W przedmiotowej sprawie spółka otrzymuje na swoje walutowe rachunki bankowe zapłatę od kontrahentów z tytułu należności, które były wyrażone w walucie oraz dokonuje ze swoich walutowych rachunków bankowych zapłaty na rzecz kontrahentów za swoje zobowiązania, które były wyrażone w walucie. Zdaniem Spółki przy obliczaniu różnic kursowych powstających w związku z ww. zdarzeniami winna ona stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu/wypływu waluty na/z jej rachunku walutowego. Organ podatkowy stwierdził natomiast, że do wyceny wartości wpływu/wypływu należności (zobowiązań) w walucie obcej na rachunek walutowy w banku należy przyjmować kurs bankowy, który jest wówczas kursem faktycznie zastosowanym.
WSA w Olszynie, do którego trafiła sprawa wskazał, że organ błędnie przyjął, że "faktycznie zastosowany kurs walutowy", to również kurs banku, w którym podatnik ma rachunek walutowy, stosowany do wyceny wartości waluty w przypadku, gdy nie zastosowano tego kursu w konkretnej transakcji walutowej, bo nie doszło do wymiany waluty.
Zdaniem sądu "faktycznie zastosowany kurs waluty" to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Kurs mógł być natomiast rzeczywiście zastosowany tylko wówczas, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie.
Sąd uznał, nie można wskazywać na "faktycznie zastosowany" kurs w sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży, czy zakupu określonej waluty, ponieważ w takiej sytuacji nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w innej walucie. W takim przypadku wystąpi jedynie hipotetyczny, potencjalny kursu do oceny wartości zawartej w określonej jednostce pieniężnej, ale nie kurs zastosowany rzeczywiście. Faktycznie bowiem nie przeprowadzono transakcji przewalutowania - zapłata wyrażona w walucie otrzymywana jest na rachunek walutowy, a następnie z tego rachunku podatnik dokonuje płatności w walucie z tytułu zobowiązań w tej walucie wyrażonych. Dlatego też nie można wskazywać na „faktycznie zastosowany” kurs w sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży czy zakupu określonej waluty.
Wyrok WSA w Olsztynie z 4 października 2012 r., I SA/Ol 404/12