Fakturę na rzecz podmiotu gospodarczego można wystawić w języku angielskim

Z regulacji dotyczących używania języka polskiego wynika, że tylko faktura na rzecz konsumenta i jednostek sektora publicznego winna być wystawiona w języku polskim - wyjaśnia ekspert Vademecum Głównego Księgowego.

Pytanie

Czy oddział firmy zagranicznej, który ma siedzibę w Polsce, może wystawiać faktury w języku angielskim?
Oddział jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce.

Odpowiedź

Przepisy ustawy u.p.t.u., nie rozwiązują wprost tego problemu.
Natomiast z regulacji dotyczących używania języka polskiego wynika, że tylko faktura na rzecz konsumenta i jednostek "sektora publicznego" winna być wystawiona w języku polskim.
Przy czym i tak nie jest to wymóg ustaw podatkowych – faktura w języku obcym nie ma znamion "faktury nieprawidłowej" (np. jako nie dającej prawa do odliczenia VAT czy zaliczenia wydatku do kosztów).
Dodatkowo należy pamiętać o tym, że w przypadku faktury obcojęzycznej – w toku ewentualnej kontroli podatkowej podatnik byłby zobowiązany przedstawić, na żądanie kontrolującego, tłumaczenie faktury na język polski

Uzasadnienie

W pełni reprezentatywna dla podejścia organów podatkowych wydaje się być interpretacja indywidualna ministra finansów z 5 września 2012 r., PT8/033/203/688/WCX/12/PT-694, w której czytamy: "w świetle art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski. Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy z 7 października 1999 r. o języku polskim (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 224, z późn. zm.) – dalej u.j.p., na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy ustawy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów. Dodatkowo na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o języku polskim, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie bez udziału konsumentów używa się języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez podmioty, o których mowa w art. 4. Zgodnie natomiast z art. 4 ustawy o języku polskim język polski jest językiem urzędowym:
1) konstytucyjnych organów państwa,
2) organów jednostek samorządu terytorialnego i podległych im instytucji w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne,
3) terenowych organów administracji publicznej,
4) instytucji powołanych do realizacji określonych zadań publicznych,
5) organów, instytucji i urzędów podległych organom wymienionym w pkt 1 i pkt 3, powołanych w celu realizacji zadań tych organów, a także organów państwowych osób prawnych w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne,
6) organów samorządu innego niż samorząd terytorialny oraz organów organizacji społecznych, zawodowych, spółdzielczych i innych podmiotów wykonujących zadania publiczne.

W myśl art. 7a ust. 1 u.j.p., obowiązek używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa powyżej, dotyczy w szczególności nazewnictwa towarów i usług, ofert, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, jak również ostrzeżeń i informacji dla konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów, instrukcji obsługi oraz informacji o właściwościach towarów i usług (...)".

Powyższe przepisy nakładają na wystawcę faktury wyraźny obowiązek sporządzenia jej w języku polskim w przypadku dokumentowania czynności z polskim konsumentem, a także w przypadku czynności dokonywanych przez jednostki prawa publicznego. Natomiast faktury wystawiane na rzecz polskich podmiotów gospodarczych oraz podmiotów gospodarczych lub konsumentów mających miejsce zamieszkania czy siedzibę poza terytorium kraju nie muszą spełniać tego wymogu.

W sytuacji wystawienia faktur w języku obcym należy jednak mieć na uwadze, iż w przypadku kontroli podatkowej stosownie do art. 287 § 1 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, kontrolowany jest zobowiązany przedstawić, na żądanie kontrolującego, tłumaczenie na język polski sporządzonej w języku obcym dokumentacji dotyczącej spraw będących przedmiotem kontroli". W świetle projektowanych zmian Ordynacji podatkowej analogiczny przepis znajdzie się w regulacji dotyczącej postępowania podatkowego.

Odpowiedź pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego