Po wejściu w życie 1 lipca 2013 r. rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013 zmieniającego załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 powstały wątpliwości odnośnie interpretacji art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, który określa zwolnienie alkoholu etylowego całkowicie skażonego wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93. Wątpliwości te dotyczyły kwestii, jakimi skażalnikami musi zostać skażony alkohol etylowy, aby dla celów podatku akcyzowego został uznany za alkohol całkowicie skażony zwolniony od akcyzy na mocy art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.
Kwestia ta była przedmiotem wielu interpretacji indywidualnych wydawanych, na wniosek podmiotów dokonujących obrotu i zużywających alkohol etylowy całkowicie skażony, przez właściwych dyrektorów izb skarbowych. Stanowisko organu podatkowego wyrażone w tych interpretacjach nie zapewnia jednak jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej.
W związku z tym minister finansów wyjaśnił, że w przypadku importu do Polski za alkohol całkowicie skażony uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub alkohol skażony metodami zgłoszonymi przez Polskę. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego za alkohol całkowicie skażony uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub metodą skażania zgłoszoną przez państwo członkowskie, w którym nastąpiło skażenie takiego alkoholu (np. wyprodukowany i nabywany z Niemiec skażony metodami zgłoszonymi przez to państwo) oraz za alkohol całkowicie skażony produkowany w kraju uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub metodą skażania zgłoszoną przez Polskę.
Interpretacja ogólna ministra finansów z 9 września 2014 r., PA3/9000/37/2014/FLL/12
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Ksiegowego