Ustrój i czynności Prokuratorji Generalnej.

UCHWAŁA

RADY MINISTRÓW

z dnia 28 sierpnia 1919 r.

w przedmiocie ustroju i czynności Prokuratorji Generalnej.

W myśl artykułów 13 - 15 ustawy z dnia 31 lipca 1919 r. (Dziennik Praw Nr. 65 poz. 390 z r. 1919) o utworzeniu Prokuratorji Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej i w rozwinięciu przepisów rzeczonej ustawy Rada Ministrów na wniosek Prezesa Prokuratorji Generalnej uchwaliła następującą instrukcję służbową w przedmiocie ustroju i czynności Prokuratorji Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej.

I.

Organizacja Prokuratorji Generalnej.

Art.  1.

Prokuratorja Generalna Rzeczypospolitej Polskiej dzieli się na Wydziały, z których każdy obejmuje w zakresie kompetencji Prokuratorji pewną część funkcji Państwa i innych podmiotów prawnych, przez Prokuratorję zastępowanych.

Art.  2.

Ilość wydziałów i zakres działania każdego z nich Prezes Prokuratorji Generalnej określi.

Art.  3.

Wiceprezes Prokuratorji Generalnej jest kierownikiem wydziału, który sobie obierze. Innemi wydziałami kierują wyznaczeni do tego przez Prezesa Starsi Radcowie lub Radcowie Prokuratorji.

Art.  4.

W skład wydziału wchodzą, oprócz kierownika, Radcowie Prokuratorji, Referenci i Asesorowie, wyznaczeni przez Prezesa.

Art.  5.

Radcowie i Referenci stanowią kolegjum wydziału Prokuratorii Generalnej, obradujące pod przewodnictwem kierownika wydziału, względnie najstarszego służbą członka kolegjum. Asesorowie biorą udział w posiedzeniach wydziału z głosem doradczym.

Art.  6.

Prezes, Wiceprezes i kierownicy wydziałów stanowią Prezydjum Prokuratorji Generalnej, obradujące pod przewodnictwem Prezesa, a w jego zastępstwie Wiceprezesa, względnie najstarszego służbą kierownika wydziału.

Art.  7.

Ogólne zebranie Prokuratorji Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej składa się z Prezesa, Wiceprezesa i Radców Prokuratorji i obraduje pod przewodnictwem Prezesa, a w jego zastępstwie Wiceprezesa, względnie najstarszego służbą kierownika wydziału.

Art.  8.

Z decyzji Prezesa Prokuratorii Generalnej, celem rozpoznawania poszczególnych spraw w decyzji wskazanych, tworzone być mogą komplety z dwóch lub kilku kolegjów wydziałowych.

Art.  9.

Z rozporządzenia Prezesa Prokuratorji mogą być w każdej sprawie zapraszane na posiedzenia wszelkich kolegjów Prokuratorji, w charakterze rzeczoznawców z głosem doradczym, osoby w skład Prokuratorji nie wchodzące.

Art.  10.

Z decyzji Prezesa Prokuratorji Generalnej mogą być tworzone dla opracowania poszczególnych spraw, w decyzji wskazanych, komisje specjalne, złożone z urzędników różnych wydziałów, a także z osób, nie wchodzących w skład Prokuratorji, które Prezes do udziału w komisji zaprosi.

Art.  11.

Na zaproszenie właściwego urzędu Prezes Prokuratorji Generalnej delegować może urzędników Prokuratorji do udziału w komisjach przez inne władze tworzonych.

Art.  12.

Poza wydziałami Prókuratorji istnieje sekretarjat pod kierunkiem bezpośrednio podległego Prezesowi Prokuratorji sekretarza naczelnego, którym będzie wyznaczony przez Prezesa jeden z urzędników konceptowych. Pod nadzorem sekretarza naczelnego znajduje się naczelnik kancelarji i archiwista główny z podwładnymi im urzędnikami.

Art.  13.

Bibljoteką Prokuratorji Generalnej zawiaduje jeden z urzędników konceptowych, wyznaczony przez Prezesa.

Art.  14.

Prokuratorja Generalna jest urzędem centralnym, podlegającym w myśl art. 5 ustawy o Prokuratorji Generalnej nadzorowi Prezydenta Ministrów.

