Możliwe jest również, że pierwotne koszty przedsiębiorstwa zostaną przejęte przez wspólnika lub osobę trzecią. Ponadto istnieją wydatki związane z udziałem w spółce komandytowej, a nie z bieżącą działalnością spółki.
Wydatki ponoszone przez spółkę komandytową w celu osiągnięcia pierwotnych przychodów zawsze dotyczą kosztów przedsiębiorstwa, ponieważ spółka ma tylko sferę przedsiębiorczą. To samo dotyczy wydatków, które są ponoszone na rzecz spółki, także wtedy gdy nie istnieje żaden związek z przychodami. Do takich wydatków należą na przykład składki do izb, koszty publikowania sprawozdań finansowych, badania bilansu, ale także koszty notarialne związane ze zmianą umowy spółki. Przez prawo podatkowe wykluczone jest włączenie w koszty uzyskania przychodów kosztów prywatnych w takich sytuacjach, gdy koszty spółki komandytowej zostały poniesione z czysto prywatnych interesów przez ustanowione w spółce organy lub wspólników.
Definicja sfery przedsiębiorstwa spółki komandytowej wynika po pierwsze z umowy spółki, do której jako obowiązkowy element należy przedmiot działalności spółki komandytowej. Zgodnie z zasadami art. 105 k.s.h. wystarczy, jeśli w umowie spółki jest zawarty ogólny opis działalności spółki. Ograniczenie działalności spółki komandytowej nie ma bezpośredniego znaczenia prawnopodatkowego, ale musi być bardziej postrzegane z perspektywy odpowiedzialności prawnej. Im precyzyjniej została zdefiniowana działalność spółki, tym jest bardziej oczywiste, do jakich transakcji jest uprawniony zarząd spółki i gdzie leżą granice tego pełnomocnictwa. Najpóźniej przy wpisie spółki komandytowej do rejestru handlowego zostaje potwierdzona definicja działalności zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności. Nawet jeśli spółka będzie prowadzić rodzaje działalności, które nie są ujęte w umowie spółki lub w rejestrze, nadal pozostają kosztami spółki komandytowej. Pomijając fakt, że obszar działalności spółki komandytowej może być w każdej chwili na mocy uchwały wspólników powiększony, to art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. wyraźnie przedstawia, że wszystkie dochody z udziału wspólnika w spółce są przypisywane do źródła przychodów z działalności gospodarczej. Z tego można wywnioskować, że koszty tylko wtedy należą do kosztów spółki komandytowej, gdy koszty poniesione przez spółkę komandytową powiązane są z przychodami spółki. Odnosi się to zarówno do przypadku, gdy wydatki są niższe od uzyskanych przychodów, jak i do przypadku, gdy wydatki przekraczają wygospodarowane przychody i zostaje wykazana strata. Stosowane jest od 1 stycznia 2009 r., gdy został usunięty art. 23 ust. 1 pkt 35 u.p.d.o.f. oraz art. 16 ust. 1 pkt 41 u.p.d.o.p. o zakazach odliczania błędnych inwestycji.
Inne spostrzeżenie może się jednak nasuwać, jeśli poniesione zostały wydatki, które dotyczą indywidualnych potrzeb wspólników, pracowników lub osób trzecich. Ze względu na ścisłą integrację wspólników ze spółką i przejrzystość prawnopodatkową spółki komandytowej, wydatki spółki, które zostały poniesione nie w celu wygospodarowania przychodów, muszą być sprawdzone pod tym kątem, czy nie wspierają one prywatnych interesów innych osób. Styczność z prywatnymi interesami może być zawarta także w porozumieniu o zawyżonych opłatach, gdy na przykład spółka komandytowa w związku z rozwojem opakowań produktu na sprzedaż ponosi najwyraźniej zawyżone koszty, ponieważ zleceniobiorca jest synem wspólnika. Mimo że wydatki te bezpośrednio związane są z przychodami i działalnością spółki, część tych wydatków jest spowodowana przyczynami osobistymi. Wykluczenie części tych kosztów z kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorstwa wykazuje się w normach art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., ponieważ są one częściowo wydatkami prywatnymi.
Zgodnie z ustawą o rachunkowości koszty tylko wtedy powinny zostać zaksięgowane jako wydatek dla spółki, jeśli mogą one być również zaliczone do działalności spółki. Zakłada się jednak, że wszystkie poniesione koszty służą działalności przedsiębiorstwa, dlatego korekty wydatków prywatnych nie są przewidziane. Wyjątek pojawia się przy przedpłatach podatku, które muszą być odprowadzone przez spółkę dla wspólników do urzędów skarbowych. W takich przypadkach została wprowadzona pozycja „obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego”. Przy uznaniu za koszt nie ma znaczenia, że te opłaty wykluczone są z kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych względnie ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.
Więcej na ten temat znajdziesz w książce „Opodatkowanie spółek osobowych. Problemy podatkowe i bilansowe na przykładzie spółki komandytowej”, autor: Withold Wollgarten.
W publikacji „Opodatkowanie spółek osobowych. Problemy podatkowe i bilansowe na przykładzie spółki komandytowej” przedstawiono system opodatkowania spółki komandytowej i jej wspólników w Polsce, porównując go do uregulowań stosowanych w tym zakresie w Niemczech. Autor prezentuje praktyczne rozwiązania podatkowe i bilansowe dla działalności prowadzonej w formie spółki komandytowej, w okresie trzech lat - od jej powstania aż do likwidacji.
