Sprawa dotyczyła kwestii ochrony prawnej wynikającej z otrzymanej interpretacji indywidualnej w kontekście klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. Chodziło o spółkę, która wystąpiła najpierw do fiskusa w sprawie potwierdzenia skutków podatkowych aportu. Spółka planuje dokonać tego aportu w trakcie swojego aktualnego roku podatkowego, tj. po 15 lipca 2016 r., a więc po wejściu w życie do Ordynacji podatkowej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. Spółka złożyła więc kolejny wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie ochrony prawnej wynikającej z pierwotnie otrzymanej interpretacji. We wniosku zapytała fiskusa, czy w przypadku dokonania aportu w trakcie aktualnego roku podatkowego będzie korzystała z ochrony (w tym zwolnienia z zapłaty podatku oraz odsetek od zaległości podatkowych). Udzielenie odpowiedzi na to pytanie było decydujące do podjęcia decyzji o dokonaniu planowanej transakcji, gdyż brak ochrony w okresie po 15 lipca 2016 r. oznaczałby, że przeprowadzając planowaną transakcję spółka naraża się na niezgodne z prawem uszczuplenie należności publicznoprawnej i wiążące się z tym konsekwencje w postaci zapłaty nie tylko zaległego podatku, ale także odsetek oraz poniesienia sankcji karnych skarbowych. Spółka składa więc wniosek, aby poznać ciążące na niej przyszłe obowiązki podatkowe, jeśli zrealizuje swoje konkretne planowane działania. Spółka chciała mieć potwierdzenie prawidłowego rozumienia zakresu zwolnienia w okresie po 15 lipca 2016 r. Sama spółka uważa, że będzie korzystała z takiej ochrony.
Fiskus jednak odmówił wszczęcia postępowania i wydania interpretacji w zakresie ochrony prawnej wynikającej z otrzymanej interpretacji indywidualnej w kontekście klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. Według organu nie mógł rozpoznać złożonego przez spółkę wniosku, ponieważ sprawa dotyczy oceny sytuacji faktycznej na gruncie przepisów prawa podatkowego o charakterze proceduralnym.
Sprawa trafiła do WSA w Krakowie. Zdaniem sądu fiskus nie może odmówić wydania interpretacji. Zdaniem sądu stanowisko fiskusa zmierza do uchylenia się od wydania indywidualnej interpretacji poprzez nieuzasadnione stwierdzenie, iż spółka dążyła do interpretacji przepisów prawa proceduralnego nieodnoszących się wprost do jakiegokolwiek zobowiązania podatkowego w sytuacji, kiedy przedstawiono jednak we wniosku konkretne i szczegółowe zdarzenie przyszłe dotyczące oceny skutków podatkowych okresu pomiędzy objęciem udziałów w wyniku aportu a sprzedażą tychże udziałów i korzyści finansowej spółki w postaci odsunięcia w czasie powstania zobowiązania podatkowego tj. podatku dochodowego od rynkowej wartości udziałów obejmowanych w zamian za aport w powiązaniu ze znowelizowanymi przepisami Ordynacji podatkowej. Organ pominął zatem, iż pytanie strony spółki dotyczyło zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku, a także nienaliczania odsetek za zwłokę, a związane było z prawnymi skutkami materialnymi. Sąd podkreślił, że wobec tego żądana interpretacja indywidualna nie będzie jedynie informacją, lecz stanowi realną materialnoprawną ochronę dla podatnika, ewentualnie zwalniając go z obowiązku zapłaty podatku. Wobec tego spółka miała uzasadnione podstawy do sformułowania żądania uzyskania interpretacji, aby mieć pewność, że właściwie rozumie przepisy mające zastosowanie w sprawie, a kształtujące wysokość jej zobowiązania podatkowego z tytułu planowanej transakcji, wskazanej w zadanym pytaniu tj. transakcji po 15 lipca 2016 r. Gdyby po tej dacie taka ochrona stronie nie przysługiwała, wówczas materialne skutki podatkowe przeprowadzonej transakcji mogłyby być inne niż wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż podatnik mógłby zostać pozbawiony korzyści podatkowej z niej wynikającej na podstawie przepisów art. 119a § 1 i nast. Ordynacji podatkowej. Wobec tego klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania w konkretnym przypadku może spowodować określone skutki materialnoprawne.
Sąd uznał więc, że odmowa wydania interpretacji bez wątpienia stanowi naruszenie przepisów postępowania, w szczególności zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.
Wyrok WSA w Krakowie z 13 stycznia 2017 r., I SA/Kr 1380/16
