Spółdzielnia złożyła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. We wniosku przedstawiła następujący stan faktyczny, odnoszący się do zdarzenia przyszłego.

 

Zwrot kosztów dojazdu

Jednym z organów spółdzielni jest rada nadzorcza. Żaden z jej członków nie jest jej pracownikiem. Zgromadzenie wspólników wydało uchwałę, w której postanowiono, że członkom rady nadzorczej przysługuje, oprócz wynagrodzenia, także zwrot kosztów dojazdu na posiedzenia rady - tam i z powrotem. Przewidziano, że zwrot kosztów dojazdu wynika z rozporządzenia ministra infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Posiedzenia rady odbywają się mniej więcej dwa razy na kwartał. Takie posiedzenia nie są jednak planowane z wyprzedzeniem i nie da się przewidzieć, ile ich odbędzie się w skali roku.

 

Sporna kwestia

Wątpliwości spółdzielni dotyczyły kwestii, czy wnioskodawca ma obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu uiszczenia należności związanych ze zwrotem kosztów dojazdu członkom rady nadzorczej.

 

Zdaniem spółdzielni, zwrot kosztów dojazdu członków rady nadzorczej na posiedzenia, do kwot określonych w rozporządzeniu jest zwolniony od podatku dochodowego. Wskazano, że wolne od podatku dochodowego są m.in. diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem. To zaś wynika z treści art. 21 ust.1 pkt 16 lit b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT). Wnioskodawczyni podkreśliła, że użyte w przytoczonym przepisie pojęcie "podróż" nie jest tożsame z podróżą służbową. Zatem może to być także podróż członka rady nadzorczej na posiedzenia rady. To zaś oznacza, że kwota wypłacona członkowi rady nadzorczej z tytułu kosztów podróży na posiedzenia rady korzysta ze zwolnienia od podatku, do wysokości określonej w przepisach powołanego rozporządzenia.  Kluczowy przepis

Na podstawie art. 21 ust.1 pkt 16 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a) podróży służbowej pracownika,

b) podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

 

 

 

Interpretacja indywidualna

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną, w której uznał stanowisko strony za nieprawidłowe. W ocenie organu, pojęcie podróży, o jakiej mowa w powołanym wyżej przepisie, odnosi się do sytuacji, gdy ma miejsce podróż osoby niezatrudnionej na podstawie umowy o pracę, ale która odbywa podróż zbliżoną do podróży służbowej. Tylko osoby zatrudnione na umowie o pracę mogą odbyć podróż służbową w rozumieniu przepisów prawa pracy. Inne osoby jednak również podróżują w celach zawodowych. Zwolnienie przedmiotowe, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT odnosi się więc do diet z podróży służbowej (gdy odbywa ją pracownik) i podróży spełniającej te same cechy, co podróż służbowa, gdy jest ona wykonywana przez osobę, która nie jest pracownikiem.

 

Argumenty organu

Organ wyjaśnił, że interpretacja przedstawiona przez spółdzielnię uprzywilejowuje osoby, które wykonują swoje obowiązki na innej podstawie niż umowa o pracę. To zaś nie jest zgodne z intencją ustawodawcy. Zatem, interpretacja spółdzielni była wadliwa, skoro oparto ją na rozszerzającej wykładni przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych. W ocenie organu, kwota zwrotu należności z tytułu dojazdu członków rady nadzorczej na posiedzenia rady stanowi dla nich przychód z działalności wykonywanej osobiście, do którego nie znajduje zastosowanie zwolnienie ustawowe.

 

Zasadna skarga

Strona wniosła skargę do sądu administracyjnego. WSA w Opolu uchylił zaskarżoną interpretację. WSA podkreślił, że ustawodawca wyodrębnił dwa rodzaje podróży uzasadniające zwolnienie podatkowe przychodów uzyskanych za czas podróży. Wskazuje się bowiem na podróż służbową oraz podróż osoby niebędącej pracownikiem.

 

Dwa rodzaje podróży

Pojęcia podróż służbowa oraz podróż osoby niebędącej pracownikiem nie mogą mieć tego samego znaczenia. Podróż to przebycie drogi do jakiegoś odległego miejsca. Z kolei zwrot osoba niebędąca pracownikiem oznacza każdą osobę, która odbywa podróż poza stosunkiem pracy. Zdaniem WSA należy przyjąć, że aby osoba niebędąca pracownikiem mogła skorzystać ze zwolnienia podatkowego, konieczne jest odbycie przez nią podróży oraz ustalenie, że celem tej podróży jest osiągnięcie przychodu. Nadto otrzymane świadczenie nie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - podkreślił WSA.

 

Wadliwa interpretacja

Skoro tak, to przejazd członków rady nadzorczej na posiedzenie tej rady jest podróżą osoby niebędącej pracownikiem w rozumieniu wskazanych przepisów. Z tego też względu, WSA uchylił zaskarżoną interpretację.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 18 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Op 166/18