Miejsce przekazania dywidendy nie wpływa na obowiązek podatkowy

Dla powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty przez polską spółkę nie ma znaczenia to, czy dywidenda będzie przekazana na konto w Polsce czy w innym państwie wyjaśnia ekspert Vademecum Głównego Księgowego.

Pytanie

Spółka posiada dwóch wspólników. Jeden z nich ma podwójne obywatelstwo (ukraińskie oraz RPA), drugi natomiast ma obywatelstwo ukraińskie. Spółka ta zamierza wypłacić dywidendę.

Jaki podatek należy odprowadzić?

W jakiej wysokości należy zapłacić podatek dochodowy?

Na kim ciąży obowiązek zapłaty podatku?

Czy ma znaczenie czy dywidenda będzie wypłacona na konto w Polsce czy RPA?

Odpowiedź

W mojej ocenie dla powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty przez polską spółkę nie ma znaczenia to, czy dywidenda będzie przekazana na konto w Polsce czy w innym państwie.

Niezależnie od tego, w jakim banku udziałowiec posiada konto bankowe, źródłem przychodu jest dywidenda wypłacona przez polską spółkę, czyli przychody osiągnięte na terytorium Polski.

Uzasadnienie

Dywidenda otrzymana przez osobę fizyczną, stanowi dla niej przychód z tzw. kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej u.p.d.o.f.

Przychód ten powstaje w dacie wypłaty dywidendy lub postawienia jej do dyspozycji udziałowca. Jak wynika z art. 30a ust. 1 pkt 4 i ust. 6 u.p.d.o.f., od przychodów z dywidend pobiera się 19 proc. zryczałtowany podatek dochodowy, bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

W przypadku kiedy dywidendę otrzymuje osoba fizyczna, która nie ma w Polsce miejsca zamieszkania (tzw. nierezydent), ale osoba ta jest podatnikiem kraju, z którym Polska ma zawartą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, to do opodatkowania dywidendy stosuje się w pierwszej kolejności postanowienia tej umowy.

Dodam, że dana osoba może być obywatelem innego kraju, a Polsce mieć miejsce zamieszkania w rozumieniu u.p.d.o.f., która posługuje się własną definicją osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Jak wynika z art. 3 ust. 1a u.p.d.o.f., za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która: posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania przyjęta jest zasada, że dywidendy podlegają opodatkowaniu zarówno w państwie, w którym znajduje się siedziba spółki, która wypłaca dywidendę, jak i w państwie, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę odbiorca dywidendy. Jednak wysokość podatku, który można pobrać w państwie źródła (w Polsce), jest ograniczona.

Z art. 10 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Południowej Afryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie 10 listopada 1993 r. oraz art. 10 konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie 12 stycznia 1993 r. wynika bowiem, że podatek od dywidendy – w przypadku, gdy otrzymujący jest osobą fizyczną – wynosi 15 proc..

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej (art. 30a ust. 2 u.p.d.o.f.).

Jeżeli osoba, która nie ma miejsca zamieszkania w Polsce (w rozumieniu ww. przepisu), ale nie przedstawi spółce wypłacającej dywidendę certyfikatu rezydencji, jest obciążona 19 proc. podatkiem.

Jak wynika z art. 5a pkt 21 u.p.d.o.f. certyfikat rezydencji to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Kwotę pobranego podatku dochodowego od wypłaconej dywidendy płatnik (spółka wypłacająca dywidendę) jest zobowiązany przekazać w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatek został pobrany (na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy spółka nie posiada siedziby).

Do tego samego urzędu skarbowego – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym – płatnik (spółka) powinien przesłać deklarację PIT-8AR.

Ze względu na możliwość opodatkowania dywidendy zarówno w państwie źródła (czyli w Polsce), jak i w państwie rezydencji podatnika, płatnik jest także zobligowany do sporządzenia i przesłania (w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego) podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych informacji IFT-1R.

Urząd skarbowy, do którego powinna trafić informacja IFT-1R, należy wybrać, kierując się treścią rozporządzenia ministra finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych.