Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o jej wydanie wynikało, że podatnik - wnioskodawca powierza wykonywanie usług osobom pochodzącym m. in. z Ukrainy. Zatrudnia je w oparciu o umowę zlecenie. Cudzoziemcy posiadają ważne dokumenty uprawniające do pobytu i wykonywania pracy na terytorium Polski. Wykonywane przez zleceniobiorców czynności nie są realizowane w ramach działalności gospodarczych. Wnioskodawca planuje na podstawie zawartych umów wypłacać zleceniobiorcom określone kwoty (diety) za czas przebywania w podróżach koniecznych do wykonania zleconych prac. Jego wątpliwości dotyczyły możliwości zaliczania wypłacanych diet do kosztów uzyskania przychodów.

Diety wypłacane zleceniodawcom mogą być kosztem
Zdaniem Dyrektora KIS kwoty wypłacane zleceniobiorcom za czas przebywania w podróżach będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów spółki. Konieczne jest jednak spełnienie istotnego warunku. Z zawartych umów zleceń musi wprost wynikać konieczność ich wypłaty na rzecz zleceniobiorców. Dodatkowo cudzoziemcy muszą posiadać ważne, wymagane na podstawie odrębnych przepisów, dokumenty uprawniające do pobytu na terytorium Polski.

Organ podatkowy podkreślił dodatkowo, że obowiązkiem wnioskodawcy, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, będzie wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.). Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Poniesione koszty muszą być celowe
Jak wskazał Dyrektor KIS, koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Przesłankę celowości kosztu uważa się zatem za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów (lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła). Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.