Podatnik zakupił środek trwały - nieruchomość za 100.000 zł. Następnie została dokonana wycena przez biegłego na 183.000 zł. Czy podatnik ma prawo naliczać w koszty podatkowe amortyzację od kwoty 183.000 zł?
Wykluczone jest w przedstawionej sytuacji przyjęcie jako wartości początkowej nabytego środka trwałego (nieruchomości) wartości wynikającej z jego wyceny. Jako wartość początkową tego środka trwałego należy przyjąć cenę nabycia.
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, którą określa się na zasadach wskazanych przepisami art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f. W przypadku nabycia środków trwałych wartość początkową stanowi cena nabycia (zob. art. 22g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.), za którą uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (zob. art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f.). Tylko w jednej sytuacji wartość początkową nabytego przez podatnika środka trwałego można ustalić w oparciu o jego wycenę. Dotyczy to przypadku, gdy nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu środków trwałych (zob. art. 22g ust. 8 u.p.d.o.f.). Przepis ten nie znajduje zastosowania w przedstawionej sytuacji, gdyż cena nabycia jest znana (jest to 100.000 zł), a ponadto z treści pytania nie wynika, aby przedmiotowa nieruchomość została nabyta przed dniem założenia przez podatnika ewidencji lub wykazu środków trwałych. A zatem wykluczone jest w przedstawionej sytuacji przyjęcie jako wartości początkowej nabytego środka trwałego (nieruchomości) wartości wynikającej z jego wyceny. Jako wartość początkową tego środka trwałego należy przyjąć cenę nabycia, tj. kwotę 100.000 zł (powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania nieruchomości do używania).
Wykluczone jest w przedstawionej sytuacji przyjęcie jako wartości początkowej nabytego środka trwałego (nieruchomości) wartości wynikającej z jego wyceny. Jako wartość początkową tego środka trwałego należy przyjąć cenę nabycia.
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, którą określa się na zasadach wskazanych przepisami art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f. W przypadku nabycia środków trwałych wartość początkową stanowi cena nabycia (zob. art. 22g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.), za którą uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (zob. art. 22g ust. 3 u.p.d.o.f.). Tylko w jednej sytuacji wartość początkową nabytego przez podatnika środka trwałego można ustalić w oparciu o jego wycenę. Dotyczy to przypadku, gdy nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu środków trwałych (zob. art. 22g ust. 8 u.p.d.o.f.). Przepis ten nie znajduje zastosowania w przedstawionej sytuacji, gdyż cena nabycia jest znana (jest to 100.000 zł), a ponadto z treści pytania nie wynika, aby przedmiotowa nieruchomość została nabyta przed dniem założenia przez podatnika ewidencji lub wykazu środków trwałych. A zatem wykluczone jest w przedstawionej sytuacji przyjęcie jako wartości początkowej nabytego środka trwałego (nieruchomości) wartości wynikającej z jego wyceny. Jako wartość początkową tego środka trwałego należy przyjąć cenę nabycia, tj. kwotę 100.000 zł (powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania nieruchomości do używania).