W przedmiotowej sprawie bank zwrócił się do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek podpisał zastępca dyrektora departamentu rachunkowości i podatków. Do wniosku załączono odpis pełny z Rejestru Przedsiębiorców oraz pełnomocnictwo. Pełnomocnictwo miało charakter rodzajowy i określało umocowanie do reprezentowania banku przed sądami, innymi organami orzekającymi oraz organami egzekucyjnymi we wszystkich czynnościach procesowych i egzekucyjnych oraz przed organami administracji publicznej w sprawach związanych z działalnością departamentu rachunkowości i podatków banku, tj. w sprawach związanych z zakresem jej obowiązków służbowych.
Organ podatkowy uznał jednak, że pełnomocnictwo nie uprawnia pełnomocnika do złożenia w imieniu banku przedmiotowego wniosku, ponieważ brak wskazania w tym pełnomocnictwie jasnego zakresu umocowania, który obejmowałby złożenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Sąd rozstrzygał więc, czy pełnomocnictwo udzielone zastępcy dyrektora departamentu rachunkowości i podatków, w zestawieniu z aktami prawa wewnętrznego banku (tj. Regulaminem organizacji Centrali oraz Regulaminem Wewnętrznym Departamentu) uprawniało tegoż dyrektora do wystąpienia w imieniu banku z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Zdaniem sądu przedłożone pełnomocnictwo to pełnomocnictwo ogólne, które uprawnia do dokonywania w imieniu wnioskodawcy czynności zwykłego zarządu. Kluczowe zatem znaczenie dla rozstrzygnięcia spornego problemu ma odpowiedź na pytanie, czy wystąpienie o wydanie indywidualnej interpretacji mieści się lub wykracza poza czynności zwykłego zarządu.
Zdaniem sądu wystąpienie z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie stanowi aktu wywierającego bezpośredni wpływ na sposób realizacji ochrony prawnej przysługującej stronie, tj. podmiotu, w imieniu którego występuje pełnomocnik. Ranga wydanej interpretacji indywidualnej i jej skutki prawne dla strony nie są więc tak poważne, że wystąpienie o jej wydanie należy traktować, jako czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu. Interpretacja indywidualna, nie wiążąc strony, nie ma przymiotu "aktu doniosłego", zmieniającego jej sytuację prawną. W konsekwencji załączone do akt pełnomocnictwo oraz dokument w postaci Regulaminu organizacyjnego Centrali oraz Regulaminu Wewnętrznego Departamentu Rachunkowości i Podatków były wystarczające do uznania, że osoba, która w imieniu banku złożyła podpis na wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, była do tego właściwie umocowana. Tym samym nie było podstaw do pozostawienia wniosku banku o wydanie takiej interpretacji bez rozpatrzenia.
Wyrok NSA z 13 czerwca 2013 r., II FSK 2001/11