Odpowiedź:
Przy usłudze ciągłej świadczonej w styczniu uznaje się za wykonaną w dniu 31 stycznia.
Uzasadnienie:
Jak wynika z art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) – dalej u.p.t.u. – faktura powinna zawierać między innymi datę dokonania lub zakończenia dostawy lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury.
Z pytania wynikałoby, że podatnik świadczy usługę ciągłą. Zgodnie z art. 19a ust. 3 u.p.t.u. usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia wykonywania tej czynności.
Upływ danego okresu rozliczeniowego (czyli jego koniec), to ostatni dzień tego okresu rozliczeniowego. Jak wynika z art. 19a ust. 3 u.p.t.u. usługi o charakterze ciągłym uznaje się za wykonane z upływem wskazanych terminów rozliczeń, co oznacza, że są one uznane za wykonane w ostatnim dniu tego okresu.
Przy usłudze ciągłej świadczonej w styczniu uznaje się za wykonaną w dniu 31 stycznia. Zatem jako datę wykonania podatnik powinien wskazać dzień 31 stycznia.
Co do samego momentu powstania obowiązku podatkowego (czyli daty, kiedy podatnik winien wykazać tę usługę w prowadzonej ewidencji) wskazać należy, że zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e u.p.t.u. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37–41 u.p.t.u.
Zatem chwilą powstania obowiązku podatkowego, a co za tym idzie chwilą wykazania tej usługi w ewidencji i deklaracji jest otrzymanie zapłaty za tę usługę. Faktura ta winna zostać ujęta w ewidencji zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego, którym w tym przypadku będzie moment zapłaty.
Stosownie do art. 109 ust. 3 u.p.t.u. podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej.
Piotr Kłos, autor współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego
Odpowiedzi udzielono 24.02.2017 r.
W jakim terminie możemy uznać usługę ciągłą za wykonaną?
Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Głównego KsięgowegoWystawiam fakturę za usługi zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37-41 za styczeń, data wystawienia to np. 14 luty.Jaka powinna być data sprzedaży? Czy data sprzedaży to w takim wypadku 31.01.2017 r., czy może data terminu zapłaty za fakturę? Jak ująć taką fakturę w rejestrze sprzedaży VAT, skoro obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zapłaty? Zapisy w ewidencji sprzedaży VAT powinny być dokonywane chronologicznie, tzn. zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego, czyli fakturę ze stawką ZW powinnam ująć w rejestrze zgodnie z datą zapłaty?
