Podatnik prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa przy zawieraniu pożyczek. Usługi te polegają na zabezpieczeniu spłaty pożyczki udzielonej przez pożyczkodawcę. Jest to usługa zbliżona w swojej formie do poręczenia. W przypadku gdy pożyczkobiorca nie dokona zwrotu pożyczki w terminie wnioskodawca będzie zobowiązany spłacić jego zobowiązanie. Wnioskodawca zawiera z pożyczkobiorcą oddzielną umowę zabezpieczenia pożyczki. Zgodnie z umową opłata za udzielone zabezpieczenie jest należna w okresach rozliczeniowych, których ilość zależna jest od okresu spłaty pożyczki. Pożyczkobiorca płaci za udzielone poręczenie w miesięcznych kwotach wynikających z harmonogramu. Harmonogram płatności za zabezpieczenie jest uwzględniony w harmonogramie spłat pożyczki ponieważ spłata pożyczki odbywa się także do wnioskodawcy (który następnie przekazuje kwoty należne pożyczkodawcy).
Z charakteru usługi zabezpieczenia pożyczki wynika więc, że należy ją traktować jako „usługę rozliczaną w okresach rozliczeniowych” określonych w umowie, a tym samym przychód z tytułu opłat okresowych podatnik powinien rozpoznać na podstawie art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 kwietnia 2014 r., ITPB3/423-44/14/PS
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego