Spornym zagadnieniem w sprawie jest wykładnia art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych określającego moment powstania obowiązku podatkowego w stosunku do nowo wybudowanych budynków i budowli, a mianowicie, czy opisany w tym przepisie tzw. "odroczony" moment powstania tego obowiązku można odnosić jedynie do podmiotów, które wybudowały budynek lub budowlę, czy również do tych podmiotów, które w roku zakończenia budowy albo rozpoczęcia użytkowania nabyły ten nowo wybudowany budynek lub budowlę.

Według organu podatkowego (tu Prezydent miasta), art. 6 ust. 2 u.p.o.l. powinien być stosowany ściśle, a w związku z tym preferencja, jaką on ustanawia, dotyczy jedynie podmiotu, który wybudował budynek lub budowlę lub ich część, nie zaś kolejnych nabywców. W stosunku do nabywcy nieruchomości okolicznością skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego jest bowiem nabycie nieruchomości. Nie godząc się z powyższą interpretacją podatnik po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa złożył skargę do WSA w Białymstoku, wnosząc o uchylenie tej interpretacji.

WSA wskazał, że zasadniczo obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystąpiły okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku (art. 6 ust. 1 u.p.o.l.). Sytuację szczególną ustawodawca przewidział jednak w przypadku nowo wybudowanego budynku. Obowiązek ten powstaje wówczas 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona, albo, w którym rozpoczęto użytkowanie budynku przed ostatecznym wykończeniem.

Zapis "istnienie budynku" wskazuje, zdaniem sądu, na to, że ustawodawca hipotezą omawianej normy prawnej objął element o charakterze przedmiotowym. Trudno więc doszukać się w tym uregulowaniu kryterium podmiotowego, które różnicowałoby sytuację podatników ze względu na sposób wejścia we własność lub posiadanie budynku (budowli) – wybudowanie albo nabycie. Z przepisów u.p.o.l. nie można więc wyprowadzić podziału obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości na taki, który powstaje na skutek nabycia nieruchomości, i taki, który powstaje w inny sposób. W każdym razie ustawodawca nie przewidział możliwości odmiennego traktowania podmiotów nabywających nieruchomość od tych, którzy nieruchomość sami wybudowali. Przyjęcie odmiennego poglądu prowadziłoby do nieznajdującego oparcia w przepisach prawa nierównego traktowania podatników.

Tym samym Sąd nie zgodził się z poglądem organu podatkowego. Zdaniem sądu skoro sam ustawodawca nie czyni w tym zakresie żadnego rozróżnienia, zatem i organowi interpretującemu prawo podatkowe takiego rozróżnienia czynić nie wolno.

Stanowisko WSA, zgodne jest ze stanowiskiem NSA wyrażonym w innej sprawie, który potwierdził, że ulgowe traktowanie podatkowe powinno mieć miejsce przy wszystkich budynkach, które odznaczają się cechą "nowości", bez względu na to, kto będzie nimi władał (zob. wyrok NSA z 10 marca 2010 r., II FSK 1765/08, LEX nr 595945)

Wyrok WSA w Białymstoku z 29 lutego 2012 r., I SA/Bk 15/12, LEX nr 1120499.