Sprawa dotyczyła stowarzyszenia, które ma status organizacji pożytku publicznego w Wielkiej Brytanii, ale nie ma takiego statusu w Polsce. Stowarzyszenie dążyło do uzyskania odpowiedzi na pytanie, czy otrzymane przez nią dochody na terytorium RP, przeznaczane w całości na działalność statutową, korzystają ze zwolnienia z CIT. Jej zdaniem na tak postawione pytanie właściwą jest odpowiedź twierdząca, co wywodziła z regulacji zawartej w art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT. Stowarzyszenie nie postawiło więc jako problemu głównego - sposobu, w jaki należy interpretować przepis art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT, lecz kwestię zwolnienia od podatku uzyskanego przez nią dochodu. Nie powołało się przy tym na inne niż art. 17 ust. 1 pkt 6c przepisy, które mogą być podstawą zwolnienia, lecz wyłącznie na ten jeden przepis.
Minister finansów stwierdził, iż stanowisko stowarzyszenia jest nieprawidłowe w zakresie, w jakim twierdzi ona, że osiągane przez nią dochody na terytorium RP z wynajmu nieruchomości i jej planowanej sprzedaży w przyszłości nie podlegają zwolnieniu od podatku - wyłącznie w oparciu o wskazany przez skarżącą art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT.
Minister nie rozważał przy tym możliwości zastosowania innego przepisu określającego zwolnienie, który może mieć zastosowanie w niniejszej sprawie, tj. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.
WSA w Warszawie, do którego najpierw trafiła sprawa, uznał, że organ interpretacyjny, aby ocenić, czy stanowisko stowarzyszenia jest prawidłowe lub nieprawidłowe co do zwolnienia uzyskanych przez nią dochodów od podatku, powinien rozważyć tę kwestię nie tylko poprzez pryzmat wskazanego przez nią art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT, lecz winien wziąć pod uwagę także nie podaną przez stowarzyszenie regulację zawartą w art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Nie można bowiem wykluczyć, iż w świetle postanowień art. 17 ust. 1 pkt 4 stanowisko stowarzyszenia jest prawidłowe.
Zdaniem sądu fiskus powinien był rozważyć możliwość zastosowania zwolnienia od podatku dochodów stowarzyszenia przez pryzmat obu ww. przepisów. Niezmiennie pamiętać bowiem trzeba, że w sprawie nie chodziło o dokonanie interpretacji art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT, lecz o to, czy uzyskiwane dochody są zwolnione od podatku. Jeśli są one zwolnione od podatku na podstawie innego przepisu niż podany przez stowarzyszenie, to nie ma podstaw, by twierdzić, że jego stanowisko jest nieprawidłowe. Jeśli zaś zwolnione nie są, to w ramach wskazania przez organ interpretacyjny prawidłowego stanowiska, winien on w sposób kompleksowy odnieść się do braku możliwości zastosowania zwolnienia, a to wymaga uwzględnienia regulacji zawartej w art. 17 ust. 1 pkt 6c i art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.
Stanowisko WSA potwierdził NSA. Sąd zwrócił uwagę, że w orzecznictwie przyjmuje się, że wydając interpretację indywidualną organ podatkowy nie jest związany przepisami prawa wskazanymi przez wnioskodawcę, dlatego też w niniejszej sprawie był zobowiązany wskazać prawidłowe stanowisko i powołać się również na przepisy prawa, które nie zostały wskazane we wniosku o wydanie interpretacji.
Wyrok NSA z 30 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 3161/14
