Czy wartość refakturowanego ubezpieczenia wynajmowanego samochodu spółka powinna opodatkować stawką VAT ZW?

Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Głównego KsięgowegoSpółka podpisała umowę najmu samochodu osobowego z firmą X. Samochód jest użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego (spółka posiada zgodę leasingodawcy na podnajem samochodu). Na podstawie umowy najmu firma X jest zobowiązana płacić spółce czynsz najmu. Najemca jest zobowiązany ponosić również wszelkie koszty związane z eksploatacją pojazdu (zakup paliwa, naprawy, przeglądy itp.). Wynajmujący ubezpiecza samochód od kradzieży i innych zdarzeń losowych (AC + OC) i opłaca z tego tytułu składkę, a kosztami obciąża najemcę wg wartości nominalnej. Koszty ubezpieczenia płatne są wraz z fakturą za czynsz najmu.Czy wartość refakturowanego ubezpieczenia samochodu spółka powinna opodatkować stawką VAT ZW zgodnie z wyrokiem Europejskiego trybunału Sprawiedliwości w sprawie B.L. sp. z o.o. przeciwko dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-224/11)? Czy ubezpieczenie traktować jako usługę pomocniczą, nie rozdzielać ich dla celów podatkowych i opodatkować stawką VAT 23%?

Odpowiedź:

W odniesieniu do opisywanej sytuacji – analizując kwestię włączenia czy wyłączenia kosztów ubezpieczenia do podstawy opodatkowania z tytułu podnajmu samochodu – rzeczywiście istotne znaczenie ma wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11, BGŻ Leasing Sp. z o.o. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że jeżeli leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając dokładnym kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, zaś analiza okoliczności stanu faktycznego sprawy, dokonana przy uwzględnieniu wskazówek wynikających z ww. wyroku TSUE, prowadzi do wniosku, że są to usługi odrębne w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u.), to czynność ta stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37 u.p.t.u.
Trybunał wskazał m.in., iż wynikający z umów leasingu czy najmu wymóg objęcia ubezpieczeniem nie może automatycznie prowadzić do tego, że usługa ubezpieczenia dostarczana za pośrednictwem leasingodawcy, taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego, ma charakter nierozerwalny lub dodatkowy wobec usług leasingu.
Zatem usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu zasadniczo stanowią usługi odrębne i niezależne do celów podatku od wartości dodanej. Jeżeli leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając dokładnym kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, to co do zasady taka czynność stanowi transakcję ubezpieczeniową. 
Warto zwrócić również przykładowo uwagę na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 marca 2016 r., IPTPP2/4512-665/15-3/IR, cyt.: „Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż otrzymana przez niego zapłata tytułem świadczenia usługi dzierżawy na rzecz …Sp. z o.o., ma odmienny charakter od przenoszonych na dzierżawcę kosztów ubezpieczenia nieruchomości. Tym samym, w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku nie znajduje uzasadnienia obowiązek doliczenia do wartości czynszu dzierżawy kwot na pokrycie ubezpieczenia, gdyż pokrywają one koszt odmiennej od dzierżawy usługi ubezpieczeniowej. Jednocześnie świadczenie usług ubezpieczeniowych przez Wnioskodawcę na rzecz dzierżawcy zwolnione jest z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.
Analogiczny pogląd w tym względzie przedstawiony został m.in. w:
– interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-448/15-4/JL);
– interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 listopada 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-939/15-3/JL);
– interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 listopada 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-939/15-2/JL);
– interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2014 r. (sygn. IBPP2/443-607/14/JJ);
– wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2013 r. (sygn. I FSK 1206/12);
– wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 kwietnia 2013 r. (sygn. I FSK 180/13).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy”.

Marcin Andrzejowicz, autor współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego 
Odpowiedzi udzielono 11.04.2016 r.