Czy w świetle zmian od stycznia 2008 r., w podatku VAT obowiązuje nas stosowanie art. 119 u.p.t.u., czyli przepisów szczególnych przy świadczeniu usług turystyki?
Zakładając, że Podatnik w ogóle świadczy usługi turystyki, ich opodatkowanie na zasadach przewidzianych w art. 119 u.p.t.u. jest obowiązkowe, o ile przy świadczeniu ww. usług Podatnik m.in. nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
Jeżeli usługa turystyki byłaby świadczona jedynie w oparciu o usługi własne, wówczas podlega one opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Udzielając odpowiedzi na pytanie Podatnika (uczelni niepublicznej) w pierwszej kolejności należy wskazać, iż szczególna procedura przewidziana w art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) - dalej u.p.t.u., znajduje zastosowanie przy świadczeniu usług turystyki.
Z uwagi na brak w ustawie o VAT definicji usług turystyki, celem ustalenia znaczenia tego pojęcia wskazanym jest odwołanie się do art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268, z późn. zm.), w myśl którego to przepisu przez usługi turystyczne rozumie się usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić trzeba, iż zasady opodatkowania przewidziane w art. 119 u.p.t.u. mogą w ogóle nie znajdować zastosowania w przypadku Podatnika, jeżeli nie świadczy on usług turystyki. Warto nadmienić, że zapewnienie noclegu oraz wyżywienia uczestnikom szkolenia nie może być traktowane jako świadczenie np. usług hotelarskich (a w efekcie usług turystyki), o ile koszt szkolenia obejmuje ww. świadczenia. W tego rodzaju sytuacji wyżywienie i nocleg są bowiem świadczeniami pomocniczymi względem świadczenia głównego (usługi szkoleniowej) i jako takie nie podlegają odrębnemu opodatkowaniu (por. informacja Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 30 września 2004 r., PI/005-1829/04/CIP).
Zakładając jednak sytuację, w której Podatnik świadczyłby usługi turystyki, wówczas należy wskazać, że szczególne zasady opodatkowania przewidziane w art. 119 u.p.t.u. znalazłyby zastosowanie przy łącznym spełnieniu następujących warunków, mianowicie:
1) usługodawca będący podatnikiem podatku VAT ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2) usługodawca, o którym mowa w pkt 1, działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3) przy świadczeniu ww. usługodawca usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
W konsekwencji, uznać należy, iż Podatnik byłby obowiązany opodatkować świadczoną usługę turystyki na zasadach wskazanych w art. 119 u.p.t.u., jeżeli w ramach tej usługi m.in. nabywałby towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
Natomiast w sytuacji, gdyby Podatnik świadczył usługę turystyki jedynie w oparciu o usługi wykonywane we własnym zakresie, to w względem ww. usługi art. 119 u.p.t.u. nie znajdowałby zastosowania, ponieważ niespełniony pozostawałby warunek wskazany powyżej w pkt 3 - warunek ten unormowany został w art. 119 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u. (podobnie: Z. Modzelewski, G. Mularczyk, Ustawa o VAT. Komentarz, Warszawa 2006). Oznacza to zarazem, że usługa turystyki podlegałaby wtenczas opodatkowaniu na zasadach ogólnych.