strony	Odprawa celna przy powrocie		UWAGI
			opakowania	towaru		Rejestr.	Data i pozycja
1.	2.	3.	4.	5.	6.	7.	8.	9.

Izby Handlowe, względnie Urzędy Przemysłowe zbadają prawdziwość przytoczonych dat, zaopatrzą podanie w swoją opinję, a w szczególności czy możność współzawodniczenia na zagranicznych rynkach zależy istotnie od użycia zagranicznych nieoclonych materjałów, półfabrykatów, względnie części składowych. Podania zaopinjowane przedłożą Izby Handlowe Ministerstwu Skarbu.

Pozwolenia na obrót uszlachetniający udzielane będą z reguły na lat 3, z zastrzeżeniem możności odwołania go każdej chwili.

Po upływie tego terminu mogą być przedłużane pozwolenia na prośbę przedsiębiorcy na dalszy 3-letni okres.

Sprowadzone materjały, półfabrykaty względnie części składowe muszą być wywiezione w stanie przerobionym w przeciągu roku od daty nadejścia.

Z reguły musi być towar zgłaszany do wywozu w tym samym urzędzie celnym, który dokonał odprawy w przywozie.

Przedsiębiorstwo zostaje przez cały czas trwania pozwolenia poddane pod dozór skarbowy i obowiązane jest prowadzić zapiski na pobór i użycie materjału wprowadzonego tudzież wywiezionych fabrykatów.

Organa skarbowe, którym będzie powierzony dozór mają wolny dostęp do wszystkich ubikacji i składów przedsiębiorstwa w tym celu, aby mogły badać zapasy towaru surowego i przerobionego i porównywać je z zapiskami.

Koszta urzędowej kontroli ponosi przedsiębiorca.

Ministerstwo Skarbu ustali, po przeprowadzeniu pod dozorem skarbowym próbnej fabrykacji, ilościowy stosunek wytworzonych towarów do sprowadzonych materjałów, określając równocześnie ilość odpadków i dopuszczalny ubytek materjału.

Urzędy celne odprawiają towary w postępowaniu zapiskowem. O każdej dokonanej odprawie zawiadamiają osobnem pismem organ skarbowy, powołany do kontroli przedsiębiorstwa.

Zabezpieczenie opłaty celnej ma być złożone w gotówce i będzie zwrócone stronie po udowodnionym występie towaru zagranicę.

W wypadkach ujawnienia nadużycia, mogą władze skarbowe cofnąć każdej chwili udzielone pozwolenie, niezależnie od wdrożenia postępowania karnego.

Pozwolenia na wywóz towarów za granicę celem uszlachetnienia z zastrzeżeniem wolnej od cła odprawy przy ich powrocie, mogą być udzielane tylko pod warunkiem dokładnego oznaczenia towarów dla stwierdzenia tożsamości przy powrocie.

W podaniach, które należy wnosić za pośrednictwem Izb Handlowych względnie Urzędów Przemysłowych, winno przedsiębiorstwo przedstawić szczegółowo rodzaj uszlachetnienia, jakiemu towar będzie poddany, a zarazem podać ilość i jakość zagranicznych dodatków, o ile uszlachetnienie wymaga takich dodatków jakoteż wskazać sposób urzędowego oznaczenia, zapewniający rozpoznanie towaru przy powrocie z zagranicy.

Izby Handlowe względnie Urzędy Przemysłowe sprawdzą prawdziwość przytoczonych dat i stwierdzą, czy w kraju brak jest istotnie odpowiednich zakładów któreby mogły dokonać uszlachetnienia w równie dobry sposób jak zagranicą.

Uszlachetnione zagranicą towary mają być wprowadzane z reguły przez ten urząd celny, który dokonał odprawy przy występie.

Zagraniczne dodatki, jakoteż przyrost towaru na wadze, o ile przekracza dopuszczalne i ustalone w pozwoleniu odsetki, podlegają ocleniu według taryfowej jakości.

Urzędy celne odprawiają w postępowaniu zapiskowem towary wywożone do uszlachetnienia zagranicą, oznaczając towar stosownie do postanowień, zawartych w pozwoleniu.

Towary uszlachetnione, wprowadzone po upływie terminu w pozwoleniu oznaczonym, nie mogą być odprawione bez opłaty cła.

§ 16. 2 (do art. 14)

Wysokość dopłaty (agio) wynosi aż do dalszego zarządzenia 900%.

§ 17. Postanowienia przejściowe.

Dotychczas obowiązujące taryfy celne można jeszcze stosować do towarów:

a) nadanych do przewozu koleją lub statkiem najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień wejścia w życie taryfy celnej z dnia 4 listopada 1919;

b) zalegających w dniu wejścia w życie tejże taryfy w celnych składach urzędowych, kolejowych oraz pozaurzędowych publicznych lub prywatnych.

Ulgi te do a) i b), tracą swą moc po upływie 30 dni, licząc od dnia wejścia w życie taryfy celnej.

Warszawa, dn. 4 listopada 1919

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  "A"

TABELA TAROWA.

grafika

1 Z dniem 15 czerwca 1920 r. godziny urzędowe w urzędach celnych wymienionych w nin. paragrafie zgadzają się z takiemiż godzinami obowiązującemi dla ekspedycji towarowych na dotyczących stacjach kolejowych. Dla wykonywania służby zewnętrznej, związanej z ruchem pociągów, objętych normalnym planem jazdy w godzinach pozaurzędowych, jak np. odprawa pociągów osobowych i rewizja bagaży, odbiór zagranicznych pociągów towarowych, przekazywanie zagranicznych przesyłek pospiesznych i t. p. ustanawiają kierownicy urzędów celnych stałe dyżury. Czas pełnienia tej służby ma być wliczony do normalnej ilości godzin urzędowych tak, iżby łączny czas pracy w godzinach urzędowych i pozaurzędowych nie przekraczał 7 godzin na dobę. W wypadkach wyjątkowych mogą kierownicy urzędów zarządzić dłuższy niż 7-mio godzinny czas pracy, zgodnie z rozporządzenia z dnia 10 maja 1920 r. w sprawie Godziny urzędowe w urzędach celnych kolejowych na obszarze b. zaboru rosyjskiego (Dz.U.20.43.263).

2 § 16 zmieniony przez rozporządzenia z dnia 14 stycznia 1920 r. Dopłata do ceł (agia). (Dz.U.20.5.35) z dniem 20 lutego 1920 r.

• Identyfikator: Dz.U.1919.95.511
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Przepis wykonawczy do rozporządzenia o taryfie celnej.
• Data aktu: 04/11/1919
• Data ogłoszenia: 22/12/1919
• Data wejścia w życie: 06/01/1920