Spór między stronami dotyczył uznania wartości nieodpłatnego świadczenia pracodawcy, polegającego na umożliwieniu pracownikowi i jego najbliższej rodzinie uczestniczenia w imprezie integracyjnej czy pikniku organizowanych i finansowanych przez pracodawcę, za przychód pracownika podlegający PIT.
Zdaniem spółki przychód z nieodpłatnych świadczeń podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy możliwe jest faktyczne ustalenie wysokości tego przychodu. A ponieważ spółka nie jest w stanie wskazać, w jakim zakresie poszczególni uczestnicy imprezy skorzystali z zakupionych usług i towarów, to wydatki ponoszone na rzecz pracowników, biorących udział w organizowanych imprezach nie stanowią dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Spółka uznała, że samo postawienie do dyspozycji pracownikowi możliwości skorzystania z określonych usług nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu.
Fiskus uznał jednak, że uczestniczenie w imprezie integracyjnej czy pikniku rodzinnym organizowane przez spółkę, stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy, od którego spółka jest zobowiązana obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na PIT. Według fiskusa w przypadku braku możliwości wyliczenia faktycznego przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenie, pracodawca przychód ten winien przyjąć w wysokości średnich kosztów organizacji imprezy przypadających na jednego uczestnika tej imprezy.
Sprawa trafiła do WSA we Wrocławiu. Zdaniem sądu gdyby przyjąć za słuszne stanowisko fiskusa, to opodatkowaniu PIT podlegałaby nie wartość otrzymanego przez pracownika innego nieodpłatnego świadczenia, ale samo prawo do korzystania przez pracownika z takiego świadczenia, bez względu na to czy pracownik ze świadczenia faktycznie skorzystał i w jakim zakresie.
A w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). O przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy skorzystał faktycznie z postawionych do jego dyspozycji nieodpłatnych świadczeń, a ponadto możliwe było ustalenie wartości otrzymanego świadczenia według zasad określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o PIT .
Wyrok WSA we Wrocławiu z 19 października 2012 r., I SA/Wr 1038/12
Przywołane akty prawne
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 t.j.)
Czytaj także:
Imprezy pracownicze z PIT-em?