Sprawa dotyczyła opodatkowania usług wynajmu lokalu mieszkalnego, wykorzystywanego przez najemcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do świadczenia usług krótkoterminowego zakwaterowania. Chodziło o podatnika, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się wynajmem nieruchomości na własny rachunek. W nieruchomości znajdują się lokale mieszkalne oraz lokale użytkowe. Lokale mieszkalne wynajmowane osobom fizycznym na cele mieszkaniowe korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, wynajem lokali użytkowych innym podmiotom na prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowany jest 23 proc. stawką VAT. Tym razem jednak podatnik wynajął firmie na okres ponad jednego roku umeblowany i wyposażony lokal mieszkalny. Najemca chce w tym lokalu świadczyć usługi krótkoterminowego zakwaterowania.
Podatnik zapytał więc fiskusa, czy powinien w takiej sytuacji zastosować 23 proc. stawkę VAT. Sam uważa, że tak, ponieważ nie ma tu zastosowanie zwolnienia podatkowego. Fiskus przyznał podatnikowi rację. Organ wyjaśnił, że usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca. Jednocześnie organ wskazał, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.
Organ wskazał więc, że skoro najemca prowadzi działalność gospodarczą i w lokalu mieszkalnym będącym przedmiotem umowy będzie świadczył usługi krótkoterminowego zakwaterowania wg symbolu PKWiU 55.20.19, należy stwierdzić, że nie zostały spełnione przesłanki zwolnienia.
Natomiast co do stawki, to organ wskazał, że istotna jest tu tożsamość usługi pomiędzy wynajmującym a najemcą i pomiędzy najemcą a podnajmującym. W rozpatrywanej sprawie podatnik w przedmiotowym lokalu świadczy usługi wynajmu nieruchomości na własny rachunek wg symbolu PKWiU 68.20.11. Nie jest to zatem usługa objęta PKWiU 55. Ponadto jak podał, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usług krótkoterminowego zakwaterowania. Nie zachodzi więc w przedmiotowej sprawie tożsamość usług pomiędzy wynajmującym a najemcą i pomiędzy najemcą a podnajmującym. Tym samym podatnik nie może korzystać z preferencyjnej stawki VAT, gdyż ta zarezerwowana jest wyłącznie dla usług objętych PKWiU 55 (Usługi związane z zakwaterowaniem), tj. dla usług, jakie świadczy najemca. A skoro podatnik świadcząc usługi wynajmu opisanego lokalu nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, jak również z opodatkowania swojej usługi preferencyjną stawką VAT w wysokości 8 proc., to w tej sytuacji zastosowanie znajdzie stawka podstawowa w wysokości 23 proc.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 maja 2017 r., sygn. 2461-IBPP3.4512.189.2017.2.SR
