Ważne jest posiadanie a nie wykorzystywanie

Dla celów podatku od nieruchomości obiekt niewykorzystywany faktycznie w danym momencie do prowadzenia działalności gospodarczej uznaje się już za związany z działalnością, bowiem definicja ustawowa nie nawiązuje do przesłanki wykorzystywania nieruchomości na cele związane bezpośrednio z działalnością gospodarczą. Takie stanowisko wynika z wyroku WSA w Szczecinie z 25 lipca 2012 r.

W przedmiotowej sprawie podatnik (przedsiębiorca), uznał, że organ podatkowy błędnie zakwalifikował budynek, jako związany z działalnością gospodarczą, a w konsekwencji opodatkował według wyższej stawki podatku od nieruchomości. Podatnik wskazał, że budynek nigdy nie był ujęty, jako środek trwały w ewidencji podatnika, nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych z tytułu jego posiadania, również koszty związane z jego utrzymaniem nie stanowiły kosztów działalności gospodarczej podatnika.

Organy podatkowy podkreślił jednak, że podatek od nieruchomości jest podatkiem od posiadanego majątku nieruchomego, a nie od działalności podatnika, czy też sposobu wykorzystania majątku nieruchomego przez podatnika. To bycie przedsiębiorcą ma decydujące znaczenie przy zastosowaniu stawki podatkowej jak dla budynków związanych z działalnością gospodarczą. Bez znaczenia pozostaje też fakt, że w ww. budynku nie jest prowadzona działalność gospodarcza przez podatnika, ani fakt, iż ww. budynek znajduje się w posiadaniu małżonków, z których tylko jeden z nich jest przedsiębiorca.

Sprawa trafiła do WSA w Szczecinie. W tej kwestii sąd podzielił pogląd organów podatkowych. Sąd stwierdził, że o tym, czy nieruchomość podlega opodatkowaniu stawkami podatkowymi w podwyższonej wysokości decyduje sam fakt posiadania jej przez przedsiębiorcę, a nie sposób, w jaki jest ona wykorzystywana.

W świetle art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych organ podatkowy określając stawkę podatkową jest więc uprawniony jedynie do ustalenia statusu podatnika i charakteru gruntu lub budynku, natomiast nie jest uprawniony do badania rodzaju związku łączącego nieruchomość z prowadzoną przez właściciela czy właścicieli nieruchomości działalnością gospodarczą, czy sposobu wykorzystania nieruchomości. Jedynym czynnikiem decydującym o uznaniu nieruchomości za związaną z prowadzeniem działalności jest tu kryterium posiadania i to w znaczeniu o jakim mowa w przepisach prawa cywilnego.

Podsumowując, obiekt nawet niewykorzystywany faktycznie w danym momencie do prowadzenia działalności gospodarczej uznaje się już za związany z działalnością, bowiem definicja ustawowa nie nawiązuje do przesłanki wykorzystywania nieruchomości na cele związane bezpośrednio z działalnością gospodarczą.

Wyrok WSA w Szczecinie z 25 lipca 2012 r., I SA/Sz 3212

Przywołane akty prawne:

Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 t.j.)