Spółka została powołana w celu realizacji projektów farm wiatrowych oraz wytwarzania i sprzedaży energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnego źródła energii w postaci takich farm wiatrowych. Zrealizowała do tej pory jedną inwestycję w farmę wiatrową. Składa się ona z trzech turbin wiatrowych oraz infrastruktury niezbędnej do wytwarzania i sprzedaży energii elektrycznej pochodzącej z farmy wiatrowej. Na podstawie uzyskanej koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej, prowadzi działalność gospodarczą w tym zakresie.
Spółka chce rozpocząć kolejną inwestycję- farmę wiatrową - wyodrębnioną w ramach spółki. Spółka nie zatrudnia pracowników, tylko zleca wykonywanie czynności koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej podmiotom zewnętrznych. Wnioskodawca planuje sprzedać farmę wiatrową do jednego nabywcy. Celem transakcji jest przeniesienie całej obecnej działalności operacyjnej spółki w zakresie wytwarzania i sprzedaży energii elektrycznej, w związku z tym nabywca uzyska własną koncesję. Nabywca przejmie w tym zakresie również prawa i obowiązki z umowy na dostawę turbin. Składniki majątkowe dostarczone spółce na podstawie tej umowy pozostają własnością dostawcy do czasu uregulowania płatności za dostawę, ale umówiono się, że spółka ma prawo do korzystania z nich w prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka jest zatem ekonomicznym właścicielem tych składników majątkowych, ale nie jest ich właścicielem prawnym. Spółka odliczyła VAT naliczony wynikający z faktury wystawionej przez dostawcę w związku z dostawą dokonaną stosownie do umowy o dostawę turbin. Wnioskodawca zastanawiał się, czy ma prawo do dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej składników majątkowych dostarczonych spółce na podstawie umowy o dostawę turbin. Według niej takie prawo posiada.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Zgodnie z art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe, podlegające amortyzacji, to składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. W opisanej sytuacji składniki majątkowe dostarczone spółce na podstawie umowy o dostawę turbin pozostają własnością dostawcy do czasu uregulowania płatności za dostawę. Spółka ma prawo do korzystania z nich w prowadzonej działalności gospodarczej, ale nie jest ich właścicielem prawnym, tylko właścicielem ekonomicznym. Cena za dostawę składników majątkowych na podstawie tej umowy nie została do tej pory uregulowana przez spółkę, ale dostawca wystawił fakturę za dostawę dokonaną. Skoro składnik majątku nie stanowi własności spółki, nie może być uznany za środek trwały podlegający amortyzacji do czasu całkowitej spłaty zobowiązania.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 października 2016 r., ITPB3/4510-446/16-1/AW