O ile ustawa inaczej nie stanowi, Prezes Prokuratorji Generalnej ma pod względem służbowym w stosunku do podległego mu personelu uprawnienia, służące na zasadzie ogólnych przepisów kierownikowi ministerstwa w stosunku do personelu ministerstwa.

Art.  15.

Prezes Prokuratorji Generalnej jest jako podsekretarz stanu przy Prezydencie Ministrów zastępcą tegoż w sprawach, dotyczących Prokuratorji Generalnej, reprezentuje jej interesy w Radzie Ministrów i ma prawo stawiać bezpośrednio wnioski na Radę Ministrów w sprawach, Prokuratorji dotyczących.

Ilekroć Rada Ministrów ma rozpoznawać sprawę, która dotyczy Prokuratorji, Prezes Prokuratorji będzie miał prawo uczestniczyć w posiedzeniu Rady, gdzie służyć mu będzie w tych sprawach głos doradczy.

W tym celu otrzymuje Prezes zawiadomienia o posiedzeniach Rady Ministrów wraz z porządkiem dziennym.

Oprócz Prezesa będą mogli wziąć udział w posiedzeniach Rady i inni urzędnicy Prokuratorji, przez Prezesa w tym celu delegowani.

Art.  16.

Oprócz Prezesa i Wiceprezesa w skład Prokuratorji Generalnej wchodzą jako urzędnicy konceptowi: Starsi Radcowie, Radcowie, Starsi Referenci, Referenci i Asesorowie.

Starszy Radca Prokuratorji Generalnej otrzymuje uposażenie kategorji Va według tabeli płac urzędników państwowych, załączonej do tymczasowych przepisów służbowych dla urzędników z dnia 11 czerwca 1918 r. (Dziennik Praw r. 1918 № 6 poz. 13), Radca Prokuratorji według kategorji Vb, Starszy Referent według kategorji VI, Referent według kategorji VII, Asesor według kategorji VIII.

Naczelnik kancelarji otrzymuje wynagrodzenie według kategorji VII, archiwista główny i starszy sekretarz według kategorji VIII, sekretarz według kategorji IX, pomocnik sekretarza według kategorji X, kancelista według kategorji XI tejże tabeli.

Urzędnicy, mianowani przed wydaniem niniejszej uchwały naczelnikami wydziału, otrzymują tytuł Starszych Radców Prokuratorji Generalnej a urzędnicy mianowani pomocnikami Referentów tytuł Asesorów.

Art.  17.

Etaty szczegółowe urzędników Prokuratorji Generalnej zatwierdzane będą przez właściwe władze w każdorazowym budżecie Prokurotorji.

Art.  18.

Prezes Prokuratorji Generalnej otrzymuje urlop na czas do 6-ciu tygodni od Prezydenta Ministrów, dłuższy urlop udzielony mu być może przez Naczelnika Państwa. O ile jednak urlop Prezesa niema przekraczać dni siedmiu, wystarcza zwykłe doniesienie Prezydentowi Ministrów.

Wiceprezes Prokuratorji Generalnej i kierownicy wydziałów otrzymują urlop na czas do 6-ciu tygodni od Prezesa Prokuratorji, na czas dłuższy - od Prezydenta Ministrów na wniosek Prezesa Prokuratorji.

Udzielanie urlopów wszystkim pozostałym urzędnikom należy do Prezesa Prokuratorji, na wniosek właściwego kierownika wydziału, względnie sekretarza naczelnego.

Art.  19.

W myśl artykułu 13-go ustawy o utworzeniu Prokuratorji w ciągu pierwszych 3 lat od czasu wejścia w życie tej ustawy wymaganie jednorocznej aplikacji sądowej nie będzie stosowane.

W rzeczonym okresie przejściowym dla uzyskania urzędu w Prokuratorji, z wyjątkiem posad kancelaryjnych, rachunkowych i kasowych, potrzebne jest ukończenie prawnych studjów uniwersyteckich z odpowiednim egzaminem oraz wykazanie praktycznej znajomości prawa. Ocena tych kwalifikacji pozostawia się uznaniu władz, od których nominacja zależy.

Art.  20.

Prezes Prokuratorji Generalnej może powoływać osoby, które ukończyły prawne studja uniwersyteckie z odpowiednim egzaminem, do pracy w Prokuratorji w charakterze aplikantów Prokuratorji.

Aplikanci są urzędnikami państwowymi, składają przysięgę służbową. Aplikacja uważana jest za służbę w Prokuratorji.

Prezes Prokuratorji przeznacza według uznania aplikantom odpowiednie wynagrodzenie w granicach budżetu.

Sprawa egzaminów aplikantów osobnemi przepisami unormowana będzie.

II.

Zasady ogólne funkcjonowania Prokuratorji Generalnej.

Art.  21.

Prezes Prokuratorji Generalnej może przekazać Wiceprezesowi Prokuratorji część powierzonych sobie czynności.

Art.  22.

Kierownicy wydziałów przewodniczą w kolegiach wydziałowych, rozdzielają czynności pomiędzy poszczególnych urzędników wydziału, czuwają nad prawidłowym biegiem spraw w wydziale i są za bieg ten przed Prezesem Prokuratorji odpowiedzialni.

Art.  23.

Wszystkie sprawy w Prokuratorji, oprócz spraw służbowo-administracyjnych, w zasadzie traktowane będą w wydziałach.

Prezes Prokuratorji może jednak zastrzedz poszczególną sprawę do osobistego swego rozpoznania lub przekazać ją do rozpoznania w Prezydjum Prokuratorji, albo w jej ogólnem zebraniu, albo w specjalnym komplecie lub komisji.

Art.  24.

Kierownik wydziału wyznacza z pomiędzy należących do wydziału urzędników konceptowych referenta sprawy i wydaje decyzje na zasadzie złożonego mu referatu.

Sprawy, uznane przez referenta lub kierownika wydziału za kwestyjne, przekazane będą do rozpoznania kolegjum wydziału.

Sprawy nagłe tej kategorji kierownik wydziału zareferują Prezesowi, którego decyzja będzie ostateczna.

Art.  25.

Decyzje zapadają w kolegjum wydziałowem w składzie co najmniej 3 członków.

Art.  26.

Każda sprawa, rozstrzygnięta przez kolegjum wydziałowe, może być z decyzji kierownika wydziału lub na żądanie referenta sprawy albo 2 członków kolegjum, które tę sprawę rozpoznawało - przeniesiona na forum ogólnego zebrania Prokuratorji lub w razie pilności na forum Prezydjum. To samo prawo służy Prezesowi Prokuratorji.

Art.  27.

Prezydjum Prokuratorji i jej ogólne zebranie są prawomocne, gdy w posiedzeniu uczestniczy co najmniej połowa ogólnej liczby urzędników, uprawnionych stosownie do artykułu 6 i 7 do udziału w zebraniu.

Sprawy decydowane będą w Prezydjum i w ogólnem zebraniu z udziałem tych urzędników, którzy referowali je w wydziałach. Protokół ogólnych zebrań i zebrań Prezydjum prowadzi sekretarz naczelny Prokuratorji Generalnej lub jego zastępca.

Art.  28.

We wszystkich kolegjach traktowanie sprawy zaczyna się od referatu, po którym następuje dyskusja i głosowanie. Pierwszy głosuje referent sprawy, a następnie inni członkowie kolegjum, poczynając od najmłodszego służbą, a kończąc na przewodniczącym.

Od udziału w głosowaniu wstrzymać się nie wolno. Decyzje zapadają prostą większością głosów z przewagą głosu przewodniczącego w razie równości.

Art.  29.

Każdy urzędnik obowiązany jest uchylić się od wszelkiego udziału w opracowywaniu i rozstrzyganiu takiej sprawy, w której on sam lub osoba pozostająca z nim w stosunku, określonym w art. 12-ym ust 2 ustawy o Prokuratorji, są interesowani.

Nadto urzędnik może za zgodą kierownika wydziału lub Prezesa Prokuratorji uchylić się od udziału w rozpoznawaniu sprawy, w której niezależność jego zdania mogłaby być z innych względów kwestjonowana.

Art.  30.

Prokuratorja Generalna spełnia czynności, leżące w jej kompetencji, na żądanie władz centralnych, t. j. Kancelarji Cywilnej i Wojskowej Naczelnika Państwa, Marszałka Sejmu, Prezydenta Ministrów, poszczególnych ministrów, Najwyższej Izby Kontroli Państwa, oraz organów bezpośrednio od Rady Ministrów zależnych.

Inne władze, urzędy i instytucje, uprawnione do samodzielnego zarządzania majątkiem lub reprezentowania interesów Państwa, mogą zwracać się bezpośrednio do Prokuratorji Generalnej, o ile mają po temu upoważnienie od przełożonej władzy centralnej.

Wszystkie pozostałe urzędy zwracają się z przedstawieniami do Prokuratorji za pośrednictwem przełożonej władzy centralnej albo władzy niższej, przez władzę centralną upoważnionej.

Jednakowoż w tych wypadkach, w których zwłoka, spowodowana koniecznością uprzedniego porozumienia się z władzą centralną, oczywiście narażałaby Skarb na straty, każdy zainteresowany urząd ma prawo z wnioskami swojemi zwrócić się bezpośrednio do Prokuratorji, zawiadamiając o tem jednocześnie przełożoną władzę.

Art.  31.

Wszelkie władze i urzędy obowiązane są do udzielania Prokuratorii na jej żądanie będących w ich rozporządzeniu informacji, akt i dokumentów w sprawach w Prokuratorji traktowanych, a także do składania przez delegowanych w tym celu urzędników ustnych w rzeczonych sprawach wyjaśnień.

Art.  32.

Prokuratorja Generalna odpowiada tylko za czynności, porady i opinje, stwierdzone jej pismami urzędowemi.

Art.  33.

Opinje Prokuratorji, komunikowane innym urzędom, winny być motywowane.

Art.  34.

Pisma, wychodzące z Prokuratorji, a zawierające załatwienie sprawy w Prokuratorji traktowanej, podpisywane będą przez prezesa i sekretarza naczelnego, albo w zastępstwie Prezesa przez przewodniczącego odnośnego kolegjum Prokuratorji (art. 5-10 nin. instr.) i referenia sprawy, lub kierownika wydziału i referenta sprawy.

Sposób podpisywania innych pism, nie zawierających załatwienia sprawy, określi regulamin (art. 71 instr.).

Art.  35.

Przepisy rozdziału niniejszego stosują się do ogółu czynności, wchodzących w zakres działania Prokuratorji.

Przepisy szczególne, stosujące się wyłącznie do pewnych czynności Prokuratorji, wyłuszczone są w następnych rozdziałach.

III.

Sprawy procesowe.

Art.  36.

Władze państwowe lub instytucje, do których zakresu należy dana sprawa procesowa, składają Prokuratorji Generalnej, na jej żądanie lub z własnej inicjatywy, wnioski swoje co do najważniejszych czynności procesowych, jako to wytoczenia procesu lub jego zaniechania, popierania obrony albo przyznania pretensji, zawarcia układu pojednawczego, założenia sprzeciwu, wytoczenia akcji wzajemnej, sporu o fałsz, założenia apelacji, żądania uchylenia wyroku i t. p.

Jeżeli wymaga tego pilność sprawy, Prokuratorja Generalna poczyni kroki właściwe, nie czekając na wniosek zainteresowanego organu władzy lub instytucji, którą o przedsięwziętych czynnościach zawiadomi.

Art.  37.

W razie niezgodności opinji Prokuratorji Generalnej z wnioskami zainteresowanego organu władzy lub instytucji, Prokuratorja według, własnej opinji postępować będzie, zawiadamiając o tem zainteresowany urząd.

Na żądanie zainteresowanego urzędu, w wypadkach szczególnej wagi, ustęp 3 artykułu 5-go ustawy o Prokuratorji znajdzie zastosowanie.

Art.  38.

Urząd po otrzymaniu pozwu czy innego zawiadomienia o dotyczącej go sprawie sądowej prześle niezwłocznie Prokuratorji odnośne zawiadomienie i dołączy do niego dokładną informację o sprawie, tudzież te dokumenty, które zdaniem urzędu przedstawić należy.

Jeżeli zebranie danych i dowodów wymaga dłuższego czasu, urząd złoży łącznie z zawiadomieniem i informacją te dane, które są w jego rozporządzeniu i zapowie następne przedstawienie pozostałych.

Art.  39.

Jeżeli, zdaniem urzędu, należy wytoczyć proces, w takim razie urząd składa Prokuratorji przy wniosku o wytoczenie procesu szczegółową informację i dowody.

Art.  40.

Kierownik właściwego wydziału względnie Prezes Prokuratorji wyznacza referenta dla danej sprawy. Obrońcą sądowym w tej sprawie będzie, z decyzji Prezesa lub kierownika wydziału, jej referent względnie jego zastępca, albo funkcjonariusz delegowanego do tego urzędu państwowego, albo adwokat.

Art.  41.

Zarówno urzędnicy Prokuratorji, jak urzędnicy innych władz lub adwokaci winni w czynnościach sądowych, spełnianych w imieniu Prokuratorji, do jej poleceń się stosować.

Art.  42.

Urzędnicy Prokuratorji, uprawnieni do zastępstwa sądowego, otrzymywać mogą pełnomocnictwa ogólne, podpisane przez Prezesa i sekretarza naczelnego, oraz opatrzone pieczęcią Prokuratorji Generalnej. Na zasadzie tych legitymacji urzędnicy ci upoważnieni są do podejmowania wszelkich czynności procesowych we wszystkich sprawach, prowadzonych przez Prokuratorję.

Decyzja o tem, jacy urzędnicy takie ogólne pełnomocnictwo otrzymać mają, należy do Prezydjum Prokuratorji.

Art.  43.

Urzędnicy Prokuratorji, uprawnieni do zastępstwa sądowego, którzy pełnomocnictw ogólnych, przewidzianych w art. 42, nie otrzymali, działać będą na zasadzie pełnomocnictw szczególnych, podpisywanych przez Prezesa Prokuratorji albo kierownika wydziału i sekretarza naczelnego i opatrzonych pieczęcią Prokuratorji.

Art.  44.

Poszczególni urzędnicy Prokuratorji, uprawnieni do zastępstwa sądowego, mogą być z decyzji Prezesa Prokuratorji w razie uznanej przez niego koniecznej potrzeby delegowani na stały pobyt wraz z pomocniczym personelem do tych miast prowincjonalnych, gdzie będzie prowadzona znaczna ilość spraw sądowych, w których stroną jest Państwo.

Zadaniem tych urzędników będzie obrona spraw sądowych, prowadzonych przez Prokuratorję, w myśl wskazówek i pod kierunkiem Prokuratorji.

Sposób komunikowania się bezpośredniego tych urzędników z odnośnemi organami władzy będzie określony zarządzeniem Prezesa Prokuratorji, wydanem po porozumieniu się z odpowiednią władzą centralną.

Delegowani na mocy niniejszego artykułu djet służbowych nie otrzymują.

Art.  45.

W sprawach mniejszej wagi, gdy zachodzą trudności w prowadzeniu obrony sądowej przez urzędnika Prokuratorji lub adwokata, Prokuratorja może dać pełnomocnictwo urzędnikowi zainteresowanej władzy lub instytucji, podług wzoru określonego w art. 43.

W wypadkach nagłych pełnomocnictwo takie może być udzielone telegraficznie.

Delegowanemu urzędnikowi daną będzie przez Prokuratorję odpowiednia instrukcja.

Art.  46.

Adwokatom może być powierzane albo prowadzenie poszczególnej sprawy za wynagrodzeniem za rzeczoną sprawę, albo też z decyzji Prezesa stałe prowadzenie spraw pewnej kategorji, lub w pewnej miejscowości za rocznem wynagrodzeniem.

Pełnomocnictwa udzielane będą adwokatom podług wzoru, określonego w artykule 43.

W wypadkach nagłych pełnomocnictwo takie może być udzielone telegraficznie.

Art.  47.

Referent procesu winien przedstawić bezpośredniemu swojemu zwierzchnikowi plan obrony pod zatwierdzenie.

Pod takież zatwierdzenie przedstawiane będą wnioski, dotyczące najważniejszych czynności procesowych, przytoczonych w artykule 36.

Jeżeli rzecz jest kwestyjna, referat na posiedzeniu właściwego kolegjum Prokuratorji złożony będzie.

Jeżeli niema czasu na uzyskanie zatwierdzenia, referent powinien podjąć, według własnego uznania i na własną odpowiedzialność, kroki pilności, które za potrzebne uważa, gdyż referent, będący obrońcą sprawy, jest za jej dobre prowadzenie w pierwszym rzędzie odpowiedzialny i bezczynności swojej brakiem decyzji władz przełożonych tłomaczyć nie może.

Art.  48.

Jeżeli sprawę prowadzi adwokat, to ciąży na nim całkowicie określony w ostatnim ustępie artykułu poprzedzającego obowiązek podejmowania kroków pilności oraz ogólna odpowiedzialność za sprawę.

We wszystkich wypadkach, w których, stosownie do przepisów niniejszego rozdziału, potrzebna jest decyzja Prokuratorji, adwokat, prowadzący sprawę, porozumiewa się z właściwym referentem.

Art.  49.

Adwokat, prowadzący sprawę, może brać udział z głosem doradczym przy jej traktowaniu w posiedzeniu wydziału za zezwoleniem kierownika wydziału, a w posiedzeniach innych kolegjów Prokuratorji - za zezwoleniem Prezesa.

Kierownik wydziału, względnie Prezes Prokuratorji, może zawsze wezwać adwokata na takie posiedzenie kolegjum lub dla złożenia wyjaśnień. Także i referent sprawy może zwracać się do adwokata o udzielenie potrzebnych wyjaśnień.

Art.  50.

Gdy można oczekiwać, że wykonanie uzyskanego przez Prokuratorję wyroku nie wywoła szczególnych kwestji prawnych, Prokuratorja przesyła uzyskany tytuł wykonawczy zainteresowanemu urzędowi, który przeprowadza czynności egzekucyjne własnem staraniem.

Jeżeli jednak urząd napotka przy czynnościach na trudności prawne, będzie mógł zwrócić się do Prokuratorji z wnioskiem o wskazówki lub o całkowite pokierowanie krokami egzekucyjnemi.

Art.  51.

Prokuratorja Generalna otrzymuje określoną w budżecie sumę na wydatki postępowania procesowego i niespornego, które, stosownie do obowiązujących przepisów, jako strona zaliczać jest obowiązana.

Urzędy państwowe, przez Prokuratorię zastępowane, nie wypłacają jej żadnych funduszów na jakiekolwiek koszty.

Zasądzone i wyegzekwowane koszty wnoszone będą na dobro budżetu Prokuratorji Generalnej.

Art.  52.

Przepisy rozdziału niniejszego stosują się zarówno do spraw, toczących się w sądach, jak i do spraw przed sądami prawa publicznego i przed władzami administracyjnemi, skoro ich prowadzenie Prokuratorji Generalnej powierzone zostało.

Art.  53.

W razie potrzeby prawniczej obrony Państwa przed sądami i innemi organami międzynarodowemi, w myśl ust. 3. art. 3. ustawy, Minister Spraw Zagranicznych zawiadamia o tem Prokuratorję Generalną, przedstawiając jednocześnie swoje wyjaśnienia, wnioski i niezbędne dokumenty. Jeżeli Prezydjum Prokuratorji Generalnej uważa za potrzebne odstąpić przy obronie w tych sprawach od zasad, w niniejszym rozdziale wymienionych, w takim razie ustala w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych instrukcję, dotyczącą postępowania w danej sprawie.

IV.

Czynności sądownictwa niespornego.

Art.  54.

Prokuratorja Generalna działa na żądanie zainteresowanych urzędów w sprawach sądownictwa niespornego. Urząd, składając odnośne żądanie, przedstawia Prokuratorji Generalnej wszelkie potrzebne wyjaśnienia i dokumenty.

Art.  55.

Urzędnik Prokuratorji lub adwokat, dokonywujący w jej imieniu czynności hipotecznych, winien wykazać się szczególnem pełnomocnictwem Prokuratorji.

Pozatem przepisy artykułów 42 i 43-go znajdują i w sprawach sądownictwa niespornego właściwe zastosowanie.

V.

Współdziałanie przy zawieraniu umów.

Art.  56.

Urzędy centralne mogą przedstawiać do opinji Prokuratorji projekty wszelkich umów, przez nie zawrzeć się mających.

Art.  57.

Umowy, stale lub częściej w zakresie gospodarstwa państwowego się powtarzające, zawierane będą w zasadzie wedle wzorów, ustalonych przez interesowane urzędy państwowe.

Projekty takich wzorów udzielane będą przed ich zatwierdzeniem przez właściwą władzę Prokuratorji Generalnej do zaopinjowania i sformułowania zastrzeżeń, potrzebnych dla zabezpieczenia prawnych interesów państwa.

Projekty takie opracowywać może Prokuratorja także z własnej inicjatywy i składać właściwemu urzędowi stosowne wnioski, celem ustalenia i wprowadzenia odpowiednich wzorów.

Art.  58.

Projekt umowy winien być przedstawiony Prokuratorji Generalnej w postaci artykułowanej z wszelkiemi potrzebnemi wyjaśnieniami i załącznikami.

Art.  59.

Prokuratorja Generalna ogranicza się do złożenia wyjaśnień i wniosków albo układa projekt nowy.

VI.

Opinjowanie w kwestjach prawnych.

Art.  60.

Urzędy centralne mogą przedstawiać Prokuratorji projekty swoich decyzji, orzeczeń i wyjaśnień oraz wszelkich innych czynności, celem uzyskania opinji prawnej Prokuratorji.

Przepis ten nie stosuje się do czynności sądowych oraz do czynności urzędów administracyjnych w sprawach, w których urzędom tym służy prawo rozstrzygania sporów lub wymierzania kar.

Art.  61.

Przepisy artykułów 58 i 59 rozdziału poprzedzającego znajdą przy opinjowaniu w kwestjach prawnych odpowiednie zastosowanie.

VII.

Opinjowanie o projektach ustaw i rozporządzeń.

Art.  62.

Urząd centralny, który opracował projekt ustawy, dekretu albo też uchwały Rady Ministrów, zawierającej ogólnie obowiązujące postanowienia, może przedstawić go przed złożeniem Radzie Ministrów do opinji Prokuratorji Generalnej.

Art.  63.

Każdy urząd centralny może też zażądać od Prokuratorji Generalnej opinji o projekcie własnego, ogólnie obowiązującego postanowienia.

Art.  64.

W przedmiotach, dotyczących bezpośrednio zakresu działania Prokuratorji Generalnej, może ona z własnej inicjatywy opracowywać projekty ustaw, dekretów i uchwał Rady Ministrów.

Art.  65.

Projekty, na zasadzie niniejszego rozdziału przez Prokuratorję traktowane, opracowywane są w wydziale, względnie w specjalnym komplecie lub komisji, a następnie poddawane pod ocenę ogólnego zebrania albo też Prezydjum, zależnie od decyzji Prezesa Prokuratorji.

Art.  66.

Projekty, uznane przez Prezesa za pilne, nie przechodzą przez wydział, lecz opinjowane są wprost przez Prezydjum Prokuratorji z udziałem wezwanych przez Prezesa urzędników wydziału, do którego sprawa, będąca przedmiotem projektu, należy.

Art.  67.

Z decyzji Prezesa Prokuratorji może być utworzony specjalny komitet do rozważania projektów ustawodawczych, złożony z powołanych przez Prezesa przedstawicieli wszystkich wydziałów Prokuratorji, któremu służyć będą atrybucje, zastrzeżone w rozdziale niniejszym dla Prezydjum Prokuratorji.

Art. 68. Prokuratorja przesyła opinję swoją o projekcie urzędowi, od którego projekt otrzymała.

Projekty, opracowane przez Prokuratorję z własnej inicjatywy, składane będą przez nią Radzie Ministrów.

VIII.

Przepisy ogólne.

Art.  69.

Cały majątek i wszystkie akta, które były w rozporządzeniu Prokuratorji w Królestwie Polskiem, przekazuje się Prokuratorji Generalnej.

Art.  70.

Organizacja i sposób funkcjonowania oddziałów Prokuratorji Generalnej w osobnej instrukcji określone będą.

Art.  71.

Bliższe szczegóły wewnętrznego urzędowania Prokuratorji Generalnej, między innemi dotyczące manipulacji biurowej i kasowej, spraw gospodarczych, podziału zajęć między urzędników, służby kancelaryjnej i niższej, określone będą w regulaminach, które Prezes Prokuratorji Generalnej wydawać jest władny.

Art.  72.

Instrukcja niniejsza w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej ogłoszoną być ma.

• Identyfikator: Dz.U.1919.75.433
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Ustrój i czynności Prokuratorji Generalnej.
• Data aktu: 28/08/1919
• Data ogłoszenia: 12/09/1919
• Data wejścia w życie: 27/09/1919