Wydzieloną przestrzeń w budynku określają trzy wymiary

Cechą różnicującą budynki od budowli jest m.in. wydzielenie pewnej przestrzeni przez przegrody budowlane. Funkcjonalnie za takie przegrody należy uznać ściany danego obiektu budowlanego. Takie stanowisko wynika z wyroku WSA w Kielcach z 24 maja 2012 r.

W niniejszej sprawie istota sporu sprowadza się do kwalifikacji prawnej dwóch obiektów pod nazwami sortownia wstępna i sortownia wtórna w celu określenia podatku od nieruchomości. Organy podatkowe stały na stanowisku, iż wymienione obiekty są budynkami, natomiast zdaniem podatnika obiekty te były budowlami.

Zdaniem podatnika, aby obiekt budowlany zakwalifikowany został jako budynek, musi on być wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych ze wszystkich stron. Zdaniem organów podatkowych sporne obiekty budowlane są wydzielone z przestrzeni za pomocą barierek, elementów stalowych, krat, słupów, prętów a w przypadku sortowni wstępnej dwóch pełnych ścian, tym samym spełniając wszystkie ustawowe przesłanki do uznania je za budynki.

Sprawa trafiła do WSA w Kielcach. Zdaniem Sądu zasadnicze znaczenie przy definiowaniu budynku i budowli ma definicja "obiektu budowlanego" w rozumieniu Prawa budowlanego. Jeżeli dany obiekt jest obiektem budowlanym w rozumieniu tej definicji, to należy przejść na grunt definicji budynku i budowli zawarty w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych . To na ich podstawie rozstrzygamy, czy dany obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego jest budynkiem, czy też budowlą w rozumieniu tej ustawy . Sąd dokonując wykładni jej przepisów uznał, że zasadne jest stanowisko podatnika.

Zdaniem sądu słupy, pręty, barierki nie wyodrębniają i nie zamykają przestrzeni znajdującej się pomiędzy dachem, a płytą opartą na fundamentach obiektu. Przegrody budowlane wydzielające obiekt z przestrzeni muszą być - co do zasady- kompletne od poziomu podłogi do poziomu dachu i muszą występować ze wszystkich stron, co oczywiście nie wyklucza w nich otworów technologicznych. Otwory te nie mogą jednak w żadnym przypadku zastępować całej przegrody budowlanej, gdyż w takim przypadku brak jest koniecznego wydzielenia przestrzeni.

Posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem "wydzielenie z przestrzeni" zakłada, że chodzi o wydzielenie obiektu w trzech wymiarach – długości, szerokości i wysokości. Innymi słowy ściany powinny zamykać wewnątrz pewną przestrzeń, czyli obiekt musi być zamknięty ze wszystkich stron.

Wyrok WSA w Kielcach z 24 maja 2012 r., I SA/Ke 172/12

Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613)