Odpowiedź:

Nowelizacja ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) – dalej k.p. dotycząca ograniczenia nieuzasadnionego wykorzystywania umów o pracę na czas określony, w tym ograniczenia umów o pracę do trzech została 5 sierpnia 2015 r. podpisana przez Prezydenta. Ustawa wejdzie w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Dopiero wtedy strony umów na czas określony będą obowiązane dokonać stosownego uzupełnienia ich treści – o ile umowy te zostały zawarte w określonych celach lub okolicznościach.

Uzasadnienie:

Jedną z najistotniejszych zmian, jakie wprowadza nowelizacja, jest ograniczenie okresu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łącznego okresu zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy do 33 miesięcy. Jednocześnie łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Konsekwencją przekroczenia powyższych progów, czyli zatrudnienia na czas dłuższy niż 33 miesięcy na podstawie umowy (umów) na czas określony, czy też zawarcia czwartej umowy na czas określony, będzie traktowanie pracownika jest zatrudnionego na czas nieokreślony. Ograniczenia te nie będą znajdowały zastosowania do umów o pracę zawartych na czas określony:

1) w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

2) w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,

3) w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,

4) w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie

– jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

Jeśli chodzi o przepisy przejściowe wskazać po pierwsze należy, że ograniczenia w zakresie czasu trwania umowy (umów) na czas określony oraz ich liczby będą miały zastosowanie również do umów zawartych na czas określony trwających w dniu wejścia w życie ustawy z tym, że co do zasady do 33-miesięcznego okresu zatrudnienia wliczać się będzie okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony przypadający od dnia wejścia w życie nowelizacji (art. 14 ust. 4 ustawy nowelizującej). Jeżeli dopuszczalny 33-miesięczny okres zatrudnienia na podstawie umowy (umów) na czas określony, liczony od dnia wejścia w życie ustawy, zostanie przekroczony – umowa będzie uważana za zawartą na czas nieokreślony. Jeżeli jednak rozwiązanie umowy na czas określony zawartej przed dniem wejścia w życie nowelizacji przypadać będzie po upływie 33 miesięcy od tego dnia i stosunek pracy pracownika będzie podlegał szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę; w takim przypadku umowa rozwiąże się z upływem okresu, na jaki została zawarta. Natomiast przewidziany w art. 15 ustawy nowelizującej obowiązek uzupełnienia umów o informacje dotyczące celu, w jakim zawarta została umowa lub okoliczności ich zawarcia po stronie pracodawcy aktualizował się będzie nie w przypadku każdej umowy na czas określony lecz w przypadku, gdy dana umowa faktycznie zawarta została w celu lub w okolicznościach określonych wyżej. W przypadku takiej umowy nie będą obowiązywały limity ograniczające zatrudnienie na podstawie umowy (umów) o pracę na czas określony.

Paulina Zawadzka-Filipczyk, autorka współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego

Odpowiedzi udzielono 7.08.2015 r.