Ponadto podatnik opłacił, jako użytkownik, zgodnie z zapisem umowy, polisę ubezpieczeniową (tutaj polisa, bez faktury).
Czy ona też może być kosztem na podstawie umowy i polisy?
Czy ograniczenie do 20.000 euro dotyczy tylko AC czy może całej ochrony (OC, Assistance, NW).
Jak postąpić z kosztami dodatkowego wyposażenia takiego jak: alufelgi (1250 zł za sztukę), opony zapasowe (900 zł za sztukę) dywaniki (1304 zł za komplet)?
Odpowiedź:
Opłata wstępna może zostać zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie wystawienia faktury.
Ograniczenie do 20.000 euro znajduje zastosowanie do kosztów polisy AC. Nie znajduje ono natomiast zastosowania do kosztów polis OC, NNW i Assistance.
Wydatki na zakup dodatkowego wyposażenia mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Uzasadnienie:
Jak wynika z art. 22 ust. 1 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – dalej u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.
W oparciu o przedmiotowy przepis przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile zgodnie z przepisami u.p.d.o.f. nie podlegają one wyłączeniu z przedmiotach kosztów. Związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów należy zawsze oceniać indywidualnie. Z oceny tego związku powinno wynikać, że dany wydatek może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
Zakupiony przez podatnika samochód bez wątpienia będzie przyczyniał się do uzyskiwania przychodów. Pewne wątpliwości w istocie może tu budzić wartość samochodu, która przekracza roczny dochód podatnika. Pojawia się więc pytanie, czy korzystanie z tak drogiego samochodu rzeczywiście jest racjonalnie i gospodarczo uzasadnione. Przepisy u.p.d.o.f. jednak nie wskazują szczegółowych ograniczeń w zakresie rozliczania kosztów rat leasingowych drogich samochodów. Nawet więc w przypadku użytkowanych w ramach leasingu operacyjnego drogich samochodów, zaliczanie rat leasingowych w koszty podatkowe jest akceptowalne.
Jak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Przepis dotyczy jednak odpisów wyłącznie dokonywanych przez podatnika odpisów amortyzacyjnych. Do rat leasingowych ograniczenia te nie znajdują zastosowania (zob. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 16.11.2016 r., 1061-IPTPB3.4511.762.2016.1.GG).
Jakkolwiek pierwsza rata leasingowa stanowi dość znaczną część kosztów umowy leasingowej oraz de facto jest ona w analizowanym przypadku spłatą kapitału, to jednak z samego charakteru umowy leasingu operacyjnego jest ona opłatą z tytułu użytkowania samochodu w ramach umowy leasingu, a nie zapłatą z tytułu jego nabycia.
Jak się wskazuje w orzecznictwie pierwsza opłata leasingowa ma charakter opłaty samoistnej, bezzwrotnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych, a poniesienie jej jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu. Opłata ta, jest wydatkiem jednorazowym związanym z zawarciem umowy leasingu, a w konsekwencji i wydaniem samego przedmiotu leasingu. Opłata taka zatem może zostać zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie wystawienia faktury. Stanowisko to potwierdzają organa podatkowe i sądy administracyjne (zob.: interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5.01.2017 r., 0461-ITPB1.4511.950.2016.2.PSZ; wyrok WSA w Bydgoszczy z 13.05.2014 r., I SA/Bd 227/14).
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47 u.p.d.o.f., do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.
Przepis ten wskazuje wprost, o jaki rodzaj ubezpieczenia chodzi. Przyjmuje się jednak, że przepis ten dotyczy ubezpieczenia AC. Tylko bowiem przy ubezpieczeniu AC wysokość składki jest uzależniona od wartości samochodu. Przepis ten nie dotyczy natomiast obowiązkowej składki OC, Assistance, ani NNW. Polisy OC i NNW obejmuje swą ochroną posiadaczy pojazdów, a nie same pojazdy Podobnie jest z polisą Assistance. Stanowisko to potwierdziło Ministerstwo Finansów w interpretacji ogólnej z 12.06.2012 r., DD2/033/31/PMN/12/260. Zgodnie z zapisami tej interpretacji "(...) wydatki związane z ubezpieczeniem samochodów osobowych zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem treści przepisu art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (...) Jak wynika z brzmienia powołanego przepisu, ograniczenie dotyczy składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, których wysokość jest ustalana w oparciu o wartość samochodu przyjętą dla celów ubezpieczenia. Należy zatem przyjąć, że jeżeli w umowie ubezpieczenia samochodu osobowego określana jest wartość pojazdu, wówczas składki obliczane w oparciu o ten parametr, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia (...). Odnosząc się do kwestii ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW) zauważyć należy, że ubezpieczenie to jest ubezpieczeniem osobowym regulowanym przez przepisy kodeksu cywilnego - art. 829 i następne. Przedmiotem tego ubezpieczenia są określone dobra osobiste człowieka. W związku z powyższym, postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdą zastosowania w odniesieniu do składek na ubezpieczenie NNW".
Zakup dodatkowego wyposażenia, takiego jak: alufelgi (1250 zł za sztukę), opony zapasowe (900 zł za sztukę) dywaniki (1304 zł za komplet), również po części może rodzić wątpliwości czy ich zakup w tej cenie jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Jeżeli jednak podatnik jest w stanie dowieść, że wydatki te służą mu w istocie w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to nie ma podstaw, aby odmówić mu prawa do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.
Kamiński Krzysztof
