Wątpliwości podatnika w przedmiotowej sprawie odnoszą się do kwestii stosowania jednolitej stawki podatku od towarów i usług w przypadku, gdy poszczególne działki mają różne przeznaczenie wynikające z miejscowego planu zagospodarowana przestrzennego (m.in. tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, jak również użytkowanie leśne).
Zdaniem podatnika fakt, iż poszczególne działki stanowią, jako wydzielona część gruntu, całość w rozumieniu przepisów prawa cywilnego i w konsekwencji stanowią odrębny przedmiot własności obrotu przesądza o tym, że dostawa całej tej działki podlega opodatkowaniu stawką 23 proc.
Z tym twierdzeniem nie zgodził się organ podatkowy. Zdaniem organu co prawda Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 6 lipca 2006 r., C-251/05, LEX nr 190234 wskazał, że dostawa, o której mowa co do zasady podlega jednej stawce podatku od wartości dodanej, to jednak nie sprzeciwia się ono oddzielnemu opodatkowaniu określonych składników tej dostawy, o ile tylko takie opodatkowanie będzie zgodne z warunkami, od których art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy uzależnia zastosowanie zwolnień dających prawo do zwrotu zapłaconego podatku. Uwzględniając powyższe, podatnik dla dostawy działek mających różne przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, winien zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT zastosować stawkę podatku w wysokości 23 proc. w części, w której stanowi ona teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę, natomiast w pozostałej części (stanowiącej np. tereny przeznaczone pod użytkowanie leśne) będzie ona korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.