W przedmiotowej sprawie podatnik nie zakończył budowy budynku handlowo-usługowego, ale rozpoczął użytkowanie jego części. Zarówno organ podatkowy jak i WSA przyjęły, że całą powierzchnię budynku, także, gdy tylko jego część jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą należy opodatkować najwyższymi stawkami podatkowymi. Organ podatkowy argumentował, że w odniesieniu do budynków niemieszkalnych ustawodawca łączy opodatkowanie ich stawką najwyższą z istnieniem związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, a nie z faktem "zajęcia" ich na tę działalność. Podatnik nie zgodził się z tym rozstrzygnięciem a sprawa ostatecznie trafiła do NSA.
NSA nie podzielił jednak wykładni art. 6 ust. 2 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych co do tego, że związanie z prowadzoną działalnością gospodarczą nawet części budynku i rozpoczęcie jego użytkowania tylko w części powoduje konieczność opodatkowania jego całości najwyższymi stawkami podatkowymi. Jest to bowiem rozszerzająca wykładnia tych przepisów. Z art. 6 ust. 2 tej ustawy nie wynika bowiem, że związanie tylko części budynku z prowadzoną działalnością gospodarczą wywołuje obowiązek podatkowy jego opodatkowania najwyższą stawką podatkową na całości. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy przedmiotem opodatkowania może być "budynek lub jego część". A skoro także art. 1a ust. 1 pkt 3 nawiązuje do posiadania przez przedsiębiorcę budynku lub jego części to związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej może być cały budynek lub jego część. Również cały budynek lub tylko jego część może nie być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. W konsekwencji zdaniem NSA, Sąd pierwszej instancji błędnie zastosował art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych do całej powierzchni budynku, a nie tylko do jego części związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Wyrok NSA z 14 sierpnia 2012 r., II FSK 2444/10, LEX nr 1216097