Niezależnie od formy, w jakiej pracodawca zapewnia pracownikom wyżywienie podczas wykonywania zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy (poprzez bezpośrednie pokrywanie kosztów przez pracodawcę – faktura VAT wystawiona na pracodawcę, bądź rachunkami wystawionym na pracodawcę czy też zwrot pracownikowi poniesionych przez pracownika wydatków) o braku powstania przysporzenia majątkowego nie decyduje okoliczność, że faktura wystawiona jest na pracodawcę czy też z tytułu korzystania karty kredytowej pracodawcy to on ponosi koszty ponosi. Powyższe stanowi jedynie dokument potwierdzający poniesienie określonego wydatku - nie zmienia natomiast adresata świadczenia, którym bez względu na wybraną przez pracodawcę formę zapewnienia wyżywienia podczas podróży służbowej jest pracownik.
Ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzysta tylko ta część otrzymanego świadczenia związanego z wyżywieniem, która nie przekracza wysokości diety określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej wydanych na podstawie kodeksu pracy. Bowiem rezygnacja przez pracodawcę z wypłacania diety na rzecz zapewnienia bezpłatnego wyżywienia nie oznacza, że w takiej sytuacji zwolnienie przewidziane w tym przepisie nie obejmuje limitu dla należności związanych z wyżywieniem pracownika podczas podróży służbowej.
Interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z 6 maja 2014 r., IPPB2/415-45/14-4/MK
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego