Tak wynika z wyroku NSA z 15 lutego 2017 r. W sprawie chodziło o przedsiębiorcę, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozpoczął budowę budynku biurowo-mieszkalnego. Część budynku (parter) zamierzał przeznaczyć na własną działalność gospodarczą, zaś piętro i poddasze miały być przeznaczone na sprzedaż. W związku z powyższym przez cały czas trwania inwestycji dokonywał odliczeń podatku od towarów i usług od nabywanych materiałów budowlanych i usług w pełnej wysokości. Po tym jak uzyskał pozwolenie na użytkowanie budynku okazało się, że nie ma chętnych na zakup mieszkań (działalność opodatkowana). Przedsiębiorca wpisał więc lokale położone na piętrze i poddaszu do ewidencji środków trwałych, a później wynajął je na cele mieszkaniowe (działalność zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT). Budynek usługowo-mieszkalny wraz z infrastrukturą techniczną, zaliczony przez przedsiębiorcę do środków trwałych, podlega amortyzacji i jest amortyzowany. Przedsiębiorca w związku ze zmianą pierwotnego przeznaczenia mieszkań (z planowanej sprzedaży - na wynajem na cele mieszkaniowe) dokonał korekty 1/10 odliczonego pierwotnie, w trakcie realizacji inwestycji, podatku od towarów i usług, przypadającego ostatecznie na działalność zwolnioną.
Fiskus się nie zgodził. Organ uznał, że korekty podatku naliczonego, dotyczącego pierwszego piętra i poddasza, wynajętych na cele mieszkaniowe, zainteresowany powinien dokonać jednorazowo (w wysokości odpowiadającej kwocie odliczonego podatku naliczonego, związanego z budową tych części budynku) w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu w przedmiotowej sprawie nastąpiła zmiana przeznaczenia części budynku (mieszkań na pierwszym piętrze i poddaszu) z planowanej sprzedaży (czynności opodatkowanej) na wynajem (czyli na czynności zwolnione z opodatkowania). Nastąpiło to już po zakończeniu inwestycji, uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie budynku usługowo-mieszkalnego wraz z infrastrukturą techniczną i zaliczeniu budynku usługowo-mieszkalnego do środków trwałych podlegających amortyzacji. W sprawie zaszła więc potrzeba dokonania korekty odliczenia podatku naliczonego.
Zdaniem sądu skoro przedsiębiorca jest:
- jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT,
- wartość początkowa całego budynku usługowo-mieszkalnego wraz z infrastrukturą techniczną przekracza 15.000 zł,
- wartość początkowa pierwszego piętra i poddasza również przekracza 15.000 zł,
- budynek usługowo-mieszkalny wraz z infrastrukturą towarzyszącą zaliczony został do środków trwałych, podlega amortyzacji i jest amortyzowany,
to uznać należy, że spełnił przesłanki do zastosowania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 7a według zasady z art. 91 ust. 2 zdanie pierwsze i drugie ustawy o VAT. Inaczej mówiąc NSA przyjął, że w okresie objętym korektą nastąpiła zmiana przeznaczenia wykorzystywania części budynku w ten sposób, że zrezygnowano z wykonywania w tej części czynności opodatkowanych i podjęto czynności zwolnione z VAT, podatnik stosownie do treści art. 91 ust. 7 i 7a w związku z art. 91 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT jest zobowiązany do dokonania rocznej korekty odliczonego podatku naliczonego w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z modernizacją tego lokalu mieszkalnego. Korekty należy dokonać za rok, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia przedmiotowego lokalu.
Wyrok NSA z 15 lutego 2017 r., sygn. I FSK 964/15
