Wprowadzenie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania ma uporządkować system prawa podatkowego, wyznaczając granice dopuszczalnej optymalizacji podatkowej oraz wzmocnić autonomię prawa podatkowego wobec prawa cywilnego. Zgodnie z projektem, czynność dokonana przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej, nie będzie skutkować osiągnięciem korzyści podatkowej, jeśli sposób działania był sztuczny.
Mechanizm działania klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania, będzie polegał na tym, że zakwestionowana czynność lub ich zespół pozostaną ważne i skuteczne w sferze prawa cywilnego, jednak ich podatkowoprawne skutki zostaną określone inaczej, niż wynikałoby to z formalnoprawnej, nacechowanej sztucznością postaci. Klauzula będzie miała zastosowanie, jeśli rezultatem działań mających cechy agresywnej optymalizacji podatkowej będzie korzyść podatkowa, której rozmiary przekraczają 100 000 zł.
W celu zminimalizowania skutków związanych z wejściem w życie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania projekt zawiera propozycję wprowadzenia opinii zabezpieczających, umożliwiających podatnikom poznanie stanowiska administracji podatkowej odnośnie do planowanych lub podjętych już transakcji, do których potencjalnie zastosowanie może znaleźć klauzula. Opinie będą zawierały ocenę, czy planowana przez podatnika konstrukcja prawna stanowi nadużycie swobody kształtowania stosunków prawnych uzasadniające zastosowanie ogólnej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania.
Przewidywalność i wyważony sposób stosowania klauzuli w indywidualnych sprawach ma też wzmocnić niezależny opiniodawczy panel ekspercki – Rada do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania, której powołanie zakłada projekt ustawy.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Ordynacja podatkowa. Komentarz
|