Obecnie podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest powierzchnia (grunty), powierzchnia użytkowa (budynki), a jedynie w przypadku budowli ich wartość (por. art. 4 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych).
Wysokość maksymalnych stawek podatku od nieruchomości, w tym od budynków lub ich części, zależy od rodzaju przedmiotu opodatkowania i sposobu jego wykorzystywania. Jak wyjaśnił minister, budynki mieszkalne ze względu na fakt, iż służą zaspokajaniu podstawowych potrzeb bytowych ludzi, opodatkowane są najniższą stawką - co jest uzasadnione ze względów społecznych. Preferencyjną stawką podatkową objęte są wszystkie budynki mieszkalne niezależnie od ich standardów, za wyjątkiem zajętych na działalność gospodarczą.
Rada gminy może różnicować wysokość stawek podatku dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając w szczególności przy budynkach lokalizację, sposób wykorzystywania, rodzaj zabudowy, stan techniczny oraz wiek budynków.
Jak czytamy w odpowiedzi na interpelację poselską nr 34029, od 2004 r. Ministerstwo Finansów nie prowadzi prac nad opodatkowaniem nieruchomości opartym całkowicie na wartości nieruchomości. Przeprowadzone w przeszłości prace analityczne miały na celu jedynie zbadanie możliwości wprowadzenia tego rodzaju opodatkowania. W efekcie tych prac nie powstał jednak projekt ustawy.
Informacja pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego