Sprawa dotyczyła kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynajęcie samolotu. Chodziło o kancelarię, która działa jako spółka komandytowa. Przedmiotem działalności kancelarii jest świadczenie usług prawniczych dla polskich i zagranicznych klientów. Kancelaria należy do międzynarodowej sieci kancelarii prawniczych. W ramach tej sieci współpracuje także z kancelariami w Stanach Zjednoczonych. W ramach swojej działalności kancelaria organizuje spotkania biznesowe z klientami lub potencjalnymi klientami, które odbywają się w jej siedzibie lub poza tą siedzibą. Celem tych spotkań jest nawiązywanie współpracy z nowymi klientami oraz podtrzymywanie współpracy z dotychczasowymi klientami. W szczególności, spotkania biznesowe służą omówieniu spraw biznesowych, propozycji lub ofert współpracy, negocjowaniu warunków współpracy, zakończonych, trwających lub możliwych w przyszłości projektów lub transakcji itp. Kancelaria na jedno ze spotkań biznesowych odbywających się w jej siedzibie zaprosiła kilku prawników amerykańskich. Udział zagranicznych gości w spotkaniu biznesowym miał przyczynić się do nawiązania nowych kontaktów biznesowych i podtrzymania dotychczasowych kontaktów, a w konsekwencji do zwiększenia przychodów ze świadczonych usług prawnych. Jak wskazała kancelaria jej zagraniczni goście mieli po spotkaniu biznesowym bardzo napięty harmonogram spotkań w Stanach Zjednoczonych. Warunkiem udziału gości w spotkaniu biznesowym było zapewnienie im przez kancelarię takiego powrotu do Stanów Zjednoczonych po zakończeniu spotkania biznesowego, aby mogli zdążyć na wszystkie zaplanowane spotkania. Ponieważ rejsowe loty nie spełniały tego wymogu, w związku z tym kancelaria poniosła wydatki na wynajęcie samolotu, aby umożliwić Zagranicznym Gościom Kancelarii bezpośredni powrót z Polski do Stanów Zjednoczonych.
Komplementariusz w spółce, która prowadzi kancelarię, zapytał Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czy może - proporcjonalnie do swojego udziału w zysku/stratach Kancelarii - zaliczyć wydatki na wynajęcie samolotu do kosztów uzyskania przychodów.
Sam uważa, że tak, ponieważ bezpośrednim celem udziału zagranicznych gości kancelarii w spotkaniu biznesowym było nawiązanie przez kancelarię nowych i podtrzymanie dotychczasowych kontaktów biznesowych, co miało potencjalnie przyczynić się do zwiększenia przychodów ze świadczonych przez kancelarię usług prawnych. Wydatki na wynajęcie samolotu zostały poniesione przez kancelarię w celu doprowadzenia do udziału zagranicznych gości kancelarii w spotkaniu biznesowym, a zatem te wydatki w żadnym wypadku nie powinny zostać uznane za koszty reprezentacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT.
Organ się nie zgodził. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że poniesione wydatki, związane z wynajęciem samolotu, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, o których mowa art. 22 ust. 1 ustawy o PIT. Charakter tych wydatków jest bowiem związany z kreowaniem określonego wizerunku kancelarii na zewnątrz. Organ podkreślił, że wydatki te nie stanowią niezbędnego elementu, bez którego nie mogłoby się odbyć spotkanie biznesowe organizowane przez kancelarię. Koszty te zostały zatem poniesione na cele reprezentacyjne, tj. na kreowanie wizerunku Kancelarii na określonym poziomie. Powyższe wydatki miały na celu zbudowanie odpowiedniej relacji z klientami i potencjalnymi klientami.
Fiskus stwierdził więc, że wydatków ponoszonych na wynajem samolotu nie można uznać, jako niezbędnych do realizacji celów spotkań biznesowych. Nie można wykazać tu związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskiwanymi przez kancelarię przychodami. Wydatki te, służą bowiem budowaniu relacji z klientami lub potencjalnymi klientami i wywoływaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu kancelarii, budowaniu właściwego wizerunku firmy i nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Umożliwienie udziału zagranicznych gości kancelarii w spotkaniu biznesowym poprzez wynajęcie samolotu miało na celu wykreowanie jak najlepszego wyobrażenia o przedsiębiorcy (Kancelarii). Koszty te zostały zatem poniesione na cele reprezentacyjne, tj. na kreowanie wizerunku Kancelarii na określonym poziomie.
Organ jednocześnie podkreślił, że nie neguje racjonalności działania kancelarii i wyboru określonego sposobu prowadzenia działań gospodarczych. Niemniej jednak uznał, że nie wszystkie wydatki związane z działalnością gospodarczą, nawet ekonomicznie uzasadnione stanowią koszty uzyskania przychodów – takiego bowiem rozwiązania ustawodawca nie zdecydował się wprowadzić do ustawy podatkowej.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 kwietnia 2017 r., sygn. 1462-IPPB1.4511.87.2017.1.KS, LEX nr 345949
