Jak stwierdził organ podatkowy w interpretacji z 10 lipca, o przeznaczeniu danego terenu winien rozstrzygać zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, o klasyfikacji danego terenu decydują zapisy w ewidencji gruntów i budynków.
Zwolnieniu z podatku od towarów i usług podlegają jedynie tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Skoro zatem niezabudowana nieruchomość gruntowa w ewidencji gruntów i budynków sklasyfikowana jest jako „inne tereny zabudowane”, należy uznać, że jej dostawa nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT , winna być więc opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23 proc.
Reasumując, dla potrzeb podatku od towarów i usług za teren niezabudowany należy uznać taki teren, na którym nie znajdują się budynki, budowle lub ich części. W sytuacji zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej, lecz przeznaczonej pod zabudowę, należy taką transakcję opodatkować 23 proc stawką VAT.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 lipca 2012 r., IPPP1/443-403/12-2/EK
Przywołane akty prawne:
Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz.1054 t.j.)