Odpowiedź:

Ulgę mieszkaniową można rozliczyć na dwa sposoby.

Uzasadnienie:

Ulgę mieszkaniową można rozliczyć na dwa sposoby: zakładając jej wykorzystanie z góry albo składając korektę po dokonaniu wydatków uprawniających do ulgi.

Metoda 1
W zeznaniu rocznym PIT-39 składanym za rok zbycia nieruchomości podatnik może zadeklarować zwolnienie z podatku dochodu odpowiadającego przeznaczonemu na własne cele mieszkaniowe przychodowi. Po upływie dwóch lat od dnia zbycia nieruchomości zobowiązany będzie do ewentualnej korekty zeznania (art. 30e ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f.). W efekcie może powstać u niego zaległość podatkowa wraz z obowiązkiem zapłaty odsetek za zwłokę. Odsetki te należy obliczyć według stawki podstawowej (najmniej 8%), złożenie korekty następuje bowiem po upływie 6 miesięcy od terminu złożenia PIT-39.

Metoda 2

Obawiając się odsetek za zwłokę podatnik może wykazać w pierwotnie składanym zeznaniu kwotę dochodu zwolnionego 0, a po upływie dwóch lat złożyć korektę in plus, wskazując w zeznaniu dochód zwolniony odpowiadający wydatkowanemu na własne cele mieszkaniowe przychodowi (art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.). Metoda ta wymaga jednak dodatkowo wnioskowania o stwierdzenie nadpłaty oraz zaangażowania własnych środków w zapłatę pierwotnego podatku. Korektę tę należy złożyć przed przedawnieniem zobowiązania podatkowego (5 lat od końca roku, w którym złożono zeznanie pierwotne)

Krzysztof Klimek, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego