Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji wynikało, że wnioskodawczyni, posiada I grupę inwalidztwa, gdyż jest całkowicie niezdolna do pracy i samodzielnej egzystencji. Zgodnie z zaleceniem lekarza prowadzącego, w 2011 roku odbyła dwa wyjazdy w czasie których zwiedzała muzea, brała udział w różnych imprezach kulturalnych. Oswajała się również z wykonywaniem zwykłych czynności życiowych takich jak: konieczność radzenia sobie w podróży, umiejętność poproszenia współpodróżujących o pomoc, zakwaterowanie się w pokoju gościnnym, samodzielne poruszanie się po obcym mieście, odnajdowanie właściwego sposobu zachowania się w jadłodajniach, ćwiczenie pamięci i koncentracji.

Organ podatkowy nie zakwestionował faktu, że wnioskodawczyni poniosła wydatki związane poprawą stanu zdrowia, jednakże uznał, że rozstrzygnięcie kwestii, czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty.

Zdaniem organu, odliczenie od dochodu wydatków poniesionych na „zabiegi rehabilitacyjne” byłoby możliwe tylko wówczas, gdy przejazd pociągiem, zwiedzanie równych oddziałów muzeów, usługę hotelarską, usługi gastronomiczne, udział w imprezach kulturalnych w przypadku schorzenia podatniczki został zakwalifikowany przez lekarza specjalistę jako zabiegi rehabilitacyjne, w przeciwnym wypadku poniesione wydatki na ww. czynności nie podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Łodzi z 27 kwietnia 2012 r., IPTPB2/415-72/12-4/JR.