Prowadzimy działalność gospodarczą w formie 3-osobowej spółki cywilnej.
W bieżącym roku zakupiliśmy koparkę, którą chcielibyśmy zamortyzować korzystając z jednorazowej amortyzacji (art. 22k ust. 7 u.p.d.o.f.) - czy jest to możliwe biorąc pod uwagę następującą sytuację?
Spółka rozpoczęła działalność w 2005 r. i od tamtego czasu spełnia wymagania do uznania jej za małego podatnika w świetle przepisów u.p.d.o.f. Jednocześnie każdy z 3 wspólników prowadzi działalność także jako wspólnik innej spółki cywilnej, która także spełnia kryteria do uznania jej za małego podatnika. Ponadto 2 z 3 wspólników prowadzą działalność w formie spółki jawnej, która nie spełnia kryteriów do uznania jej za "małego podatnika".
Z dniem 22 maja 2009 r. wprowadzono przepisy, zgodnie z którymi w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej limit odpisów amortyzacyjnych dotyczy całej spółki, a nie poszczególnych wspólników. Tym samym, dla celów jednorazowej amortyzacji za "małego podatnika" de facto uznano spółkę osobową. Status małego podatnika - jako podmiotu uprawnionego do jednorazowej amortyzacji - należałoby więc badać wyłącznie w odniesieniu do spółki cywilnej jako takiej. Nie miałaby zatem znaczenia inna (poza spółką) działalność wspólników i przychody z niej.
Można by więc zamortyzować w spółce cywilnej, o której mowa, przedmiotową koparkę
Zgodnie z przepisem art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. W latach 2009 i 2010 limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych został przepisami przejściowymi ustalony na poziomie 100.000 euro.
Zgodnie z przepisem art. 5a pkt 20 u.p.d.o.f., małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
Od czasu wprowadzenia tych przepisów istniał problem, w jaki sposób należy podchodzić do określenia statusu małego podatnika w przypadku spółki osobowej (w tym cywilnej). Spółki takie same nie są podatnikami (podatnikami są ich wspólnicy), lecz to właśnie w spółce prowadzona jest księga, prowadzona jest ewidencja środków trwałych, dokonywana jest amortyzacja.
W związku z tym przyjmuje organy podatkowe przyjmowały - trochę wbrew treści przepisu - że określając uprawnienie do jednorazowej amortyzacji trzeba zbadać, czy to spółka cywilna spełnia kryteria obrotów.
Tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w piśmie z dnia 30 sierpnia 2007 r., PF-II/4171-0013/07/PAA: "W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niebędącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką. W związku z powyższym, zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych (...), jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (...) określony w art. 5a pkt 20, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników". Stanowisko to było krytykowane przez niektóre sądy administracyjne. Zob. np. wyrok WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 23 września 2009 r., I SA/Wr 824/09.
Z dniem 22 maja 2009 r. wprowadzono do u.p.d.o.f. przepis art. 22k ust. 13, zgodnie z którym w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej limit odpisów amortyzacyjnych dotyczy całej spółki, a nie poszczególnych wspólników. Tym samym, dla celów jednorazowej amortyzacji za "małego podatnika" de facto uznano spółkę osobową.
Powyższe potwierdza wniosek, że status małego podatnika - jako podmiotu uprawnionego do jednorazowej amortyzacji - należałoby badać wyłącznie w odniesieniu do spółki cywilnej jako takiej. Nie miałaby zatem znaczenia inna (poza spółką) działalność wspólników i przychody z niej.
W związku z tym - przy takiej właśnie interpretacji - nie miałoby znaczenia to, że 2 wspólników prowadzi działalność w formie innej spółki jawnej, która to spółka nie spełnia kryteriów do uznania jej za "małego podatnika". Dla potrzeb amortyzacji w danej spółce cywilnej (jako małym podatniku) istotne jest tylko to, co dzieje się w tej spółce. Inna działalność wspólników nie ma znaczenia.
Można by więc zamortyzować w spółce cywilnej, o której mowa, przedmiotową koparkę.
W bieżącym roku zakupiliśmy koparkę, którą chcielibyśmy zamortyzować korzystając z jednorazowej amortyzacji (art. 22k ust. 7 u.p.d.o.f.) - czy jest to możliwe biorąc pod uwagę następującą sytuację?
Spółka rozpoczęła działalność w 2005 r. i od tamtego czasu spełnia wymagania do uznania jej za małego podatnika w świetle przepisów u.p.d.o.f. Jednocześnie każdy z 3 wspólników prowadzi działalność także jako wspólnik innej spółki cywilnej, która także spełnia kryteria do uznania jej za małego podatnika. Ponadto 2 z 3 wspólników prowadzą działalność w formie spółki jawnej, która nie spełnia kryteriów do uznania jej za "małego podatnika".
Z dniem 22 maja 2009 r. wprowadzono przepisy, zgodnie z którymi w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej limit odpisów amortyzacyjnych dotyczy całej spółki, a nie poszczególnych wspólników. Tym samym, dla celów jednorazowej amortyzacji za "małego podatnika" de facto uznano spółkę osobową. Status małego podatnika - jako podmiotu uprawnionego do jednorazowej amortyzacji - należałoby więc badać wyłącznie w odniesieniu do spółki cywilnej jako takiej. Nie miałaby zatem znaczenia inna (poza spółką) działalność wspólników i przychody z niej.
Można by więc zamortyzować w spółce cywilnej, o której mowa, przedmiotową koparkę
Zgodnie z przepisem art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. W latach 2009 i 2010 limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych został przepisami przejściowymi ustalony na poziomie 100.000 euro.
Zgodnie z przepisem art. 5a pkt 20 u.p.d.o.f., małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
Od czasu wprowadzenia tych przepisów istniał problem, w jaki sposób należy podchodzić do określenia statusu małego podatnika w przypadku spółki osobowej (w tym cywilnej). Spółki takie same nie są podatnikami (podatnikami są ich wspólnicy), lecz to właśnie w spółce prowadzona jest księga, prowadzona jest ewidencja środków trwałych, dokonywana jest amortyzacja.
W związku z tym przyjmuje organy podatkowe przyjmowały - trochę wbrew treści przepisu - że określając uprawnienie do jednorazowej amortyzacji trzeba zbadać, czy to spółka cywilna spełnia kryteria obrotów.
Tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w piśmie z dnia 30 sierpnia 2007 r., PF-II/4171-0013/07/PAA: "W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niebędącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką. W związku z powyższym, zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych (...), jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (...) określony w art. 5a pkt 20, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników". Stanowisko to było krytykowane przez niektóre sądy administracyjne. Zob. np. wyrok WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 23 września 2009 r., I SA/Wr 824/09.
Z dniem 22 maja 2009 r. wprowadzono do u.p.d.o.f. przepis art. 22k ust. 13, zgodnie z którym w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej limit odpisów amortyzacyjnych dotyczy całej spółki, a nie poszczególnych wspólników. Tym samym, dla celów jednorazowej amortyzacji za "małego podatnika" de facto uznano spółkę osobową.
Powyższe potwierdza wniosek, że status małego podatnika - jako podmiotu uprawnionego do jednorazowej amortyzacji - należałoby badać wyłącznie w odniesieniu do spółki cywilnej jako takiej. Nie miałaby zatem znaczenia inna (poza spółką) działalność wspólników i przychody z niej.
W związku z tym - przy takiej właśnie interpretacji - nie miałoby znaczenia to, że 2 wspólników prowadzi działalność w formie innej spółki jawnej, która to spółka nie spełnia kryteriów do uznania jej za "małego podatnika". Dla potrzeb amortyzacji w danej spółce cywilnej (jako małym podatniku) istotne jest tylko to, co dzieje się w tej spółce. Inna działalność wspólników nie ma znaczenia.
Można by więc zamortyzować w spółce cywilnej, o której mowa, przedmiotową koparkę.