Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do kwestii zasadności opodatkowania podatkiem PIT uczestnictwa przez pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę, a w konsekwencji rozstrzygnięcia, czy pracodawca, jest zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić fiskusowi zaliczkę na podatek dochodowy od tych przychodów.

Zdaniem pracodawcy u pracownika nie powstanie przychód, gdy nie sposób jednoznacznie ustalić konkretnej wartości świadczenia nieodpłatnego przypadającego na każdego z uczestników spotkania. Nie jest również zasadnym przyjęcie ryczałtowej formy obliczenia przychodu, gdyż taki sposób rozliczenia nie uwzględnia, iż udział w spotkaniach jest dobrowolny, a ilość uzyskanych świadczeń uzyskanych przez pracownika jest różna. Dzielenie wartości organizacji spotkania przez ilość uczestników i pracowników mających możliwość uczestnictwa a z jakiś powodów niebiorących w nim udziału w opinii spółki byłoby więc wysoce krzywdzące dla pracowników i doprowadziłoby do ustalenia hipotetycznej, mało wiarygodnej wartości świadczenia, niemającego odzwierciedlenia w rzeczywistości.

Organ podatkowy nie zgodził się z tym stanowiskiem i uznał, że możliwość wzięcia udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu, a w konsekwencji pracodawca powinien zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę, natomiast przychód pracowników winien być ustalany poprzez podzielenie łącznej ceny zakup danej imprezy integracyjnej, ustalonej w oparciu o art. 11 ust. 2a ustawy o PIT, przez liczbę zainteresowanych nią pracowników, bez względu na fakt, iż Spółka nie będzie prowadzić żadnych ewidencji pozwalających na ustalenie, co zje, wypije dany pracownik oraz na fakt, że Spółka będzie mieć trudność w ustaleniu dokładnej listy pracowników, którzy faktycznie będą obecni na imprezie, ponieważ o powstaniu przychodu po stronie pracowników przesądza fakt, iż mają oni możliwość wzięcia udziału w tej imprezie.

Sprawa trafiła do WSA w Poznaniu, który uznał stanowisko organu podatkowego za niezgodne z prawem, ponieważ wypływa z niego wniosek, że podatek należy zapłacić od wyższej wartości przychodu niż faktycznie otrzymany lub zapłacić nawet, gdy przychód nie został otrzymany.

W opinii sądu dla opodatkowania istotne jest to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny, czy potencjalny przychód. Nie można bowiem ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział. Ustawa o PIT nie daje podstaw do wykonania takiego działania. Ponadto otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT podatnikiem jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. Brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego.

źródło: www.nsa.gov.pl