Biegły sądowy wykonywał opinię dla sądu i wystawił rachunek składający się z wynagrodzenia i kosztów podróży. Czy zaliczkę na podatek dochodowy należy policzyć od całości opinii łącznie z dojazdem, czy tylko od wynagrodzenia liczonego według określonych stawek godzinowych?
Jeśli koszty podróży, których dotyczy zwrot, nie zostały przez biegłego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności, są one zwolnione od podatku do wysokości wynikających z przepisów wskazanych w uzasadnieniu. W zakresie tym zaliczki na podatek dochodowy nie należy potrącać.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), przychodami w rozumieniu u.p.d.o.f. są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zwrot kosztów dojazdu przyznawany biegłemu stanowi otrzymywane przez niego pieniądze, a więc jest to przychód (przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f.), podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Potwierdził to Naczelnik I Urzędu Skarbowego w Poznaniu w postanowieniu z dnia 7 kwietnia 2006 r., PD-2/415/38/06, stwierdzając, że „wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę określa sąd w postanowieniu. Wynagrodzenie to łącznie z kwotą za koszty uczestnictwa i dojazdu stanowi przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy".
Jak jednak zauważył organ podatkowy w dalszej części postanowienia, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. zwolnione są od podatku diety i należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem (do wysokości określonej odrębnymi przepisami, którymi w omawianym przypadku są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r., w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.). Zwolnienie to ma zastosowanie pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (zob. art. 21 ust. 13 u.p.t.u.).
Brzmienie powyższych przepisów oznacza, że jeśli koszty podróży, których dotyczy zwrot, nie zostały przez biegłego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności (z tego względu warto zażądać od biegłego sporządzenia oświadczenia, że koszty podróży nie zostały przez niego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów), są one zwolnione od podatku do wysokości wynikających z przepisów powyższego rozporządzenia. W zakresie tym zaliczki na podatek dochodowy nie należy potrącać.
Jeśli koszty podróży, których dotyczy zwrot, nie zostały przez biegłego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności, są one zwolnione od podatku do wysokości wynikających z przepisów wskazanych w uzasadnieniu. W zakresie tym zaliczki na podatek dochodowy nie należy potrącać.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), przychodami w rozumieniu u.p.d.o.f. są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zwrot kosztów dojazdu przyznawany biegłemu stanowi otrzymywane przez niego pieniądze, a więc jest to przychód (przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f.), podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Potwierdził to Naczelnik I Urzędu Skarbowego w Poznaniu w postanowieniu z dnia 7 kwietnia 2006 r., PD-2/415/38/06, stwierdzając, że „wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę określa sąd w postanowieniu. Wynagrodzenie to łącznie z kwotą za koszty uczestnictwa i dojazdu stanowi przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy".
Jak jednak zauważył organ podatkowy w dalszej części postanowienia, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. zwolnione są od podatku diety i należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem (do wysokości określonej odrębnymi przepisami, którymi w omawianym przypadku są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r., w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.). Zwolnienie to ma zastosowanie pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (zob. art. 21 ust. 13 u.p.t.u.).
Brzmienie powyższych przepisów oznacza, że jeśli koszty podróży, których dotyczy zwrot, nie zostały przez biegłego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności (z tego względu warto zażądać od biegłego sporządzenia oświadczenia, że koszty podróży nie zostały przez niego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów), są one zwolnione od podatku do wysokości wynikających z przepisów powyższego rozporządzenia. W zakresie tym zaliczki na podatek dochodowy nie należy potrącać.