Przed sądy administracyjne wciąż trafiają spory dotyczące wymogu podania we wniosku o interpretację indywidualną symbolu PKWiU świadczonych usług. Jedna z takich spraw dotyczyła przedsiębiorcy opodatkowanego zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podatnik zapytał, czy przychody z tytułu świadczenia usług polegających na prowadzeniu badań naukowych będą opodatkowane stawką 8,5 proc., na warunkach art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. e ustawy ryczałtowej.
Fiskus nie wyda interpretacji bez PKWiU
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał podatnika do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji, poprzez doprecyzowanie m.in. o klasyfikacji PKWiU. W odpowiedzi podatnik wskazał stosowany kod PKWiU świadczonych usług. Ten jednak okazał się niezgodny z kodem, który - zdaniem organu podatkowego - był właściwy. Organ ponownie wezwał stronę do doprecyzowania opisu sprawy i jednoznacznego wskazania symbolu PKWiU. Tutaj jednak dobra wola podatnika się skończyła i powołał się on na obowiązującą linią orzeczniczą sądów administracyjnych. Podatnik wskazał, że nie jest obowiązany do podawania właściwych kodów klasyfikacji PKWiU. Przypomniał również, że istotą wniosku o interpretację jest rzetelne i jednoznaczne przedstawienie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, a podanie symbolu klasyfikacji PKWiU nie stanowi elementu stanu faktycznego wymaganego we wniosku o interpretację.
Z tą oczywistą prawdą organ się jednak nie zgodził i pozostawił wniosek o wydanie interpretacji bez rozpatrzenia. Stwierdził, że kwalifikacji poszczególnych przychodów ze świadczonych usług do określonego symbolu PKWiU dokonuje sam podatnik. Dodatkowo stwierdził, że na gruncie podatku dochodowego kwestia symboli PKWiU nie jest uregulowana przez przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Organ podkreślił, że w sytuacji, gdy podatnik nie ma pewności, pod jakim symbolem PKWiU sklasyfikowane są usługi, które zamierza świadczyć w ramach działalności gospodarczej, nie ma możliwości wydania interpretacji.
Fiskus zajął stanowisko, które wydaje się już jednoznacznie zakwestionowane przez sądy administracyjne, czyli że odpowiedzialność za prawidłowe sklasyfikowanie wykonywanych czynności ponosi podatnik. Po wielu latach sporów organ podatkowy wrócił do stanowiska, że nieudzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące klasyfikacji statystycznej (ustalonej według zasad określonych w rozporządzeniu w sprawie PKWiU), jest przesłanką uniemożliwiającą dokonanie oceny stanowiska na gruncie przepisów prawa podatkowego.
Zobacz w LEX: Wystąpienie o indywidualną interpretację podatkową - procedura krok po kroku >
Sąd kwestionuje podejście skarbówki
Sprawa znalazła swój finał w wojewódzkim sądzie administracyjnym, który przypomniał organowi podstawowe zasady postępowania interpretacyjnego. Indywidualna interpretacja prawa podatkowego nie jest aktem administracyjnym, a więc nie rozstrzyga o prawach i obowiązkach jej adresata. Jest to czynność, która nie dotyczy uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, a tylko o nich się wypowiada. Polega ona bowiem wyłącznie na udzieleniu informacji, nie wiąże się z przyznaniem, stwierdzeniem albo uznaniem uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
Według WSA, interpretacja indywidualna ma zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym, a w przypadku uznania stanowiska wnioskodawcy za nieprawidłowe zawiera wskazanie stanowiska prawidłowego wraz z uzasadnieniem prawnym. Istotą interpretacji indywidualnej jest więc rozstrzygnięcie, czy wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe (potwierdza to np. wyrok NSA z 30 stycznia 2018 r., sygn. II FSK 40/16).
Skutki podatkowe wynikają też z innych przepisów
W tej sprawie wyłania się także inny aspekt, który, wydawało się, został już rozstrzygnięty w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tym bardziej niezrozumiałym (najłagodniej rzecz ujmując) jest fakt, że w zagadnieniach z utrwaloną linią interpretacyjną, organ przedstawia tezy kompletnie jej przeciwne. Sąd musiał bowiem przypomnieć, że organ nie może uchylić się od wydania interpretacji, podając jako powód to, że wymagałoby to sięgnięcia do ustaw nienależących do prawa podatkowego. Skutki podatkowe niejednokrotnie wynikają z różnych zdarzeń prawnych, zwykle z zakresu prawa cywilnego (prawa zobowiązań, prawa spadkowego, prawa rzeczowego), ale też z zakresu prawa administracyjnego. Wnioskodawca jest uprawniony o wystąpienie o interpretację w związku z każdym takim zdarzeniem. Przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej mogą być takie przepisy, które współkształtują daną instytucję podatkowego prawa materialnego (potwierdza to np. wyrok NSA z 12 października 2022 r. sygn. II FSK 252/22, wyrok NSA z 15 stycznia 2020 r., sygn. II FSK 346/18).
Zobacz w LEX: Matryca stawek VAT (PKWiU + CN) z kodami GTU >
Sąd podkreślił, że organ musi dokonać oceny wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie opisu usługi, a nie na podstawie podanej przez wnioskodawcę klasyfikacji PKWiU (o czym mówi np. wyrok NSA z 20 stycznia 2020 r., sygn. I FPS 3/19). Nie ma więc podstaw prawnych, aby klasyfikacja statystyczna, przez którą identyfikowany jest obowiązek podatkowy, była wyłączona z przedmiotu interpretacji (co potwierdza np. wyrok NSA z 27 stycznia 2021 r., sygn. I FSK 640/19, z 13 czerwca 2019 r. sygn. I FSK 1077/17, z 26 kwietnia 2018 r. sygn. I FSK 938/16).
Czytaj również: Uzyskaj numer EX, a będziesz wolny od VAT
Sąd: Fiskus nie może domagać się PKWiU
Dlatego też sąd, podpierając się ułożoną już linią orzeczniczą stwierdził, że wskazanie symbolu klasyfikacji PKWiU nie jest elementem stanu faktycznego wymaganym w rozumieniu art. 14b par. 3 ustawy ordynacja podatkowa. Stanem faktycznym są opisane zdarzenia rzeczywiste sprawy, które powodować mogą określone konsekwencje na gruncie prawa podatkowego, a nie ich ocena prawna. Podatnik opisał we wniosku jakie usługi świadczy, na czym one polegają i czym się charakteryzują. Jeżeli, w ocenie organu, opis usług zawarty we wniosku był zbyt ogólny, to należało wezwać spółkę do ich sprecyzowania, a nie do podania symbolu PKWiU (np. wyrok NSA z 26 sierpnia 2020 r. sygn. akt II FSK 2906/19 oraz II FSK 2983/19).
Wielka szkoda, że po wielu latach sądowych sporów, ugruntowaniu na ich bazie jednolitej wykładni przepisów, organ podatkowy w wydawanych interpretacjach decyduje się powrócić do argumentacji, która nie powinna mieć już miejsca Nie służy to niczemu, a w szczególności terminom oczekiwania na sądowe rozstrzygnięcia wielu naprawdę ważnych dla podatników kwestii podatkowych.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 9 maja 2024 r., sygn. I SA/Po 154/24
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
