Doradca podatkowy nie jest uprawniony do reprezentowania stron przed sądami administracyjnymi w sprawach objętych ubezpieczeniami społecznymi.
Jak stanowi art. 34 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270) – dalej p.p.s.a., strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Osoby mogące być pełnomocnikami określają przepisy art. 35 p.p.s.a. Z przepisów tych wynika, że, co do zasady, pełnomocnikiem strony może być adwokat lub radca prawny, a ponadto inny skarżący lub uczestnik postępowania, jak również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze stroną w stosunku przysposobienia, a także inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne (zob. art. 35 § 1 p.p.s.a.; ponadto pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadającego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego. Dotyczy to również państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej – zob. art. 35 § 2 p.p.s.a.).
Odrębnymi przepisami są, m.in., przepisy art. 41 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) – dalej u.d.p. Z przepisów tych wynika, że doradcy podatkowi mogą występować w charakterze pełnomocnika w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych dotyczących spraw obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami (zob. art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 1 u.d.p.).
Sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych nie stanowią spraw obowiązków podatkowych i celnych ani spraw egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. A zatem doradcy podatkowi nie są uprawnieni do reprezentowania stron przed sądami administracyjnymi w sprawach objętych ubezpieczeniami społecznymi.
Tomasz Krywan
Vademecum Głównego Księgowego
218708