Odpowiedź:

Przerwanie biegu terminu przedawnienia może nastąpić wskutek:
- ogłoszenia upadłości podatnika,
- wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony.
Wystarczy zaistnienie jednej z tych przesłanek dla przerwania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Ponadto poniżej zawarto kilka uwag co do aspektu „skuteczności” zajęcia rachunku bankowego.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 70 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710) - dalej o.p. - bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego.
Jeżeli ogłoszenie upadłości, o którym mowa w § 3, nastąpiło przed rozpoczęciem biegu terminu przedawnienia, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego (art. 70 § 3a o.p.).
W myśl art. 70 § 4 o.p. bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.
Zgodnie z art. 1a pkt 12 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 599 z późn. zm.) - dalej u.p.e.a., jednym ze środków egzekucyjnych jest egzekucja z rachunków bankowych.
Z kolei w myśl art. 80 § 1 u.p.e.a. organ egzekucyjny dokonuje zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego przez przesłanie do banku zawiadomienia o zajęciu wierzytelności pieniężnej zobowiązanego z rachunku bankowego do wysokości egzekwowanej należności pieniężnej wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia w terminie dochodzonej wierzytelności oraz kosztami egzekucyjnymi. Organ egzekucyjny jednocześnie wzywa bank, aby bez zgody organu egzekucyjnego nie dokonywał wypłat z rachunku bankowego do wysokości zajętej wierzytelności, lecz bezzwłocznie przekazał zajętą kwotę organowi egzekucyjnemu na pokrycie egzekwowanej należności albo zawiadomił organ egzekucyjny, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, o przeszkodzie w dokonaniu wpłaty, w tym również o nieprowadzeniu rachunku bankowego zobowiązanego.
Jak stanowi zaś art. 80 § 2 u.p.e.a. zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego zobowiązanego jest dokonane z chwilą doręczenia bankowi zawiadomienia o zajęciu. Zajęcie to obejmuje również kwoty, które nie były na rachunku bankowym w chwili zajęcia, a zostały wpłacone na ten rachunek po dokonaniu zajęcia.
Brak na rachunku bankowym  środków pieniężnych nie sprawia, że środek egzekucyjny jest bezskuteczny. Dla skutecznego jego zastosowania nie jest wymagane rzeczywiste zajęcie - w jego wyniku - środków pieniężnych (por. wyrok WSA w Gliwicach z 21 lipca 2009 r., I SA/Gl 31/09; podobnie WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 sierpnia 2009 r., III SA/Wa 481/09). Jeżeli zatem organ egzekucyjny nabył prawo rozporządzania wierzytelnością zobowiązanego, wynikającą z umowy rachunku bankowego zawartej między zobowiązanym a bankiem, to okoliczność, że na rachunku bankowym nie były zdeponowane środki pieniężne - nie ma znaczenia dla oceny skuteczności zastosowania środka egzekucyjnego.

Marcin Andrzejowicz, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego
Odpowiedzi udzielono 8.11.2016 r.
 

Vademecum Doradcy Podatkowego
Artykuł pochodzi z programu Vademecum Doradcy Podatkowego
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami