Początkowo podatniczka rozliczała się na zasadach ogólnych. Zakres jej działalności obejmował głównie usługi budowlane, do świadczenia których zatrudniała do pięciu pracowników. Oprócz budowlanki, podatniczka zajmowała się także usługami kosmetycznymi. Jednak w 2010 r. uzyskała korzystną interpretację indywidualną w zakresie możliwości zastosowania rozliczenia za pomocą karty podatkowej.
Minister finansów pierwotnie uznał, że podatniczka może prowadzić łącznie dwa rodzaje działalności: budowlaną i kosmetyczną, i korzystać z rozliczenia w formie karty podatkowej. Zdaniem organu oba rodzaje działalności mieściły się w katalogu działalności kwalifikujących się do rozliczania karty podatkowej, jeżeli w wymaganym ustawowym terminie skarżąca złoży wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej.
Jednak w 2014 r. minister finansów zmienił pierwotnie korzystną interpretację indywidualną wydaną dla podatniczki. Organ dopatrzył się, że zakres robót budowlanych wymienionych w załączniku do ustawy podatkowej nie obejmuje innych usług, jakie opisała podatniczka we wniosku o interpretację, polegających na „budowie na gruncie podatniczki budynków wielorodzinnych i przeniesieniu własności wyodrębnionych w tych budynkach lokali na rzecz klientów, dla których zostały wytworzone na podstawie umowy o wybudowanie mieszkania”.
Podatniczka uznała, że zmiana interpretacji indywidualnej w sytuacji, gdy zastosowała się do niej, może skutkować negatywnymi konsekwencjami prawnymi, a tymczasem organy stwierdziły najpierw wygaśnięcie decyzji w sprawie ustalenia wysokości stawki karty podatkowej na rok 2011 i 2012 a następnie stwierdziły ich nieważność.
Wojewódzki Sąd Administracyjny (III SA/Wa 3351/14) uznał zasadność stanowiska organu interpretacyjnego. WSA wskazał, że minister finansów mógł zmienić korzystną dla podatnika interpretację. Zdaniem sądu usługi, które mają charakter usług deweloperskich przekraczają zakres objęty możliwością rozliczania się kartą podatkową.
22 lutego br. Naczelny Sąd Administracyjny (II FSK 3583/15) również zaaprobował twierdzenia fiskusa i WSA. Sąd przyznał, że opisane usługi mają charakter usług deweloperskich, a fizycznie jest niemożliwym, aby podatniczka mogła je świadczyć zatrudniając jedynie pięć osób. NSA stwierdził, że podatniczce przysługuje ochrona z interpretacji w okresie od 2010 r. do 2014 r., czyli od wydania pierwotnej interpretacji do jej zmiany. Sąd podkreślił, że zarzuty podniesione w tej sprawie wymykają się spod jego kontroli. Ponadto sąd wskazał, że w sprawie toczyło się postępowanie, w którym organy rzeczywiście próbowały podważyć metodę rozliczania się za pomocą karty podatkowej, ale nieskutecznie.
