Odpowiedź:
Przeliczając wpłaty na złote polskie podatnik stosuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wpłaty.
Uzasadnienie:
Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 30 ust. 2 ustawy z 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2016 r. poz. 1047 ze zm.) – dalej u.o.r., wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia – o ile odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz środków niepodlegających zwrotowi, pochodzących ze źródeł zagranicznych nie stanowią inaczej – odpowiednio po kursie:
1) faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji – w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań;
2) średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji. Operacje wskazane w dwóch pierwszych przypadkach de facto powinny być uznane za spłatę należności jednostki (chociaż dokonywane na dwa różne sposoby).
Biorąc jednak pod uwagę fakt, iż wpłata dokonywana jest na rachunek walutowy, moim zdaniem nie występuje kurs faktyczne zastosowany, a co za tym idzie należy zastosować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wpłaty. W sytuacji, w której factoring jest niewłaściwy, dochodzi do wygaszenia zobowiązania firmy czytelnika względem faktora. Ale i w takim przypadku powinien być zastosowany kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wpłaty. W praktyce można spotkać się z poglądem, że w przypadku wpłaty na rachunek walutowy kursem faktycznie zastosowanym jest kurs kupna banku, z którego usług podatnik korzysta – moim zdaniem twierdzenie jest nieuprawnione, gdyż trudno tutaj mówić o jakimkolwiek kursie faktycznie zastosowanym. Zastosowanie znajdzie bowiem regulacja art. 24c ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – dalej u.p.d.o.f., zgodnie z którym różnice kursowe powstają jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest różna od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Różnice kursowe powinny być zatem obliczane jako różnica pomiędzy przychodem obliczonym na podstawie wystawionej przez dłużnika faktury a otrzymaniem tego przychodu. Za otrzymanie przychodu należy natomiast potraktować dzień, w którym faktorant otrzymuje płatność od faktora. W efekcie wskazane w pytaniu etapy technicznego rozliczania faktoringu nie znajdą odzwierciedlenia w procesie obliczania różnic kursowych – należy ustalić tylko jedną różnicę kursową między uzyskanym przychodem a uzyskaniem, za pośrednictwem faktora, zapłaty. Należy pamiętać, że rozliczanie należności w ramach faktoringu powinno przebiegać w kolejności ustalonej według metody stosowanej w rachunkowości spółki (art. 24c ust. 8 u.p.d.o.f.). Podobne stanowisko wyrażono w interpretacji Ministra Finansów z 18.04.2011 r., IBPBI/2/423-82/11/CzP.
Marek Jurek, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego
Odpowiedzi udzielono 27.06.2017 r.
Jak rozliczać różnice kursowe w przypadku faktoringu z regresem?
Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Doradcy PodatkowegoKiedy i w jaki sposób liczyć różnice kursowe na koncie walutowym w przypadku faktoringu z regresem? Klient płaci w euro za fakturę bezpośrednio do faktora, który wcześniej przelewa 80% wartości faktury euro na nasze firmowe konto walutowe. Po otrzymaniu całości zapłaty przelewa pozostałe nam 20% euro z wartości faktury. W związku z tym liczymy różnice kursowe pomiędzy wartością faktury w euro, a ich otrzymaniem na konto. Na jaki dzień liczyć te różnice?
