Brak wzajemnej współpracy administracji podatkowych powoduje, że działania ukierunkowane na przeciwdziałanie oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania są nieskuteczne i nie przynoszą pożądanych. Z uwagi na powyższe konieczne jest stworzenie odpowiedniego systemu współpracy administracyjnej między administracjami podatkowymi. Zasadniczym celem projektowanej ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami jest uregulowanie w jednym akcie prawnym zagadnień związanych z wymianą informacji podatkowych wraz z ich uporządkowaniem i implementacja do polskiego porządku prawnego dyrektywy Rady 2014/107/UE z 9 grudnia 2014 r. zmieniającej dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania.
Celem implementacji dyrektywy, obok stworzenia jednolitego standardu wymiany informacji podatkowej, jest również zminimalizowanie kosztów i obciążeń administracyjnych zarówno dla administracji podatkowych, jak i podmiotów gospodarczych. Zasadnicze znaczenie ma również zapewnienie, aby rozszerzony zakres automatycznej wymiany informacji w Unii był zgodny ze zmianami na szczeblu międzynarodowym. Aby osiągnąć ten cel, państwa członkowskie, przez implementację dyrektywy będą mogły wymagać od instytucji finansowych wdrożenia zasad sprawozdawczych i zasad należytej staranności w pełni zgodnych z zasadami określonymi we wspólnym standardzie do wymiany informacji opracowanym przez OECD.
Ponadto projektowana ustawa wprowadza regulacje umożliwiające automatyczną wymianę informacji w dziedzinie opodatkowania z innymi niż unijne państwami w oparciu o procedury Common Reporting Standard (CRS), do czego Polska zobowiązała się w podpisanym 29 października 2014 r. Wielostronnym porozumieniu właściwych władz w sprawie automatycznej wymiany informacji finansowych (Competent Authority Agreement).
Ustawa implementuje też polskiego porządku prawnego inne unijne regulacje dotyczące obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania.
